" L "

/33/

ခင္ဗ်ားမရိွေပမဲ့ ခင္ဗ်ားအေငြ႔အသက္ေတြရိွေနတဲ့ ဒီတိုက္ခန္းထဲမွာ ကြၽန္ေတာ္ဆက္ေနခ်င္ေသးတာေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံကိုျပန္မလာခဲ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ခင္ဗ်ားအေငြ႔အသက္ေတြပဲရိွေနၿပီး ခင္ဗ်ားရိွမေနတဲ့ အခန္းထဲေနေနရတာ ကြၽန္ေတာ္ႏွလံုးသားလစ္ဟာေနသလိုပဲ။ လြမ္းတယ္ ခင္ဗ်ားရယ္။ ဒီ့ထက္ပိုၿပီး မေဝးကြာႏိုင္ေတာ့လို႔ ခင္ဗ်ားျပန္သြားတဲ့ ျမန္မာျပည္ကို ကြၽန္ေတာ္လည္းျပန္လာပါရေစ။

ကြၽန္ေတာ္ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အိမ္ကိုေတာ့လံုးဝျပန္ဖို႔စိတ္ကူးမရိွတာေၾကာင့္ ေက်ာင္းတက္တုန္းကခင္တဲ့သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အိမ္ကိုပဲ သြားလိုက္တယ္။ အာ့သူငယ္ခ်င္းဆီေရာက္ေရာက္ခ်င္း ကြၽန္ေတာ္ၾကားလိုက္ရတဲ့သတင္းက ရင္ထဲကိုစို႔တက္သြားရတယ္။ သြန္းခက္ႏြယ္ဆံုးၿပီတဲ့လား?  မယံုႏိုင္ဘူး ဘာေတြျဖစ္ကုန္တာလဲဆိုတာလည္း နားမလည္ႏိုင္ေတာ့ဘူး ။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ စိတ္ေတြ႐ႈတ္ေထြးလာတယ္။ သြန္းခက္ႏြယ္ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္အတြက္အေကာင္းဆံုးသူငယ္ခ်င္း အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းပါ ။ ဘယ္လိုစိတ္နဲ႔ သူမ မရိွေတာ့တာကို လက္ခံေပးရပါ့မလဲ?။

ကြၽန္ေတာ္လည္း ကိုၿဖိဳးဆီကိုအရင္ဆံုးဖုန္းဆက္ၾကည့္ေတာ့ စက္ပိတ္ထားတယ္ပဲေျပာေနေတာ့သည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ခင္ဗ်ားဆီကိုပဲ လွမ္းဆက္ရေတာ့တာေပါ့..။

ဟင့္အင္း ထပ္ၿပီးမၾကားပါရေစနဲ႔ေတာ့။
ကြၽန္ေတာ့္စိတ္အာ့ေလာက္မမာလို႔ ဖုန္းခ်လိုက္မိသည္။ ၿပီးမွ ရင္ဘတ္ထဲစို႔နင့္လာသမ်ွကို မ်က္ရည္ေတြအျဖစ္စီးေျမာက်ေစရင္း ကြၽန္ေတာ္ႀကိဳးစားၿပီး အသက္႐ႈရေတာ့တယ္။

ေျပာထြက္ရက္လိုက္တာ ခင္ဗ်ားရယ္။
ကြၽန္ေတာ္ဘယ္ေလာက္ထိနာက်င္ရမယ္ဆိုတာကို သိရက္နဲ႔ေတာင္မွ......။
ဒါေတာင္ ကြၽန္ေတာ္ဟာ မ်က္ရည္ေတြၾကားကေန ရေအာင္ျပံဳးလိုက္မိေသးတယ္။
ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္အရမ္းလြမ္းေနတာေလ အခုခင္ဗ်ားအသံေလးၾကားရေတာ့ ျပံဳးမိတယ္။
ရင္ဘတ္ထဲကနာတာကေတာ့ သက္သက္ေပါ့။

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

မ်က္လံုးေတြကိုအသာေလးဖြင့္ၾကည့္ရင္း ငါဘယ္ကိုေရာက္ေနတာလဲ ဆိုၿပီး ေတြးေတာေနမိသည္။ စဥ္းစားလိုက္ကာမွ ေခါင္းေတြထိုးကိုက္လာတာေၾကာင့္ ဆက္မစဥ္းစားရဲေတာ့ပါ။ မ်က္လံဳးေတြကိုေသခ်ာ ဖြင့္ၾကည့္ႏိုင္ေတာ့မွ ေရာက္ေနသည့္ေနရာမွာ ကိုယ့္အခန္းကိုယ့္အိပ္ရာမဟုတ္တာကို သတိထားမိလိုက္ကာ အိပ္ယာကထမယ္လုပ္ေတာ့မွ ေနာက္ထပ္သတိျပဳမိသည္က မိမိခႏၶာကိုယ္ေပၚမွာ အဝတ္အစားမဲ့ျဖစ္ေနျခင္းပင္။ ခ်က္ခ်င္းေစာင္ကို ရင္ဘတ္နားထိျပန္ဆြဲျခံဳထားၿပီး ကိုယ္ႀကိဳယ့္ကိုယ္ေသခ်ာ စစ္ၾကည့္မွ အဝတ္အစားေတြကတစ္ကိုယ္လံုးမွာရိွမေနတာ အမွန္ပင္။