Ghost Of You

Part 9

     Το Λονδίνο από μόνο του είναι μια πόλη που φημίζεται για την κακή και πολύ επικίνδυνη νυχτερινή ζωή. Κακόφημα κλαμπ, παράνομα ποτά, ναρκωτικά και βία, κυριεύουν στους δρόμους της και για την ακρίβεια στα στενά της, τις πολύ περασμένες ώρες της νύχτας. Μια ώρα σαν και αυτήν.

      Από τα εκατομμύρια κλαμπ που είχε αυτή η περιοχή η Νεφέλη κατευθυνόταν σε ένα από τα χειρότερα. Σε αυτό το μέρος σύχναζαν άνθρωποι με το πιο βρώμικο ποινικό μητρό, άνθρωποι του τουλάχιστον μια φορά είχαν βρεθεί μέσα στα κάγκελα της φυλακής και φυσικά άνθρωποι νέοι που έψαχνα να ζήσουν με τον κίνδυνο για μια φορά στην ζωή τους, να ακουμπήσουν τον απαγορευμένο καρπό και αν είναι τυχεροί ίσως και να τον γευτούν.

      Περπατούσε έξω σχεδόν από το κλαμπ έτοιμη να μπει μέσα στο μαγαζί όταν τα έντονα βλέμματα των περαστικών γύρω της έγιναν αντιληπτά. Δεν έκανε τίποτα, περπατούσε με τον ίδιο θρασή ύφος, ήξερε ότι και το παραμικρό δείγμα φόβου στα μάτια της θα τους έκανε να την πλησιάσουν, τους τραβούσε ο φόβος, τους έκανε να νιώθουν κυνηγοί έτοιμη να πιάσουν το θήραμα τους.

      Προχώρησε στην πόρτα και πλησίασε τον πορτιέρη του μαγαζιού. Ήταν αυτό που λέμε "Το Τέρας", ένας άντρας περαστικών διαστάσεων, με ύψος σχεδόν δύο μέτρα και εύσωμος. Τα χέρια του ήταν δύο φορές τα πόδια της και γραμμένα τόσο πολύ που θα μπορούσες να πιστέψεις ότι θα λύγιζαν και σίδερα.

      Όταν την είδε την κοίταξε μπερδεμένος, χωρίς να μπορεί να πιστέψει στα μάτια του.

«Τι κάνεις εδώ Νεφελή; Έχω να σε δω χρόνια!»

της είπε με την άγρια και βαριά φωνή του και την βαριά ιταλική προφορά.

«Σε παρακαλώ Τόμμυ πρέπει να δω τον Ντάντυ»

του είπε και έκανε ένα βήμα μπροστά για να μπει στην είσοδο του μαγαζιού. Για κάποια δευτερόλεπτα ήταν σίγουρη ότι δεν θα την άφηνε να περάσει μέσα όταν το σώμα του έσκυψε δίπλα της και το πρόσωπο του πλησίασε το κεφάλι της.

«Δεν ξέρω αν πρέπει να σου πω καλωσόρισες πίσω Νεφελή, γιατί ειλικρινά, δεν νιώθω ότι πρέπει να το πω αυτό»

της είπε και ίσιωσε ξανά το σώμα του στην στάση προσοχής που είχε πάντα και το πρόσωπο του ξανά σοβάρεψε κοιτώντας μπροστά του.

      Η Νεφέλη έμεινε να τον κοιτάει για λίγο. Αυτό που της είχε πει την έκανε να θυμηθεί πόσο δύσκολο ήταν να ξεφύγει από αυτό το μέρος, τι έπρεπε να κάνει για να φύγει, όμως μετά θυμήθηκε γιατί είχε έρθει εδώ. Θα έπαιρνε αυτό που χρειαζόταν και θα έφευγε μια για πάντα, θα γλίτωνε από όλους και από όλα, δεν θα συνέχιζε το μαρτύριο της.