Ghost Of You

Part 13

   Ήταν μπροστά απο τον ολόσωμο καθρέφτη της και κοίταξε για μια τελευταία φορά τον εαυτό της. Ήταν έτοιμη εδώ και κάποια λεπτά, δεν είχε φορέσει κάτι ιδιαίτερο, είχε βάλει το μαύρο κολλητό τζιν παντελόνι της που αναδείκνυε τέλεια τα γυμνασμένα της ποδιά και στις όμορφες καμπήλες στους γλουτούς. Στο πάνω μέρος φορούσε ένα απλό μαύρο λεπτό φανελάκι και πάνω από αυτό μια καφέ-μπεζ μάλλινη ζακέτα που έφτανε μέχρι λίγο πιο πάνω απο τα γόνατα και στα ποδιά της φορούσε τα καφέ ψηλά μπότακια της.

    Τα μαλλιά της ήταν ελαφριά πιασμένα κοτσίδα αφήνοντας τις σγουρές της αφέλιες να πέφτουν ανέμελα μπροστά στο πρόσωπο της. Το βάψιμο της ήταν αμυδρό σχεδόν ανήπαρκτο αφού είχε αφήσει την φυσική της ομορφιά να κυριαρχήσει απόψε. Το μονό του είχε βάλει ήταν ένα απαλό ροζ lip gloss για να φωτίσει τα χειλη της και λίγο ρούζ στα μάγουλα.

      Το βλέμμα της κοίταξε προς το ρολόι δίπλα της πάνω στο κομοδίνο, ήταν έξι και μισή και αυτή ήταν έτοιμη να φύγει. Άρπαξε την μεγάλη καφέ τσάντα της και με γοργά βήματα πήγε να βγει απο το δωμάτιο όταν σταμάτησε μπροστά στην πόρτα, δεν μπορούσε να φύγει πριν του μιλήσει, ένιωθε την ανάγκη να τον δει, αυτό που είχε γίνει πριν μισή ώρα δεν μπορούσε να ξεκολλήσει απο το μυαλο της.

     Γύρισε ξανά το βλέμμα της και κοίταξε το άδειο δωμάτιο πίσω της.

«Θέλω να σου μιλήσω»

είπε στο κενό και ταξίδεψε το βλέμμα της σε όλο το δωμάτιο ψάχνοντας να τον βρει. Περίμενε δυο λεπτά μα τίποτα, δεν είχε εμφανιστεί.

«Σε παρακαλώ Γκόστυ θέλω πραγμάτικά να σε δω πριν φύγω»

είπε ξανά όμως δεν πήρε καμία απάντηση. Γύρισε να φύγει μα τα ποδιά της δεν την υπάκουαν δεν μπορούσε να κάνει τα βήματα μπροστά για να φύγει. Έσκυψε το κεφάλι της προς τα κάτω και βύθισε το βλέμμα της στο κρύο πάτωμα.

«Έχω ένα κακό προαίσθημα για σήμερα Γκόστυ, σε παρακαλώ  μείνε μαζί μου»

είπε και τα μάτια της βούρκωσαν μα τα σκούπισε αμέσως, δεν ήθελε να κλάψει.

      Ξανά σιωπή απο πίσω της, καμία απάντηση από εκείνον. Πήρε μια βαθιά ανάσα για να βρει την δύναμη να προχωρήσει και έτσι έκανε. Με γρήγορα βήματα κατέβηκα απο τον δεύτερο όροφο και περνώντας βιαστικά από το σαλόνι της πήγε στο μικρό τραπεζάκι δίπλα απο την μεγάλη μαύρη εξώπορτα και πήρε τα κλειδιά της που ήταν πεταμένα πάνω σε αυτό.