Ghost Of You

Part 33

Η Νεφέλη στεκόταν παγωμένη μπροστά από το μαύρο κτήνος, έτσι όπως αποκαλούσε αυτή το αυτοκίνητο του Χάρρυ και το κοιτούσε με δέος. Τα μάτια της ήταν βουρκωμένα χωρίς λόγο και το μόνο που ήθελε να κάνει αυτήν την στιγμή ήταν να τρέξει, να φύγει μακριά. Ένιωσε την ανάσα του Χάρρυ πίσω από το σβέρκο και της και γύρισε αργά το κεφάλι της προς το μέρος του για να τον αντικρίσει. 
Ήταν πάλι ήρεμος και σοβαρός, την κοιτούσε μες τα μάτια έτοιμος να ακούσει ότι και να του πει «Χάρρυ δεν μπορώ να το κάνω» του είπε χαμηλόφωνα και πήγε να φύγει όταν τα χέρια του την έπιασαν από τα μπράτσα και την ακινητοποίησαν ακριβώς μπροστά του «Νεφέλη θα πηγαίνω αργά, θα είμαι δίπλα σου» της είπε με ήρεμη φωνή και σταθερή «Δεν μπορώ να το πλησιάσω καν αυτό το κτήνος Χάρρυ» του είπε κλαψουρίζοντας και έκρυψε το πρόσωπο της στο στήθος του. 
Ο Χάρρυ άρχισε να γελάει με τα λόγια της δυνατά και την έπιασε πιο σφιχτά στην αγκαλιά του «Χάρρυ δεν είναι αστείο» του είπε και τον χτύπησε στο στήθος όμως εκείνος συνέχισε να γελάει πιο δυνατά ακόμα κι αν όντως προσπαθούσε να κρατηθεί «Καλά καλά σταματάω» της είπε μέσα από τα γέλια του «Όχι δεν σταματάς Χάρρυ» του είπε κάνοντας ένα βήμα προς τα πίσω για να τον κοιτάξει, γελούσε ακόμα όσο και αν έπαιζε τον σοβαρό, στα χείλη του τρεμόπαιζε ένα γλυκό, μεγάλο χαμόγελο.
Η Νεφέλη δεν μπορούσε να του θυμώσει ξαφνικά, για πρώτη φορά έβλεπε τον Χάρρυ να γελάει τόσο αληθινά, να είναι χαλαρός, για πρώτη φορά ο Χάρρυ πρόδιδε την πραγματική του ηλικία, έμοιαζε με ένα νεαρό εικοσάχρονο που ζει την ζωή του έτσι όπως ο καθένας στην ηλικία του και δεν μπορούσε να μην του χαμογελάσει και εκείνη, της ήταν αδύνατο. 
Ο Χάρρυ είδε εκείνο το όμορφο χαμόγελο να σχηματίζεται στα χείλη της και σοβάρεψε ξεφυσώντας «Ωραία, ωραία για πρώτη φορά θα κάνουμε κάτι άλλο» της είπε και την πλησίασε κλείνοντας την στην αγκαλιά του. Πέρασε τα χέρια του γύρω από την μέση της και κόλλησε το κορμί του στο δικό της, την είδε που τον κοιτούσε χαμένη στα μάτια. 
Το έκανε συχνά αυτό, τον κοιτούσε στα μάτια του σαν να έψαχνε κάτι, σαν να περίμενε κάτι από εκείνον και αυτό για ένα περίεργο τρόπο του άρεσε και του άρεσε πολύ. Πήρε μια βαθιά ανάσα και την κοίταξε και αυτός «Θα μπούμε μαζί στις πίσω θέσεις του κτήνους καλά;» της είπε αλλά δεν μπόρεσε να κρατήσει ένα πηχτό γελακι.
Η Νεφέλη κοίταξε αμέσως το πάτωμα «Ούτε αυτό μου φαίνεται καλή ιδέα» ψέλλισε μέσα από τα χείλη της «Έλα τώρα Νεφ θα είμαι δίπλα σου, θα μιλήσουμε λίγο, θα μου πεις και το ατύχημα και μετά θα αποφασίσουμε μαζί αν θα σε πάω στο θέατρο. Εντάξει;» της είπε ήρεμα αλλά εκείνη ένιωθε ακόμα αβέβαιη για τον εαυτό της. Μπορεί να το κανει; Τον κοίταξε για λίγο στα μάτια όταν άκουσε την φωνή του Λούι από πίσω της «Οοο πες μου ότι θα το κάνεις;» άκουσε την ταραχή και την έκπληξη στην φωνή του μα δεν κούνησε τα μάτια της από του Χάρρυ, τον κοιτούσε που της χαμογελούσε με εκείνο το πονηρό πλάγιο χαμόγελο που έκανε τα λακκάκια του να εμφανίζονται όμορφα στα μαγουλα του. 
Κούνησε το κεφάλι της καταφατικά στην πρόταση του, μα ακόμα δεν ήταν σίγουρη. Το χαμόγελο του έγινε πιο πλάτη και δένοντας τα δάχτυλα του ανάμεσα από τα δικά της την τράβηξε μπροστά ακριβώς από την πόρτα της πίσω θέσης. 
Η Νεφέλη κοιτούσε το εσωτερικό του μαύρου τζιπ μπροστά της μέσα από το σκούρο μαύρο παράθυρο χαμένη, το χέρι του την έπιασε πιο σφιχτά κάνοντας την να τον κοιτάξει ξεχνώντας για λίγο το φόβο που ένιωθε μέσα της. Της χαμογελούσε θερμά και μετά από λίγο έσκυψε μπροστά στο όχημα για να της ανοίξει την πόρτα. Μόλις είδε την ανοιχτή πόρτα μπροστά της ένιωσε τα πόδια της να τρέμουν και δεν μπορούσε να τα κουνήσει όσο και να ήθελε. Σαν το όνειρο της, ξαφνικά ένιωσε παράλυτη, και φόβος γέμισε όλο της το είναι. Ένιωσε το χέρι του γύρω από την μέση της να την σπρώχνουν προς το εσωτερικό, στην αρχή δίστασε να πλησιάσει πιο κοντά αλλά βλέποντας το πρόσωπο του να την κοιτάει γεμάτο φροντίδα και ζεστασιά, σταμάτησε να δίνει αντίσταση και λύγισε το σώμα της και μπήκε μέσα. 
Κρύος ιδρώτας είχε λούσει όλο της το σώμα μα τα χέρια του που την κρατούσαν αδιάκοπα της έδιναν δύναμη, ένιωθε κάποια ασφάλεια. Όμως όταν άκουσε την πόρτα να κλείνει από πίσω τους η εικόνα του Λούι εκείνη την νύχτα μέσα στα αίματα την έκαναν να χάσει κάθε ψυχραιμία «Χάρρυ θέλω να βγω» φώναξε τρελαμένη από τον φόβο και όρμησε στην πόρτα για να την ανοίξει. 
Ο Χάρρυ την έπιασε πιο σφιχτά από τα μπράτσα με τα δυο του χέρια για να την ηρεμήσει «Νεφ σε παρακαλώ ηρέμησε» «Όχι άσε με να φύγω! Δεν το θέλω όλο αυτό» του φώναξε και έχασε κάθε έλεγχο. Άρχισε να τον χτυπάει στο στήθος για να την αφήσει και να του φωνάζει με λυγμούς να την αφήσει ενώ τα μάτια της είχαν κλείσει σφιχτά και κουνούσε το κεφάλι της σαν να ήθελε να διώξει τις απαίσιες εικόνες εκείνης της νύχτας που στοίχειωναν τώρα το μυαλό της. 
Ο Χάρρυ δεν μπορούσε να την ηρεμήσει όσο κι αν προσπαθούσε να την καθησυχάσει. Τα μάτια του είχαν ανοίξει διάπλατα με το θέαμα της Νεφέλη που είχε πάθει κρίση πανικού και που έκανε σαν δαιμονισμενη. 
Ύστερα από λίγο κατάφερε να την ακινητοποίηση στην αγκαλιά του και την κρατούσε όσο πιο σφιχτά μπορούσε. Η Νεφέλη ένιωθε την κούραση στο σώμα της και αφέθηκε στην αγκαλιά του ξεσπόντας σε δυνατά κλάματα με την εικόνα του Λούι ακόμα καρφωμένη στα μάτια της.