" L "

/15/

ဇြဲထက္သြင္မိမိအခန္းထဲေရာက္သည္ႏွင့္ အခန္းဝမွာတင္ မတ္တပ္ႀကီးရပ္ေနမိသည္။ အေမျဖစ္သူေဒၚယမင္းေျပာလိုက္သည့္ စကားကိုသာ ျပန္ကာၾကားေနရၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္အားအင္ေတြ မရိွေတာ့သလိုခံစားလာရသည္။ အေမသာ သိသြားခဲ့ရင္ သူ႔သားကအာ့လိုလူမ်ိဳးဆိုတာကို အေမသာ သိသြားခဲ့ရင္ အေမတစ္ခုခုျဖစ္သြားမွာလား? ကြၽန္ေတာ္ကိုေရာ အစထဲက သားလိမၼာတစ္ေယာက္လို႔မသတ္မွတ္ထားတာကို အခုလိုေတြသာ ထပ္သိသြားရင္ ပိုမုန္းသြားမွာလား?ေရာက္တတ္ရာရာေတြအကုန္ေလ်ွာက္ေတြးမိေနသည့္ ဇြဲထက္သြင္သည္ ထိုေနရာမွာဆက္ၿပီး ရပ္မေနေတာ့ဘဲ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္လာကာ ေရဗန္းကိုဖြင့္ခ်ထားလိုက္ၿပီး အဝတ္အစားေတြကို မခြၽတ္ဘဲ ထိုေရဗန္းေအာက္တြင္ထိုင္ေနမိေတာ့သည္။

ဒူးေခါင္းႏွစ္ေခ်ာင္းကိုေထာင္ၿပီးထိုင္ေနကာ ေခါင္းကိုထိုဒူးေခါင္းႏွစ္ေခ်ာင္းေပၚသို႔ ေမွာက္အိပ္ခ်လိုက္ၿပီးေနာ္ အံကိုႀကိတ္ကာျဖင့္ ငိုခ်လိုက္ေတာ့သည္။ အသံမထြက္ဘဲ အံႀကိတ္ကာငိုေနတာေၾကာင့္ အသက္႐ႈရတာပင္ ခက္ခဲလာသည္။ လက္သီးႏွစ္ဖက္ကိုလည္း တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ဆုပ္ထားရင္း ႐ိႈက္သံထြက္လာတဲ့အထိ ထိုေရဗန္းေအာက္တြင္ ထိုင္ငိုေနမိေတာ့သည္။

ဒီေလာက္စိတ္ဒဏ္ရာရလို႔ ငိုေနမိသည့္အခ်ိန္မွာေတာင္ သတိရမိသူက ဟန္သီဟထြဋ္ကိုပင္ျဖစ္သည္။ သူ႔ကို တစ္ဖတ္သတ္စခ်စ္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္ ခိုးၾကည့္ခဲ့ရတဲ့အခ်ိန္ေတြ သူနဲ႔မရင္းႏွီးခင္တုန္းက အခ်ိန္ေတြကမွ ရင္ခုန္ၿပီးေပ်ာ္စရာေကာင္းခဲ့ရေသးသည္။ အာ့တုန္းက ခိုးၾကည့္တိုင္းေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ သူ႔အျပံဳးေလးေတြက တစ္ကယ္ပင္ စိတ္ကိုေအးခ်မ္းေစခဲ့သည္။ ဇြဲထက္သြင္သည္ ဟန္သီဟထြဋ္ကိုပင္ ျမင္ေယာင္ေနမိၿပီး ပိုလို႔ငိုေနမိေတာ့သည္။

ခင္ဗ်ားနဲ႔မသိခင္ကခင္ဗ်ားေက်ာျပင္ကိုေငးခဲ့တဲ့အခ်ိန္ေတြက....
ကြၽန္ေတာ့္ကိုရင္ေတြခုန္ၿပီးစိတ္ေပ်ာ္ရႊင္ေစတယ္...
ခင္ဗ်ားနဲ့သိၿပီးမွခင္ဗ်ားေက်ာျပင္ကိုေငးၾကည့္မိတဲ့အခ်ိန္တိုင္း.....
ကြၽန္ေတာ့္ကိုရင္နာေစၿပီးစိတ္ပူပန္ေစတယ္။