/17/

4.6K 340 17
                                    

ဇြဲထက္သြင္ခမ်ာ ဟန္သီဟထြဋ္ရင္ခြင္ထဲမွာ ခဏတာၿငိမ္ေနၿပီးေနာက္ အျမဲစိတ္အေႏွာက္အယွက္လိုက္ေပးေနတတ္တဲ့ အရာတစ္ခုကို သတိရလိုက္မိတာေၾကာင့္ ဟန္သီဟထြဋ္ရင္ဘတ္ကို ေစာင့္တြန္းလိုက္ကာ ခပ္ခြာခြာေနလိုက္သည္။ ဇြဲထက္သြင္၏လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ ဟန္သီဟထြဋ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားရကာ ထပ္ၿပီး ဇြဲထက္သြင္ရဲ႕ လက္ဖဝါးေလးကို လွမ္းၿပီး ဆုတ္ကိုင္လိုက္သည္။

ဇြဲထက္သြင္လည္း ဟန္သီဟထြဋ္ကို ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါမွာ သူ႔လက္ကို မပုတ္ခ်ဖို႔ေတာင္းဆိုေနတာကို သူ႔မ်က္လံုးေတြကေဖာ္ျပေနတယ္ဆိုတာ သိေနသည္။ ဒါေပမယ့္လည္း သူ႔လက္ကိုဖယ္ခ်ကာ ပါးေပၚကမ်က္ရည္ေတြကို ခပ္ျမန္ျမန္သုတ္လိုက္ကာ....

"ခုနက ခင္ဗ်ားေျပာခဲ့တာကို ကြၽန္ေတာ္မၾကားခဲ့ဘူးလို႔ပဲ သိထားလိုက္ပါ...."

"ကိုယ္က မင္းေျပာတာကိုလက္ခံမယ္ထင္ေနလား ခုနထဲက မင္းက ကိုယ့္ကိုျပန္ခ်စ္ရမယ္လို႔ ေျပာခဲ့တာေလ "

လံုးဝလက္မေလ်ာ့မဲ့အေနအထားနဲ႔ ....
ေျပာေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ္သိပ္ခ်စ္ရတဲ့ ...
ခင္ဗ်ားကို ....
မခ်စ္ႏိုင္ဘူးလို႔ ဘယ္လိုေျပာထြက္ရပါ့မလဲဗ်ာ....

ဇြဲထက္သြင္လည္း ဘာစကားမွမေျပာေတာ့ဘဲ ထိုေနရာကေနသာ အျမန္ထြက္လာခဲ့သည္။ ဟန္သီဟထြဋ္လည္း ခ်က္ခ်င္းလိုက္မယ္လုပ္ေတာ့ ပုခံုးေပၚက်ေရာက္လာတဲ့ လက္တစ္ဖက္ေၾကာင့္ အေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။

"ေနႀကီး ငါ သူ႔ေနာက္ကို လိုက္သြားလိုက္ဦးမယ္..."

အသည္းအသန္ျဖစ္ေနတဲ့ ဟန္သီဟထြဋ္ကိုၾကည့္ၿပီး ေနၿဖိဳးထိုက္သက္ျပင္းခ်လိုက္သည္။

"ေနပါဦးကြာ သူ႔ၾကည့္ရတာ ႐ွက္သြားတာလားမွမသိတာ မင္းကအတင္းႀကီး ဇြတ္မလုပ္နဲ႔ေလ.. "

"မင္းမသိဘဲမေျပာနဲ႔ သူ႔ပံုစံက ႐ွက္တာမဟုတ္ဘူး ငါ့ကို ညင္းခ်င္ေနတာ သူငါ့ကို ညင္းလို႔မရဘူး သူငါ့ကိုျပန္ခ်စ္ရမယ္.. "

"မင္း အာ့လိုပဲ ေတြးလို႔မရဘူးေလကြာ..."

"ေတြးတယ္ ငါေတြးတယ္ ငါသူ႔ကို ခ်စ္မိေနၿပီ အာ့အတြက္ ငါခံစားေနရတာေတြက သူငါ့ကိုျပန္ခ်စ္မွ အဆင္ေျပမွာ.."

" L "Where stories live. Discover now