Ghost Of You

Part 41 (The end)

Ο Χάρρυ μετά από αυτό που έκανε μίσησε για ακόμα μια φορά τον εαυτό του, το χαρακτήρα του και την επιλογή να πληγώσει το άτομο του νοιαζόταν περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Δεν ήθελε να γίνει πάλι αυτό που ήθελε ο Τζούλιαν, δεν μπορούσε να τον αφήσει να κερδίσει για ακόμα μια φορά. Κατάλαβε ότι αν έχανε την Νεφέλη από την ζωή του δεν θα υπήρχε λόγος για να ζει, δεν είχε κάποιο νόημα η ζωή του πλέον χωρίς εκείνη.
Έπρεπε να βρει έναν τρόπο να της μιλήσει, να της πει γιατί αναγκάστηκε να κάνει ότι έκανε, αλλά ήξερε ότι δεν μπορούσε να της μιλήσειο ίδιος, αν το έκανε θα έβαζε σε κίνδυνο την ζωή πολλών ανθρώπων γύρω του. Έπρεπε να βρει κάποιον άλλον να της μιλήσει κάποιον που θα ακούσει και θα της δώσει να καταλάβει ότι δεν ήταν δικό του το λάθος, ότι δεν ήταν δικιά του επιλογή ότι έγινε σήμερα. Και έτσι έκανε, ήξερε ήδη ποιό ήταν το άτομο που θα έκανε την Νεφέλη να τον συγχωρέσει και ήταν έτοιμος να πει στον Ζέιν όλη την αλήθεια.
Είχε φτάσει στο διαμέρισμα του και άνοιξε την πόρτα με τα κλειδιά που είχε ακόμα. Ήταν αναστατωμένος και νευρικός σε όλη την διαδρομή, έπρεπε να βιαστεί πριν προλάβει η Νεφέλη κάνει κακό στον εαυτό της ξανά.
Όμως όταν μπήκε στο σπίτι είδε τον Ζέιν να κάθεται στο κρεβάτι με σκυμμένο το κεφάλι και τα χέρια του στήριζαν με τους αγκώνες το σώμα του στα γόνατα. Στο ένα του χέρι κρατούσε ένα τελειωμένο μπουκάλι ουίσκι και στο άλλο κάτι φωτογραφίες. Ο Χάρρυ πάγωσε στην θέση του απότομα και σιγά σιγά η πόρτα έκλεισε πίσω του. Ο Ζέιν μόλις σήκωσε το βλέμμα του και είδε τον Χάρρυ μπροστά του πέταξε το μπουκάλι με φόρα προς το μέρος του μα αστόχησε και χτύπησε στον τοίχο πίσω από τον Χάρρυ με αποτέλεσμα να γίνει κομμάτια «Βγες έξω!» του φώναξε ο Ζέιν τραυλίζοντας από το μεθύσι «Ζέιν τι έγινε;» του είπε ο Χάρρυ ήρεμα αν και φανταζόταν τι θα μπορούσε να έχει συμβεί «Τι έγινε; Έγινε ότι εσύ δεν είσαι αδελφός μου. Είσαι ένα τίποτα Χάρρυ» του είπε και σηκώθηκε όρθιος πετώντας τις φωτογραφίες προς το μέρος του.
Ο Χάρρυ έσκυψε και μάζεψε μια από αυτές, ήταν μια φωτογραφία από την μέρα της φωτιάς, έδειχνε τον Χάρρυ να βρέχει με βενζίνι τα έξω τοιχώματα του μαγαζιού «Ζέιν μπορώ να σου εξηγήσω» του είπε μα ο Ζέιν του όρμησε πιάνοντας τον από το λαιμό και τον κόλλησε πίσω στην πόρτα με φόρα «Δεν θέλω λέξη από εσένα το ακούς;» του είπε έξαλλος μέσα από τα δόντια του «Δεν θέλω να ξαναδώ τα μούτρα σου μπροστά μου γιατί αλλιώς στο ορκίζομαι Χάρρυ θα στα σπάσω. Για εμένα είσαι νεκρός» του είπε και τραβώντας τον από το μπράτσο άνοιξε την πόρτα πίσω του και τον πέταξε έξω από το διαμέρισμα του κλείνοντας του την πόρτα στα μούτρα.
Ο Χάρρυ στεκόταν και κοιτούσε την πόρτα χαμένος. Ο βλέμμα του Ζέιν τον είχε τρομάξει γιατί δεν έκρυβε θυμό ούτε οργή, ήταν κενό. Και ο Χάρρυ ήξερε πολύ καλά ότι ό,τι δεν υπάρχει δεν μπορείς να το φτιάξεις. Αυτό τον τρόμαζε, ο Ζέιν είχε πάρει μια οριστική απόφαση χωρίς να ξέρει, χωρίς να τον αφήσει να του εξήγηση και έτσι εκείνος έχανε τον μόνο άνθρωπο που εμπιστευόταν και αγαπούσε σαν αδελφό, την μόνη του οικογένεια.
Ήθελε να κάνει ένα βήμα μπροστά να χτυπήσει την πόρτα, να του φωνάξει όλη την αλήθεια για αυτές τις φωτογραφίες αλλά πριν το κάνει σταμάτησε. Σκέφτηκε σε τι κίνδυνο θα τον έβαζε η αλήθεια και έτσι γύρισε για να φύγει από την πολυκατοικία.
Καθώς κατέβαινε τις σκάλες για τον δεύτερο όροφο είδε την Ρεβέκκα να στέκεται όρθια πίσω από την μισάνοιχτη πόρτα του διαμερίσματος της και να τον κοιτάει με ορθάνοιχτα μάτια «Χάρρυ τι έγινε;» τον ρώτησε δειλά και βγήκε και αυτή έξω στο διάδρομο δίπλα του «Τίποτα» της είπε ο Χάρρυ σφίγγοντας τις γροθιές του για να μην καταρρεύσει. Η Ρεβέκκα τον πλησίασε λίγο ακόμα σταματώντας ακριβώς μπροστά του και έβαλε τα χέρια της πάνω στο στήθος του «Δεν σας είχα ακούσει να μαζώνεται ποτέ πριν έτσι» του είπε και ο Χάρρυ έσκυψε το κεφάλι κλείνοντας τα μάτια του «Τι έγινε Χάρρυ;» τον ρώτησε ξανά και εκείνος έπεσε στην αγκαλιά της ξεσπόντας σαν μικρό παιδί.
Εκείνη πάγωσε με την κίνηση του, πρώτη φορά έβλεπε τον Χάρρυ να κλαίει, να δείχνει τι νιώθει και να το εκφράζει. Τον έσφιξε στην αγκαλιά της για να τον παρηγορήσει «Τα έχω κάνει σκατά στην ζωή μου. Μου τα πήρε όλα, μου πήρε τους δυο ανθρώπους που αγαπούσα περισσότερο στην ζωή μου. Τους πλήγωσα και τους δύο, έχασα τα πάντα Ρεβέκκα. Μου πήρε την Νεφέλη και εκείνη ήταν η μόνη που με έκανε να νιώθω ζωντανός, να κάνω όνειρα για το μέλλον και τώρα δεν έχω καν μέλλον χωρίς εκείνη» της έλεγε και έσφιξε τις γροθιές του.
Τα λόγια του την πόνεσαν, όμως ήξερε πως ένιωθε αυτήν την στιγμή ο Χάρρυ γιατί έτσι ένιωθε εκείνη για αυτόν. Ζήλευε την Νεφέλη γιατί είχε καταφέρει αυτό που εκείνη προσπαθούσε χρόνια, να κατακτήσει την καρδιά του Χάρρυ, όμως ήξερε ότι δεν θα ήταν ποτέ δικός της με αυτόν τον τρόπο «Χάρρυ είσαι ερωτευμένος μαζί της» του είπε και εκείνος πάγωσε το σώμα του όρθιο στο άκουσμα αυτών των λέξεων. Ακόμα δεν τολμούσε να παραδεχτεί την αγάπη του για εκείνη «Δεν ξέρω τι σημαίνει αυτό» της είπε και γύρισε το κεφάλι το προς τα δεξιά για να αποφύγει το βλέμμα της «Για τον θεό Χάρρυ πριν λίγο έκλαιγες σαν μωρό στην αγκαλιά μου και τώρα τι; Για μια φορά άσε τον εγωισμό σου στην άκρη! Είσαι ερωτευμένος μαζί της και είναι βλακεία σου που παρατάς κάτι που σε κάνει ευτυχισμένο. Δεν ξέρω ποιός είναι αυτός που την πήρε μακριά σου και με ποιον τρόπο αλλά πολέμησε τον για να την πάρεις πίσω. Η Νεφέλη σε αγαπάει είναι κρίμα να την χάσεις, το ίδιο ισχύει και για τον Ζέιν ότι και να έγινε πρέπει να του εξηγήσεις, όμως δώσ’του λίγο χρόνο να ηρεμήσει» του φώναζε για να τον ξυπνήσει και εκείνος γύρισε το βλέμμα του προς το μέρος της ξανά «Πήγαινε να την βρεις, να της εξηγήσεις, να της πεις πως αισθάνεσαι για εκείνη και είμαι σίγουρη ότι θα σε ακούσει» του είπε και του χαμογέλασε.
Ο Χάρρυ την κοίταξε μπερδεμένος για λίγο «Γιατί είσαι τόσο καλή μαζί μου;» την ρώτησε και εκείνη γέλασε «Γιατί παρά τον εκνευριστικά ηλίθιο χαρακτήρα σου είσαι ο γλυκός μου Χάρρυ. Μπορεί εσύ να μην το βλέπεις ή να μην θέλεις να το δεις αλλά κάπου εκεί υπάρχει ένας υπέροχος και ευαίσθητος Χάρρυ και τον έχω δει όσο καλά κι αν τον κρύβεις. Είμαι σίγουρη ότι και η Νεφέλη τον έχει γνωρίσει» του είπε και έκανε ένα βήμα προς τα πίσω «Συγγνώμη για όλες τις φορές που σε πλήγωσα Ρεβέκκα, μακάρι να ήμουν αυτός που ήθελες να είμαι» της είπε και έσκυψε το κεφάλι κλείνοντας τα μάτια του «Αυτό το θέλω και με υπογραφή σε χαρτί Στάιλς» του είπε ειρωνικά και εκείνος χαμογέλασε «Άντε δίνε του!» του είπε και γύρισε για να μπει μέσα στο διαμέρισμα της.
Ο Χάρρυ κατέβηκε και τις υπόλοιπες σκάλες και βγήκε από την πολυκατοικία στον καθαρό αέρα. Σήκωσε το κεφάλι του ψηλά και κοίταξε τον ουρανό και τα αστέρια που φαινόντουσαν λαμπερά μέσα στο σκοτάδι. Έκλεισε τα μάτια του σφιχτά και πήρε μια βαθιά ανάσα κάνοντας όλο του το σώμα να χαλαρώσει, είχε πάρει την απόφαση να κάνει αυτό που του είπε η Ρεβέκκα όποιο και να ήταν το ρίσκο. Θα έπαιρνε την Νεφέλη και θα φεύγανε μακριά οι δυο του, δεν τον ένοιαζε πια τι θα μπορούσε να του κάνει ο Τζούλιαν, αρκή να ήταν μαζί με την Νεφέλη.
Ξαφνικά άκουσε έναν περίεργο ήχο από πίσω του όμως πριν προλάβει να γυρίσει να δει τι ήταν μια μαύρη κουκούλα σκέπασε το κεφάλι του και τον έσφιξε στο λαιμό. Ένιωσε το αίμα του να ανεβαίνει στο κεφάλι και με τα χέρια του προσπάθησε να βγάλει την κουκούλα μα ήταν αδύνατον, ένας άντρας τον κρατούσε πίσω από την πλάτη του και δεν τον άφηνε να ανασάνει. Ο Χάρρυ ένιωσε να χάνει τις αισθήσεις του και τα μάτια του βούρκωσαν πριν κλείσουν και το σώμα του πέσει αναίσθητο στο κρύο πεζοδρόμιο.