ဟန့္ လက္ကိုလွမ္းဆြဲၿပီး သြင္ ေမးလိုက္ေတာ့မွပဲ ဟန္႔ေျခလွမ္းေတြ တန္႔ခနဲရပ္သြားသည္။ သြင့္ ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း ဟန္႔ကို မသြားေစခ်င္တဲ့ပံုေပၚေနသည္။ ဟန္အေနနဲ႔ကလည္း အိမ္ကိုမျပန္လို႔မျဖစ္တဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးျဖစ္ေနသည္။
"ကိုယ္ အိမ္ျပန္မွျဖစ္မယ္ သြင္ အိမ္မွာျပသနာေလးရိွလို႔ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္ဒီညပဲ သြင့္ဆီရေအာင္ျပန္လာပါမယ္ ကိုယ္ကတိေပးတယ္..."
"အင္းပါ ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲဗ်ာ ကြၽန္ေတာ္ေစာင့္ေနမယ္ေနာ္....."
ဟန္ လည္း ေနၿဖိဳးထိုက္ဆီကို ဖုန္းဆက္ကာ အိမ္ကိုအရင္ေခၚသြားခိုင္းလိုက္ၿပီး ဟန္ကေတာ့ အိမ္ကိုအျမန္ျပန္လာသည္။
အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေအာက္ထပ္မွာဘယ္သူမွ မေတြ႔တာေၾကာင့္ အေပၚထပ္ကိုတက္လာလိုက္သည္။ ဒယ္ဒီကိုေတာ့ မေတြ႔ရဘဲ မာမီရယ္ ငယ္ေလးရယ္ ဖြားထားရယ္ပဲ ေတြ႔ရသည္။ မာမီကေတာ့ တ႐ွံု႐ွံုႏွင့္ငိုေနသည္။ ငယ္ေလးကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ အိမ္ေနရင္းေဘာင္းဘီအ႐ွည္ကို ဒူးေလာက္ထိေခါက္တင္ထားၿပီး မတ္တပ္ရပ္ေနလ်က္ေတြ႔လိုက္ရသည္။ ေျခသလံုးမွာလည္း ေသြးေတာင္စို႔ေနေအာင္ ႐ိုက္ထားခံရတာျမင္ေတာ့ ေဒါသကေထာင္းခနဲ ထြက္သြားေတာ့သည္။
"ငယ္ေလးက႐ိုက္ခံရေတာ့မယ္အရြယ္မဟုတ္ဘူး ဖြားထား ဘာလို႔အာ့ေလာက္ထိ႐ိုက္ထားရတာလဲ....."
"ေက်ာင္းထဲမွာရိွရမဲ့ ေျခေထာက္ေတြကရိွမေနလို႔ အျပစ္ေပးထားတာ နင္ငါ့ကိုေမးခြန္းျပန္ထုတ္မေနနဲ႔ နင္ကေရာ ဘာေတြအလုပ္႐ႈတ္ေနလဲ သင္တန္းေတြလည္း ပ်က္တာေတြမ်ားေနၿပီ နင္တို႔ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္က ငါအလုပ္ကိစၥေတြ႐ႈတ္ေနလို႔ ခဏေလးလႊတ္ထားမိတာနဲ႔ အခ်ိဳးေတြေျပာင္းကုန္တာလား.."
႐ွဴး႐ွဴး႐ွဲ႐ွဲျဖင့္ ေဒါသျဖစ္ၿပီးေျပာေနတဲ့ ဟန္႔ကို ေဒၚထိပ္ထားလည္း ဟန္႔ထက္ပိုမာတဲ့ ေလသံနဲ႔ေျပာလိုက္သည္။
"ငယ္ေလးအခန္းထဲသြားနားေတာ့...."
"ငါကသြားခိုင္းေသးလို႔လား...."
"ကြၽန္ေတာ္သြားခိုင္းတာဗ်ာ ကြၽန္ေတာ့္ညီမ ကြၽန္ေတာ္ေျပာတာ ဘာျဖစ္လဲ.... "
YOU ARE READING
" L "
Romanceအချစ်က ဘဝတစ်ခုမဟုတ်ပေမဲ့.... ဘဝဆိုတာ အချစ်တေနဲ့ ရှင်သန်နေရတာပါပဲ.... LOVE & LIFE Poster by-Colourful Craft Light
