Ghost Of You

Part 2

                        ·Σήμερα·

    Ήταν εκεί για λεπτά ολόκληρα, περνούσε ο χρόνος και εκείνη έμενε εκεί, καθησμένη στο πάτωμα να αναπολεί εκείνη την νύχτα, φριχτές εικόνες πλημμύρισαν το μυαλό της και άκουγε ξανά και ξανά εκείνα τα λόγια που ποτέ δεν ήθελε να ακούσει, άκουσε ένα αντίο που δεν περίμενε και δεν ήταν έτοιμη να το δεχτεί, ούτε και τώρα ήταν, ποτέ δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα τον έχανε τόσο νωρίς και τόσο ξαφνικά, τόσο άδικα.

   Ο ήχος του κινητού της αντήχησε στα αυτιά της. Σήκωσε το κεφάλι της σκουπίζοντας στα μανίκια τα δακρυσμένα της μάτια. Άνοιξε τα μάτια της και κοίταξε το δωμάτιο. Δεν ήταν πια εκεί, ήταν μόνη, για ακόμα μια φορά ήταν μόνη. Πήρε μια βαριά ανάσα και μετά έβγαλε όλο τον αέρα από μέσα της για να καταφέρει να ηρεμίσει τον εαυτό της. Πήρε όση δύναμη της είχε απομείνει και σηκώθηκε όρθια βγαίνοντας από το μπάνιο.

    Βγήκε από το μπάνιο και πήγε στο κομοδίνο δίπλα από το κρεβάτι της. Πήρε το κινητό στα χέρια της που χτυπούσε ακόμα και είδε τον αριθμό της μητέρας της στην οθόνη του κινητού. Δεν είχε την δύναμη να της μιλήσει μετά από αυτό που είχε μόλις συμβεί, δεν είχε το κουράγιο να την αντιμετωπίσει αλλά ήξερε πολύ καλά ότι αν δεν της απαντούσε δεν θα σταματούσε να καλεί. Πήρε μια βαθιά ανάσα και πλαισιώνοντας το κινητό στο αυτί της απάντησε στην κλήση

«Καλημέρα μητέρα»

της είπε με ένα ψεύτικο ενθουσιασμό

«Γιατί άρχισες τόσο πολύ να σηκώσεις το τηλέφωνο;»

της είπε με αυστηρή φωνή όπως πάντα η μητέρα της

«Ήμουν στο μπάνιο μητέρα»

δικαιολόγησε η Νεφέλη τον εαυτό της

«Είσαι έτοιμη για απόψε καλή μου;»

την ρώτησε η μητέρα της και έμεινε λίγο να το σκεφτεί

«Ναι μητέρα όλα είναι μια χαρά»

της είπε μόνο και μόνο για να της πει κάτι, της ήταν πολύ δύσκολο να της μιλάει μετά από όλα όσο είχαν γίνει μεταξύ τους

«Μια χαρά τότε, θα έρθουμε με τον πατέρα σου να σε πάρουμε κατά τις έξι»

είπε και τα μάτια της Νεφέλης γούρλωσαν με τα λόγια της μητέρας της και είπε με δυνατή φωνή

«Όχι! Δεν υπάρχει περίπτωση, θα έρθω μόνη μου»

της είπε αναστατωμένη