·7 χρονιά πριν·
Είχαν περάσει εφτά μέρες από εκείνη την νύχτα στο πάρτυ του Λούι και η Νεφέλη δεν είχε σηκωθεί λεπτό απο το κρεβάτι της όλων αυτόν τον καιρό. Δεν μπορούσε να βγάλει από το μυαλό της τα μάτια του. Κάθε φορά που έκλεινε τα δικά της μάτια, εκείνο το γαλανό του βλέμμα αιχμαλώτιζε τις σκέψεις της.
Έβλεπε την σκηνή ξανά και ξανά στο μυαλο της, η εικόνα τον δυο τους αγκαλιά την στοίχειωνε, πως μπορούσε να μην τον φίλησει; ήταν πραγματικά ότι ήθελε περισσότερο στην ζωή της και όμως δείλιας να το κάνει. Δεν φοβόταν την απόρριψη γενικά αλλά έτρεμε και μόνο την ιδέα ότι εκείνος θα μπορούσε να το κάνει, δεν θα το άντεχε με τίποτα αν γίνονταν κάτι τέτοιο.
Ήταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι της και είχε βυθιστεί κάτω από τα ζεστά χονδρά παπλώματα για να προφυλάξει το σώμα της απο το κρύο. Τα φώτα στο δωμάτιο της ήταν κλειστά και ήταν μονή της χαμένη στο σκοτάδι, ευτυχώς για εκείνη ο δάσκαλος χορού της είχε απαγορεύσει να χορέψει για κάποιο διάστημα μέχρι να επουλωθούν οι πληγές στα ποδιά της και έτσι δεν ήταν αναγκασμένη να βγει από το σπίτι.
Μια εβδομάδα το κινητό της χτυπούσε ασταμάτητα αλλα δεν το σήκωνε, δεν ήθελε να μιλήσει σε κανέναν, ήθελε να σκεφτεί τι είχε γίνει. Όλο αυτό ήταν τόσο γρήγορο που την έπιασε τελείως απροετοίμαστη, ποτέ άλλοτε στην ζωή της αγόρι δεν την είχε κάνει να νιώσει έτσι, ποτέ της δεν πίστευε ότι ο Λούις θα ενδιαφερόταν για εκείνη με αυτόν τον τρόπο. Το ήλπιζε, το ήθελε όσο τίποτα στο κόσμο να είναι μαζί του αλλά δεν πίστευε ότι το όνειρο της θα μπορούσε να βγει αληθινό, απλά δεν μπορούσε να το πιστέψει.
Το φως στο δωμάτιο άνοιξε και δυσάρεστα την ανάγκασε να διακόψει τις σκέψεις της. Το φως την τύφλωσε και ένα δάκρυ κύλησε από τα μάτια της. Προσπάθησε να τα ανοίξει όταν από τα μισανοιχτα μάτια της εμφανίστηκε η φιγούρα της μητέρας της να κατευθύνεται προς το παράθυρο του δωματίου και να τραβάει τις βαριές μοβ κουρτίνες
«Για όνομα του Θεού Νεφέλη ξύπνα. Πήγε έξι η ώρα, είναι Παραμονή Πρωτοχρονιάς και εσύ κοιμάσαι;»
της είπε γυρνώντας προς το μέρος της κόρης της
«Σήκω να ετοιμαστείς για την γιορτή, τα ρούχα σου είναι έτοιμα μέσα στο dressing room»
είπε και πλησίασε ξανά στην πόρτα για να φύγει. Πριν την κλείσει όμως γύρισε και την ξανά κοίταξε
YOU ARE READING
Ghost Of You
RomanceΟ καθένας μας στην ζωή του ψάχνει να βρει κάτι, κάτι που να τον γεμίζει, κάτι που να δίνει στην ζωή του νόημα, την δύναμη να συνεχίσει να ζει, τον λόγο για να αναπνέει και να πολεμάει να πετύχει το αδύνατο. Ο καθένας όμως ψάχνει και κάτι διαφορετικό...
