~Μονόλογος του Λούι Τόμλινσον~

413 37 0
                                    

    Ξες πως είναι να νιώθεις βυθισμένος στο σκοτάδι; Να θες να κουνηθείς, να αναπνεύσεις και το σώμα σου να μην σε υπακούει; Έτσι ένιωθα εγώ πριν την γνωρίσω.Έδωσε νόημα στην ζωή μου, φως στο σκοτάδι μου.

    Την αγάπησα με όση δύναμη μπορεί να αγαπήσει άνθρωπος, της έδωσα τα πάντα, όλο μου το είναι. 
Της χρωστάω την ζωή μου. Μια ζωή που δυστυχώς έχασα νωρίς χωρίς να το περιμένω. Είχα να της δώσω τόσα πολλά ακόμα, είχαμε κάνει όνειρα που θα έκανα τα πάντα για να τα πραγματοποιήσω. Θα έκανα τα πάντα για ένα της χαμόγελο μόνο, μα η ζωή μου στέρησε την ευκαιρία να την κάνω ευτυχισμένη και αυτό είναι που με πληγώνει περισσότερο.

    Της είχα υποσχεθεί ότι δεν θα την άφηνα ποτέ μόνη, ότι θα ήμουν δίπλα της για όσο με ήθελε εκείνη κοντά της, δεν μπορούσα να μην κρατήσω αυτή μου την υπόσχεση. Με έχει ανάγκη και δεν γίνεται να την αφήσω μόνη ακόμα, δεν θέλω να την αφήσω μόνη ακόμα, δεν μπορώ. 

    Το ξέρω ότι είναι εγωιστικό να στοιχειώνω την ζωή της χωρίς να την αφήνω να προχωρήσει... να ξεχάσει, να με ξεχάσει. Ίσως τώρα που... Τώρα που βρήκε από άλλου την δύναμη που της έλειπε να μπορώ να φύγω, τώρα που είναι αυτός στο πλευρό της και δεν με έχει ανάγκη... Ίσως τώρα να ήρθε η στιγμή να με ξεχάσει και κάποιος άλλος να της χαρίσει αυτά που δεν μπόρεσα να της δώσω εγώ, το αξίζει...

Ghost Of YouWhere stories live. Discover now