Ghost Of You

Part 25

"Κρύο, πολύ κρύο... Κρύο ένιωθα στο σώμα μου και τα άκρα μου τα ένιωθα παγωμένα. Τα μάτια μου βαριά και αδυνατούσα να τα ανοίξω όσο κι να προσπαθούσα.

     Ένιωθα λες και κάποιος τα κρατούσε κλειστά και τότε προσπάθησα να κουνήσω το σώμα μου, ξανά τίποτα. Κανένα μέλος του σώματος μου δεν με υπάκουγε, ήμουν άπραγη στο να διατάξω το ίδιο μου το σώμα.

     Όταν σταμάτησα να πολεμάω με τον εαυτό μου άκουσα έναν περίεργο ήχο στα αυτιά μου, ένα σταθερό ήταν το μονό που μπορούσα να ακούσω.

    Μα τι στο καλό ήταν όλο αυτό; γιατί δεν μπορούσα να ανοίξω να μάτια μου; γιατί δεν μπορούσα να κουνήσω το σώμα μου; τι ήταν αυτός ο ήχος; Είχα τόσες ερωτήσεις στο μυαλό μου ακόμα που δεν μπορούσα να απαντήσω, ήθελα να κλάψω μα ούτε αυτό δεν μπορούσα να προστάξω τα μάτια μου  να κάνουν. Έκλαιγα βουβά από μέσα μου και πόνος πλημμύρισε όλο μου το είναι, φόβος ήταν το μόνο που ένιωθα στην ψυχή της όταν ξαφνικά στα αυτιά μου ήρθε και ένας άλλος ήχος, κάποιος ήταν δίπλα μου.

     Ένιωσα κάποιον να μου πιάνει το χέρι  και να το φυλακίζει μέσα στις δυο ζεστές του παλάμες, το ανασήκωσε και τα απαλά του χείλη το φίλησαν γλυκά και τρυφερά πριν μιλήσει

«Το ξέρω ότι με ακούς Νεφ, το ξέρω ότι με νιώθεις μωρο μου σε παρακαλώ έλα κοντά μου, έλα πάλι σε εμένα καρδιά μου»

δεν ήταν δυνατόν να ακούω αυτήν την φωνή! Αυτήν την χροιά. Την ήξερα καλά αυτήν την φωνή, την είχα ερωτευτεί αυτήν την φωνή και το άτομα που μου μιλούσε ήταν ο Λούις

«Νεφ το ξέρω ότι με ακούς δεν γίνεται να το έβαλες τόσο εύκολα κάτω, δεν γίνεται να έβαλες τόσο εύκολα κάτω στην αγάπη μας. Αν με ακούς σε παρακαλώ κουνήσε απλά ένα δάχτυλο, κούνησε τα μάτια ή τα χείλη σου ίσα ίσα για να δω ότι δεν το έβαλες κάτω και δεν με εγκατέλειψες»

μου έλεγε και πόνος ήταν κρυμμένος σε κάθε του λέξη.

     Πολεμούσα με το σώμα μου, του έδινα εντολές να κουνηθεί, να ανοίξω τα μάτια μου μα τίποτα. Ούρλιαζα και έκλαιγα από μέσα μου, του φώναζα ότι τον ακούω και ότι δεν το έβαλα κάτω, φώναξα ξανά και ξανά το όνομα του αλλά τίποτα. Το σώμα μου είχε κοκαλώσει στο ίδιο σημείο και δεν έλεγε να κουνηθεί, όμως εγώ δεν το έβαζα κάτω, προσπαθούσα να καταφέρω το αδύνατο, μέχρι που ο ήχος που άκουγα έγινε πιο γρήγορο και τα χέρια του έφυγαν μακριά και αμέσως μετά φασαρία, φωνές και πολύς κόσμος γύρω μου όταν άκουσα ξανά την φωνή του πάνω από το κεφάλι μου