Ghost Of You

Part 40

Βγήκαν τρέχοντας από το μαγαζί στην σιγανή βροχή που έπεφτε από τον σκοτεινό ουρανό. Ο Χάρρυ έτρεχε μπροστά κρατώντας σφιχτά την Νεφέλη από το χέρι. Το γέλιο της ήταν η ομορφότερη μελωδία στα αυτιά του όμορφου νεαρού, ήταν ότι πιο ωραίο είχε ακούσει, τον έκανε να νιώθει ευτυχισμένος μόνο και μόνο επειδή αύτη ήταν χαρούμενη.
Έφτασαν στο μέρος του ήταν παρκαρισμένο το αμάξι του και κόλλησε την πλάτη της πάνω σε αυτό μπαίνοντας και αυτός από μπροστά της. Τα χέρια του την κλείδωσαν ανάμεσα τους στηρίζοντας τις παλάμες του πάνω στο κρύο σίδερο της οροφής. Τα μάτια του πάγωσαν κάτω από της βρεγμένες μπούκλες και την κοιτούσε έντονα, χαμένος στον δικό του κόσμο ενώ οι βαριές ανάσες που έβγαιναν από το στόμα του γινόντουσαν ατμός στο κρύο αέρα.
Η Νεφέλη γέλασε βλέποντας τον τόσο απορροφημένο στις σκέψεις του, πρώτη φορά δεν είχε εκείνο το πρόστυχο βλέμμα στα μάτια του, ήταν διαφορετικός, πιο ξέγνοιαστος.
Σήκωσε τα χέρια της και τα πέρασε γύρω από το λαιμό του για να του δώσει ώθηση να έρθει πιο κοντά της και τότε ένωσε τα χείλη τους σε ένα γλυκό φιλί. Όταν τον κοίταξε ξανά το βλέμμα του αιχμαλώτισαι το δικό της και τα καταπράσινα μάτια του την μάζεψαν για μία ακόμα φορά. Σήκωσε το χέρι του και την έπιασε από το λαιμό χαϊδεύοντας την στο μάγουλο «Έτοιμη;» την ρώτησε και εκείνη κούνησε το κεφάλι της θετικά χαμογελώντας.
Της άνοιξε την πόρτα του αμαξιού και την βοήθησε να κάτσει στην θέση του συνοδηγού. Η Νεφέλη δεν ένιωθε ακόμα άνετα στην ιδέα του αυτοκινήτου όμως με τον Χάρρυ για κάποιο λόγο ένιωθε ασφάλεια. Πέρασε το κεφάλι του μέσα από την πόρτα και την βοήθησε να βάλει την ζώνη της. Καθώς κούμπωνε την ζώνη τα χέρια του πέρασαν πάνω από την κοιλιά της και της χάιδεψε στα πλευρά με τα δάχτυλα του. Το άγγιγμα του ακόμα και χωρίς άμεση επαφή με το δέρμα της είχε τρελή επιρροή πάνω της, την έκανε να ανατριχιάσει μόνο με την σκέψη των χεριών του πάνω στο σώμα της, το πόσο ζωντανή την κάνει να νιώθει κάθε φορά. Καθώς έβγαινε από το αμάξι την πλησίασε και της έδωσε ένα πεταχτό φιλί και βγήκε κλείνοντας την πόρτα πίσω του.
Όταν μπήκε και αυτός στο αμάξι την κοίταξε έντονα χαμογελώντας και εκείνη γέλασε «Για τον Θεό Χάρρυ ξεκινά» του είπε μέσα από τα γέλια της και εκείνος σήκωσε το ένα του φρύδι «Αα εσύ το πήρες πολύ ζεστά το θέμα, μήπως θες να οδηγήσεις κιόλας;» την ρώτησε ειρωνικά «Όχι σήμερα» του είπε εκείνη με νάζι και εκείνος κούνησε το κεφάλι του βάζοντας μπρος.

Η διαδρομή ήταν ήρεμη, ο δρόμος ήταν άδειος και ο Χάρρυ οδηγούσε σταθερά το αμάξι χωρίς να αυξάνει μεγάλη ταχύτητα. Η Νεφέλη κοιτούσε τα φώτα των κτιρίων που αντανακλούσαν πάνω στα νερά της θάλασσας και τα φώτα του London Eye που φώτιζαν τον σκοτεινό ουρανό. Περνούσαν δίπλα από γέφυρα του Λονδίνου και όσο κι αν ήταν ήρεμη αυτήν την στιγμή, υπήρχε κάποιος φόβος μέσα της όμως του έδειχνε εμπιστοσύνη.
Το ραδιόφωνο έπαιζε σιγά και η μουσική ηχούσε μέσα στο αυτοκίνητο σπάζοντας την σιωπή. Η ένταση που πάντα υπήρχε ανάμεσα τους κάθε φορά τώρα είχε σβήσει και όλα φαινόντουσαν τόσο φυσιολογικά μεταξύ τους, σαν όλα να είχαν γίνει μια συνήθεια πια.
Ένα νέο τραγούδι ξεκίνησε και τράβηξε την προσοχή της Νεφέλης. Γύρισε το κεφάλι της και κοίταξε τον Χάρρυ που την κοιτούσε με την άκρη των ματιών του «Μ'αρέσει αυτό το τραγούδι» του είπε και εκείνος δυνάμωσε την ένταση. Η φωνή του Ed Sheeran άρχισε να ακούγεται πιο δυνατά και οι στίχοι του "Afire Love" τράβηξαν την προσοχή και των δύο. Η Νεφέλη σιγοτραγουδούσε τα λόγια ενώ το βλέμμα της είχε γυρίσει να κοιτάξει τον Χάρρυ. Εκείνος κοιτούσε τον δρόμο, δάγκωνε τα χείλη του και το μυαλό του ήταν αλλού. Είχε βυθιστεί σε όμορφες σκέψεις και για πρώτη φορά στην ζωή του έκανε όνειρα για το μέλλον, ένα μέλλον μαζί της.
Όταν το τραγούδι τελείωσε χαμήλωσε την μουσική ξανά και γύρισε το κεφάλι του προς το μέρος της κοιτώντας την χωρίς να μιλάει «Τι;» τον ρώτησε γελώντας «Τίποτα» της είπε εκείνος σηκώνοντας αδιάφορα τους ώμους του. Η Νεφέλη έκλεισε τα μάτια της κουνώντας το κεφάλι της δεξιά και αριστερά ενώ στα χείλη της είχε εμφανιστεί ένα χαμόγελο ευτυχίας όμως χάθηκε σχεδόν αμέσως όταν το βλέμμα της φευγαλέα κοίταξε τον δρόμο μπροστά.
Είδε το φανάρι μπροστά τους να είναι κόκκινο και ένα αμάξι ήταν σταματημένο λίγα μέτρα μακριά τους ενώ εκείνοι πήγαιναν ακόμα με μεγάλη ταχύτητα «Χάρρυ!» φώναξε τρομαγμένη η Νεφέλη και έκλεισε τα μάτια της. Ο Χάρρυ γύρισε ορθάνοιχτο το βλέμμα του μπροστά και φρέναρε απότομα στρίβοντας το τιμόνι δεξιά για να αποφύγει την σύγκρουση με το άλλο αμάξι.
Το λεπτό που το όχημα σταμάτησε η Νεφέλη έβγαλε ταραγμένη την ζώνη της και πετάχτηκε έξω από το αμάξι στην δυνατή πια βροχή. Προχώρησε δύο βήματα μακριά από το αυτοκίνητο και προσπάθησε να ανασάνει, το σοκ ήταν μεγάλο για εκείνη και ο ήχος από το φρενάρισμα είχε τρυπώσει στο μυαλό της και την βασάνιζε, ο ήχος ήταν ο ίδιος με το φρενάρσμα εκείνης της νύχτα και όλα ήρθαν σαν σφαίρα ξανά στο μυαλό της.
Ο Χάρρυ βγήκε από το αμάξι και προχώρησε προς το μέρος της ταραγμένος, την έπιασε από τα μπράτσα και την ταρακούνησε λίγο για να συνέλθει μα εκείνη είχε παγώσει στην θέση της και κοιτούσε το κενό «Νεφέλη συγγνώμη, είσαι καλά; Συγγνώμη δεν είδα το φανάρι» της είπε μα δεν πήρε απάντηση «Νεφέλη;» της ξανά είπε και εκείνη γύρισε το βλέμμα της για να τον κοιτάξει χωρίς όμως να δείχνει να καταλαβαίνει τι γινόταν γύρω της «Είμαι ηλίθιος συγγνώμη, βρίσε με το αξίζω, έπρεπε να προσέχω χίλια συγγνώμη» τις έλεγε ξανά και ξανά και εκείνη απλά τον άκουγε όταν σήκωσε τα χέρια της απότομα και το έπιασε από το λαιμό πέφτοντας στην αγκαλιά του «Μην το ξανά κάνεις αυτό» του είπε ταραγμένη «Μην ξανά πάρεις τα μάτια σου από τον δρόμο» του είπε και τα μάτια της βούρκωσαν «Δεν μπορώ να σε χάσω, όχι εσένα, όχι έτσι» του είπε και εκείνος την έσφιξε στην αγκαλιά του όσο πιο δυνατά μπορούσε «Δεν θα με χάσεις» της ψέλλισε στο αυτί «Στο υπόσχομαι δεν θα το αφήσω να γίνει ποτέ».