Ghost Of You

Part 20

                   ·6 χρονιά πριν·

     Η Νεφέλη ήταν καθισμένη στις κερκίδες του πάρκου και έβλεπε τον Λούι και τους φίλους του να κάνουν skateboard και να κάνουν βλακείες σαν μικρά παιδιά. Είχε τα γόνατα της σηκωμένα κοντά στο σώμα της και πάνω σε αυτά είχε στηριγμένο το ημερολόγιο της.

      Κοίταξε για μια τελευταία φορά μπροστά της και είδε τον Λούι να παλεύει και να γελάει με έναν από τους φίλους του, χαμογέλασε και αμέσως μετά βύθισε το βλέμμα της πάνω στο άσπρο χαρτί και πιάνοντας το στυλό της άρχισε να γράφει.

 " Αγαπητό...

     Δεν το πιστεύω ότι πέρασε κιόλας ενάμισης χρόνος από τότε. Ναι, ναι τα έχω με τον Λούι όλουν αυτόν τον καιρό, απορώ πως με ανέχεται τόσο! Το ξέρω ότι σου έχω πει άπειρες φορές για αυτό το θέμα αλλά έχω την ανάγκη να στα ξαναπώ.

     Ο χρόνος περνάει τόσο γρήγορα που δεν μπορώ να καταλάβω πως όλα αυτά έχουν όντως γίνει και δεν ζω ένα παραμύθι. Νιώθω σαν να ήταν  λίγες μέρες πριν  εκείνο το πρώτο φιλί, σαν να ήταν χθες θυμάμαι την μέρα ένα μήνα μετά το φιλί που μου ζήτησε να είμαι "Επίσημα" το κορίτσι του και σαν να ήταν πριν λίγα λεπτά θυμάμαι τα τραγούδια που μου τραγουδούσε κάθε φορά που με είχε στην αγκαλιά του (που ακόμα με έχει αλλά τέλος πάντων).

     Μέσα σε αυτόν τον ενάμιση χρόνο περάσαμε πολλά καλά και κακά και φυσικά περάσαμε πολλούς τσακωμούς που πάντα κατέληγαν σε παθιασμένα φιλιά. Το ξέρω έχουμε μια σχέση δύσκολη γιατί είμαστε και οι δύο πολύ μα πάρα πολύ πεισματάριδες αλλά πάντα κάνει κάποιος από τους δυο μας πίσω και τα βρίσκουμε, βασικά ας είμαι και λίγο ειλικρινής τις περισσότερες φορές κάνει πίσω εκείνος για μένα.

      Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς τον Λούι πια και δεν θέλω να την φανταστώ, μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα που είμαστε μαζί έχει καταφέρει να γίνει, το αγόρι μου, ο κολλητός μου, ο μεγάλος μου αδελφός, ο άνθρωπος που αγαπώ περισσότερο κι από έμενα την ίδια. Μέρα με την μέρα τον ερωτευομαι όλο ένα και περισσότερο. Με πιάνουν τα γέλια κάθε φορά που θυμάμαι την πρώτη φορά που  του είπα ότι τον αγαπάω..."

     Σήκωσε το βλέμμα της από το ημερολόγιο και φέρνοντας στο μυαλό της εκείνη την στιγμή ένα γλυκό χαμόγελο ζωγραφίστηκε στα χείλη της

«Flashback»

    Ήταν και οι δυο τους στο προαύλιο του σχολείου και ο Λούις έτρεχε να την προλάβει που είχε φύγει έξαλλη από τον χορό και έτρεχε έξω στην βροχή ένω ο ουρανός ήταν σκοτεινός