Πέρασαν τρεις μέρες από τότε που ο Χάρρυ είχε επισκεφτεί την Νεφέλη και σήμερα επιτέλους η Νεφέλη έπαιρνε εξιτήριο.
Είχε ανακτήσει τις δυνάμεις της και μάζευε τα λίγα πράγματα που της είχε φέρει ο Ζέιν στο νοσοκομείο από το σπίτι της.
Είχε γυρισμένη την πλάτη της στην πόρτα όταν άκουσε το τρίξιμο πίσω της που την έκανε να γυρίσει. Είδε την πόρτα να ανοίγει και ένα ψηλό αγόρι να μπαίνει μέσα στο δωμάτιο της. Το κεφάλι του ήταν σκυμμένο προς τα κάτω και οι σγουρές του τούφες έκρυβαν το πρόσωπο του. Όμως η Νεφέλη δεν χρειαζόταν να το δει για να καταλάβει ποιός ήταν, αυτές οι όμορφες καστανές μπούκλες έφταναν μόνο για να καταλάβει την ταυτότητα του όμορφου ψηλόλυγνου αγοριού.
Γύρισε ολόκληρο το σώμα της προς την κατεύθυνση του και τον περίμενε να την κοιτάξει. Όταν το βλέμμα του σηκώθηκε και την είδε να τον κοιτάει ένα χαμόγελο πήγε να βγει από τα χείλη του μα το έκρυψε και έβηξε πριν μιλήσει 《Είσαι έτοιμη;》 την ρώτησε με βραχνή φωνή και εκείνη σταύρωσε τα χέρια της κάτω από το στήθος της χωρίς να ξέρει πως να αντιδράσει 《Ναι, την τσάντα μου να μαζέψω μόνο》 του είπε δείχνοντας με το χέρι της πίσω το κρεβάτι στο οποίο ήταν η τσάντα. Ο Χάρρυ κούνησε θετικά το κεφάλι του δαγκόνωντας τα χείλη του και πλησίασε το κρεβάτι για να πάρει την τσάντα.
Τον είδε να βάζει την τσάντα της πάνω στον ωμό του και τον κοίταξε γεμάτη απορία 《Χάρρυ γιατί είσαι εδώ;》 τον ρώτησε και εκείνος πάγωσε λίγα βήματα μακριά της 《Δεν θες να είμαι εδώ;》 την ρώτησε και εκείνη πετάχτηκε αμέσως δυο βήματα προς τα πίσω 《Ναι, όχι, δηλαδή ναι θέλω να είσαι εδώ, όχι δεν εννοούσα αυτό》 του είπε ταραγμένη και εκείνος χαμογέλασε με εκείνο το όμορφο πλάγιο χαμόγελο του 《Θέλω να πω εσύ είπες ότι δεν θες πολλά πολλά μαζί μου》 του είπε στο τέλος και έσκυψε το κεφάλι της.
Ο Χάρρυ περπάτησε αδιάφορα προς την πόρτα, δεν ήθελε να το συζητήσει όλο αυτό γιατί ούτε εκείνος ήξερε τι ήθελε πια. Είχε πει ότι θα έμενε μακριά της, ότι θα την έβγαζε μια και καλή από την ζωή του αλλά του ήταν αδύνατον να μείνει μακριά της. Κάτι μέσα του τον τραβούσε κοντά της όλο ένα και περισσότερο. Σταμάτησε το βήμα του δίπλα στην πόρτα και γύρισε να την κοιτάξει όταν είδε πως η Νεφέλη είχε κολλήσει στην θέση της 《Θα έρθεις ή θες να κάτσει εδώ μέσα;》 την ρώτησε και εκείνη σήκωσε το κεφάλι της για να τον αντικρίσει 《Θέλω να φύγω τρέχοντας》 του είπε και εκείνος τις έκανε νόημα με το κεφάλι του να τον ακολουθήσει.
Όταν έφτασαν στο αυτοκίνητο του η Νεφέλη έμεινε να το κοιτάει για λίγο, αν και είχε ήδη μπει σε αμάξι αυτό το μαύρο τσιπ την τρόμαζε ακόμα. Ύστερα από λίγο όμως άκουσε τον Χάρρυ δίπλα της 《Αν δεν νιώθεις έτοιμη ακόμα μπορούμε να πάμε με τα πόδια》 της είπε και η Νεφέλη τον κοίταξε με να μικρό χαμόγελο 《Όχι δεν είναι αυτό, μπήκα σε αμάξι》 του είπε και εκείνος την κοίταξε έκπληκτος σηκώνοντας το ένα του φρύδι 《Ναι σε ταξί》 του είπε η Νεφέλη βλέποντας την αντίδραση του και ο Χάρρυ έμεινε να την κοιτάει με την ίδια έκφραση. Αργότερα ο Χάρρυ έβηξε για ακόμα μια φορά για να καθαρίσει τον λαιμό του 《Ωραία, πάμε τότε;》 της είπε και εκείνη κούνησε θετικά το κεφάλι της καλά μαζί προχώρησαν προς το αμάξι του.
YOU ARE READING
Ghost Of You
RomanceΟ καθένας μας στην ζωή του ψάχνει να βρει κάτι, κάτι που να τον γεμίζει, κάτι που να δίνει στην ζωή του νόημα, την δύναμη να συνεχίσει να ζει, τον λόγο για να αναπνέει και να πολεμάει να πετύχει το αδύνατο. Ο καθένας όμως ψάχνει και κάτι διαφορετικό...