Ghost Of You

Part 5

                        ·Σήμερα·

    Άρχισε να τρέχει μόνη της στους μεγάλους λεωφόρους του Λονδίνου, το μυαλό της ήταν χαμένο σε άλλες σκέψεις και τα μάτια της έβλεπαν τον ουρανό θόλο και τα φώτα του δρόμου την τύφλωναν. Δεν ήξερε που πήγαινε και ούτε είχε κάποιο προορισμό στο μυαλό της, τα πόδια της την οδηγούσαν όπου εκείνα ήθελαν.

       Οι ανάσες της βάρυναν και το σώμα της κουρασμένο επιβράδυνε την ταχύτητα στα βήματα της. Πλέον περπατούσε ήρεμη, το μυαλό της συγκεντρώθηκε και οι ανάσες της σταθεροποιήθηκαν.

«Πάνε σπίτι τώρα!»

άκουσε την φωνή του δίπλα της και η μορφή του για άλλη μια φορά εμφανίστηκε στο οπτικό της πεδίο.

«Όχι δεν θα πάω»

του είπε και επιτάχυνε τα βήμα της ξανά.

«Νεφέλη πάνε σπίτι είπα»

της ξαναφώναξε σταματώντας το βήμα του μπροστά της.

«Και εγώ σου είπα όχι»

είπε και τον προσπέρασε περνώντας από μέσα του. Ο στόμα του άνοιξε ορθάνοιχτο με αυτήν της την κίνηση, το έκανε για πρώτη φορά αυτό. Γύρισε να την κοίταξε που συνέχιζε να περπατάει.

«Δεν θα πάω πάλι στο σπίτι και να κλειστώ μέσα στους τέσσερις τοίχους, θέλω λίγο καθαρό αέρα, θέλω να αναπνεύσω λίγο σε παρακαλώ φύγε»

του είπε χωρίς να γυρίσει να τον κοιτάξει και έσκυψε το κεφάλι της για λίγο κοιτώντας τα πόδια της. Όταν ξανασήκωσε το βλέμμα της πετάχτηκε δύο βήματα προς τα πίσω όταν τον είδα ξανά ακριβώς μπροστά της.

«Αν δεν πας σπίτι τώρα θα τραυματίσω τον εαυτό μου»

της είπε και σταυρώσε τα χέρια του στο στήθος. Με αυτά του τα λόγια τα μάτια της γούρλωσαν και τον κοίταξαν φοβισμένα αλλά μετά από λίγο το ξανασκέφτηκε.

«Βλακείες, είσαι φάντασμα δεν μπορείς να τραυματιστείς, δεν νιώθεις καν πόνο»

του είπε και προχώρησε ξανά αποφασίστηκα από μπροστά του. Όταν έφτασε δίπλα του όμως εκείνος γύρισε το κεφάλι του προς το αυτί της και της είπε σιγανά.

«Και τι ξες εσύ από φαντάσματα; Πώς μπορείς να είσαι τόσο σίγουρη ότι δεν νιώθω πόνο;»

είπε και ένα ειρωνικό χαμόγελο ζωγραφίστηκε στο πρόσωπο του από την πρόκληση που του πρόσφερε εκείνη.