Τα μάτια της ήταν βαριά αλλά κατάφερε σιγά σιγά να τα ανοίξει και να δει τα όμορφα πράσινα μάτια του να την κοιτάνε. Ξάπλωνε πάνω στα πόδια του όταν σηκώθηκε σιγά σιγά και έτριψε τα μάτια της για να ξυπνήσει
«Επιτέλους ξύπνησες»
της είπε και εκείνη τον κοίταξε χαμένη
«Που είμαστε;»
τον ρώτησε και εκείνος χαμογέλασε
«Στο εμπορικό»
της είπε και εκείνη τον κοίταξε μπερδεμένη
«Δεν ήθελα να σε πάω σπίτι πριν μιλήσουμε»
της είπε και εκείνη κοίταξε γύρω της.
Το εμπορικό ήταν κλειστό και δεν υπήρχε κόσμος πουθενά, ξαφνικά ένιωσε μια τρελή διάθεση μέσα της να κάνει αυτό που δεν έκανε μικρή, να τρέξει και τότε ήταν που της ήρθε μια τρελή ιδέα στο μυαλό
«Ξες τι έχω καταλάβει Χάρρυ;»
του είπε και εκείνος την κοίταξε σηκώνοντας το ένα του φρύδι
«Ότι μιλάς πολύ και εγώ το βαριέμαι αυτό. Αν θες να μου μιλήσεις πρέπει πρώτα να με πιάσεις»
του είπε και πιάνοντας το φόρεμα της με τα δυο της χέρια άρχισε να τρέχει, ο Χάρρυ χαμογέλασε και άρχισε να τρέχει και αυτός από πίσω της.
Τρέχανε στους άδειους διαδρόμους του εμπορικού και γελούσαν σαν μικρά παιδιά
«Άντε παππού τρέχα πιο γρήγορα»
του φώναξε και εκείνος τέντωνοντας το χέρι του για να την έπιασε από το χέρι και την έφερε κοντά του «Σε έπιασα» της είπε γελώντας λαχανιασμένος
«Λάθος. Σε άφησα να με πιάσεις»
του είπε ήρεμη γελώντας
«Διάολε πως μπορείς και τρέχεις έτσι με τα τακούνια;»
την ρώτησε προσπαθώντας να πάρει ανάσα
«Είμαι μπαλαρίνα Χάρρυ, μπορώ να τρέξω στις μύτες των ποδιών, λες να με πειράζουν τα τακούνια;»
του είπε γελώντας.
Για ακόμα μια φορά ήταν έτοιμος να την φιλήσει αλλά μια φωνή από πίσω τους τους τρόμαξε
«Ποιος είναι εκεί;»
τους φώναξε ο φύλακας του εμπορικού που ερχόταν προς το μέρος τους
«Τρέχα»
φώναξε η Νεφέλη γελώντας και τράβηξε τον Χάρρυ μαζί της από το χερι.
YOU ARE READING
Ghost Of You
RomanceΟ καθένας μας στην ζωή του ψάχνει να βρει κάτι, κάτι που να τον γεμίζει, κάτι που να δίνει στην ζωή του νόημα, την δύναμη να συνεχίσει να ζει, τον λόγο για να αναπνέει και να πολεμάει να πετύχει το αδύνατο. Ο καθένας όμως ψάχνει και κάτι διαφορετικό...
