Ghost Of You

Part 32

{Σήμερα}

 

                      "Σκοτάδι ξανά. Πάλι η ίδια αδράνεια στο σώμα μου. Δεν νιώθω τίποτα και για ακόμα μια φορά το σώμα μου δεν με  υπακούει. Ξανά το ίδιο στα αυτιά μου, ξανά ο ίδιος φριχτός ήχος, ξανά το ίδιο κρύο σε όλο μου το σώμα.    Νιώθω μια ζέστη αύρα δίπλα μου, νιώθω κάποιον, κάποιος είναι κοντά μου, ακούω τις ήρεμες ανάσες του, τον νιώθω και αυτό για ένα περίεργο λόγο με ηρεμή και αγαλλίαζει την ψυχή μου.

   Το τρίξιμο της πόρτα με έκανε να απορήσω,που στο καλό είμαι επιτέλους; Και γιατί δεν μπορώ να κουνηθώ ή έστω να ανοίξω τα μάτια μου; να μιλήσω, θέλω να μιλήσω, θέλω να του μιλήσω αλλά με το ζόρι που το κορμί μου μου επιτρέπει να πάρω ανάσα, είναι το μόνο που με αφήνει να κάνω.

   Ακούω βήματα να με πλησιάζουν και να στέκοντε δίπλα μου όταν μια όμορφη χροιά άρχισε να ακούγεται στα αυτιά μου «Λούι ξυπνά»   η φωνή ήταν σταθερή και ήρεμη, σε κάποιο βαθμό γλυκιά και μεθυστική. Και αυτός, αυτός που είναι δίπλα μου είναι ο Λούις; ξανά; μα πως; και η φωνή που μίλησε ήταν τόσο γνωστή, τόσο θερμή σαν κάπου να την είχα ξανακούσει «Τα έχουμε πει αυτά Λου δεν μπορείς να έρχεσαι εδώ κάθε μέρα. Αυτό δεν κάνει καλό ούτε σε εσένα ούτε σε εκείνη» τον άκουσα να λέει ξανά και τότε αναγνώρισα την φωνή που μιλούσε, μα πώς;  «Δεν μπορώ να την αφήσω Χάρρυ» αυτός είναι  ο Λούις και ο θεέ μου μιλάει με τον Χάρρυ; κάποιος πρέπει να μου κάνει πλάκα, νιώθω να χάνω το μυαλό μου.

    Αυτό το όνειρο ολοένα γίνεται και πιο τρελό «Το ξέρω ότι είναι δύσκολο αλλά δεν την βοηθάς έτσι, την βασανίζεις περισσότερο με αυτόν τον τρόπο. Καιρός είναι λοιπόν να φύγεις, άλλωστε είμαι εγώ εδώ τώρα» του είπε η ήρεμη φωνή του Χάρρυ και τότε ένιωσα να γουρλώνω τα μάτια μου με το άκουσμα αυτών των λέξεων, μα τα μάτια μου δεν είχαν ανοίξει πραγμάτικα, δεν είχα καν κουνηθεί.

    Όχι, όχι Λούι μην φεύγεις, του φώναζα με όλη μου την δύναμη μα το στόμα μου δεν άνοιξε για να βγουν οι λέξεις και τότε είναι που ένιωσα αυτήν την ζέστη αύρα να φεύγει μακριά μου και άκουσα την πόρτα να κλείνει. Ένιωσα απαίσια και μόνη, ένιωσα σαν να τον χάνω ξανά και το σώμα μου κρύωσε ακόμα περισσότερο...”

<p> </p><p> </p> 

     «Νεφέλη; Νεφέλη ξυπνά!»  άκουσε την ίδια όμορφη χροιά να της φωνάζει «Νεφέλη; ξυπνά!» της φώναξε ξανά και εκείνη άνοιξε τα μάτια της και αντίκρισε τον Χάρρυ να την κρατάει στην αγκαλιά του και τα μάτια του την κοιτούσαν γεμάτα ανησυχία.