Ghost Of You

Part 22

                      ·Σήμερα·

      Είχε πια περάσει πολύ ώρα και ο όμορφος ουρανός του Λονδίνου είχε σκοτεινιάσει για να κρύψει κάθε μυστική και παράνομη πλευρά της μεγάλης πόλης.

    Λίγος κόσμος πια κυκλοφορούσε έξω και όσοι το έκαναν ήταν προσεκτικοί να μην πλέξουν πουθενά και κάνουν την ζωή τους πιο δύσκολη και πιο επικίνδυνη.

     Όμως υπήρχαν και αυτοί που πλέον η νύχτα ήταν η ζωή τους, δεν φοβόντουσαν τον κίνδυνο, είχαν μάθει να ζουν με αυτόν και κατά κάποιο περίεργο τρόπο να τον αγαπούν.

    Έτσι ήταν και ο Χάρρυ με την Νεφέλη ένα κοινό μυστικό τους είχε κάνει και τους δύο να μην την φοβούνται, να την έχουν συνηθίσει και να έχει γίνει κομμάτι της ζωής τους, ένα μυστικό που βασάνιζε τις καρδιές τους με τον ίδιο δυνατό τρόπο, όμως δεν ήξεραν το κοινό που τους ενώνει, ήταν τόσο αποροφημενοί με τις διάφορες τους που τα μάτια τους δεν μπορούσαν να δουν τις ομοιότητες.

      Περπατούσαν ήρεμοι στην μεγάλη λεωφόρο και μιλούσαν για διάφορα θέματα. Είχαν ξεκινήσει να μιλάνε για την καταστροφή στο μαγαζι και σιγά σιγά και χωρίς να χάσει χρόνο ο Χάρρυ άρχισε να την ρωτάει για το παρελθόν της και για την σχέση της με τον Λούι.

    Μέσα σε μια διαδρομή μίας ώρας ο Χάρρυ είχε μάθει σχεδόν τα πάντα για εκείνη και τον Λούι, βασικά όσα εκείνη ήθελε να ξέρει για το παρελθόν της, ήταν ακόμα τρομαγμενη με τα λόγια του Ζέιν μα είχε αποφασίσει να κάνει αυτό που της είχε πει. Θα μιλούσε στον Χάρρυ, θα του έλεγε για εκείνη και την ζωή της, αλλά θα του έλεγε μόνο όσο ήθελε εκείνη να του πει, μόνο όσο ήθελε εκείνη να ξέρει για το παρελθόν της.

      Είχαν φτάσει έξω από το σπίτι της και εκείνη σταματώντας έξω από την μικρή καγκελόπορτα της αυλής γύρισε και τον κοίταξε χαμόγελοντας

«Σε ευχαριστώ που με έφερες αν και δεν ήταν ανάγκη»

του είπε και εκείνος έβαλε τα χέρια του στις τσέπες του μπουφάν του κλείνοντας τα μάτια του καθώς έσκυβε το κεφάλι του, από τα χείλη του ξεπετάχτικε ένα μικρό γελάκι

«Αν δεν είχα προσφερθεί να σε φέρω σπίτι δεν θα μάθαινα ποτέ που μένεις»

της είπε και το χαμόγελο στα χείλη του έγινε πιο έντονο ενώ τα μάτια της γούρλωσαν μόλις συνειδητοποίησε την ανοησία που είχε κάνει. Μα και φυσικά ο Χάρρυ δεν θα ένακε κάτι τόσο ευγενικό χωρίς να έχει κάτι να κερδίσει, πόσο χαζή ήταν που πίστεψε ότι το έκανε από την καλή του την καρδιά. Έπεσε τόσο εύκολα στην παγίδα του, χωρίς να βάλει το μυαλό της να σκεφτεί τι ήταν αυτό που εκείνος πραγματικά ήθελε να μάθει.