ကြၽန္ေတာ္ သူ႔လက္ကို ပိုၿပီးတင္းေနေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ထားမိတယ္။ သူ႔မ်က္ဝန္းေလးေတြကို ကြၽန္ေတာ္ပိုၿပီး စိုက္ၾကည့္မိတယ္။ ျပည့္လ်ွံတက္လာတဲ့ သူ႔မ်က္ဝန္းထဲက မ်က္ရည္ၾကည္ေတြကို ကြၽန္ေတာ္မုန္းတယ္။
"ကိုထြဋ္ ဘာျဖစ္လို႔လဲ.... "
ရည္မြန္အသံၾကားမွပဲ ကြၽန္ေတာ္သြင့္ဆီကေန အၾကည့္လႊဲပစ္မိေတာ့တယ္။ လက္ကိုလည္း လႊတ္ေပးလိုက္ၿပီး ရည္မြန္ကို ဘာမွမဟုတ္ဘူးလို႔ ျပန္ေျပာရင္း ရည္မြန္လက္ကိုဆြဲကာ ထိုဆိုင္ထဲမွ ကြၽန္ေတာ္ထြက္လာမိသည္။
လြန္ခဲ့တဲ့ စကၠန္႔ပိုင္းကပဲ ကြၽန္ေတာ့္လက္ကို လာဆြဲတဲ့သူတစ္ေယာက္က အခုေတာ့ တစ္ျခားအမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ လက္ကိုဆြဲၿပီး ထြက္သြားခဲ့တယ္။
ခင္ဗ်ားရဲ႕ေက်ာျပင္ကိုေငးရတာလည္း....
ကြၽန္ေတာ့္မွာပင္ပန္းလိုက္တာဗ်ာ....
ရင္ထဲမွာနင့္ေနေအာင္ခံစားရၿပီး....
မ်က္ရည္ကအဆစ္က်ရေသးတယ္....။
သူထားခဲ့တဲ့အတိုင္း မတ္တပ္ရပ္လ်က္က်န္ေနခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ငိုတာကို ကိုၿဖိဳးကေတာ့သိလို႔ထင္ပါရဲ႕ လက္ထဲကို တစ္႐ွဴးစေလးထည့္ေပးတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ ကြၽန္ေတာ္ခ်စ္တဲ့သူကို ကိုၿဖိဳးလို႔သာေျပာင္းလိုက္ခ်င္မိတယ္။
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
"ကိုထြဋ္ သူတို႔နဲ႔သိလို႔လား..."
"ဟုတ္တယ္ ကို႔သူငယ္ခ်င္းေတြ..."
"သူငယ္ခ်င္းေတြဆိုၿပီး စကားေျပာႏႈတ္ဆက္တာလည္း မေတြ႔မိဘူး.."
"ရည္မြန္ အိမ္ျပန္ေတာ့မလား ဘယ္သြားဦးမလဲ ကိုယ္ဘယ္ပို႔ေပးရမလဲ..."
"အိမ္ပဲျပန္ေတာ့မယ္ အိမ္ပဲလိုက္ပို႔ေပးေတာ့ေနာ္.."
ဆိုၿပီး ကြၽန္ေတာ္ပုခံုးေပၚမွီအိပ္လာတဲ့ သူမကို ကြၽန္ေတာ္တစ္ခ်က္ေတာင္လွည့္မၾကည့္ျဖစ္ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္သတိရေနတာက သြင့္ ရဲ႕ မ်က္ရည္က်ေတာ့မဲ့ဆဲဆဲ မ်က္ႏွာေလးပင္။ ဘာစကားမွသာ မေျပာျဖစ္တာ သြင့္မွာ ကြၽန္ေတာ့္ကိုေျပာစရာစကားေတြအမ်ားႀကီး႐ွိေနမယ္ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္သိေနတယ္။
YOU ARE READING
" L "
Romanceအချစ်က ဘဝတစ်ခုမဟုတ်ပေမဲ့.... ဘဝဆိုတာ အချစ်တေနဲ့ ရှင်သန်နေရတာပါပဲ.... LOVE & LIFE Poster by-Colourful Craft Light
