DENGESİZ

11.bölüm

Yorum ve oylarınızı bekliyorum, keyif almanız dileğimle...  (:

Doktor Buğra'yı kontrol ettikten sonra taburcu olabileceğini söylemişti. Orkun onun giyinmesine yardımcı olurken, Yağmur da koridorda bekliyordu onları.

Kafasında binbir soru işareti vardı. Buğra'nın sağ kolu, bileğinden dirseğine kadar kesikti ve dikiş atmıştı doktorlar. Aşırı kan kaybetmişti. Elleri buz gibi soğuktu.
Bu soğukluk Yağmur'a korkunç şeyler hatırlatıyordu. Aklına gelen kötü hatıraları kafasından silmek için, yarım saat öncesini düşündü. Buğra'nın ihtiyaç dolu bakışlarını ve kaybetmekten korkar gibi elini bırakmadığını hatırladı.

Garipti, çünkü daha bu sabaha kadar ona karşı öfkeliydi ve onu hep itici buluyordu.

Oysa şimdi...

Onu evde bilinçsizce buldukları zaman ve uyandığındaki çocuksu bakışları... Sanki bu adam her zamanki tanıdığı Buğra değildi. Yüzünde herkesi kendinden uzaklaştırmak istediği maskesi yoktu.
Anne şefkatine ihtiyacı olan bir çocuk gibiydi akşamdan beri. Sahi ailesi nerdeydi? Ablası da ortalarda yoktu.

Bu düşüncelere dalmışken odanın kapısı açıldı. Buğra yla göz göze gelince ayağa kalkıp yanına ilerledi. Genç adam Yağmur'un endişeli bakışlarını üzerinde hissedince gülümsedi.
"Daha iyiyim Yağmur. Öyle bakmayı bırak artık" dedi.
"Nasıl bakıyormuşum?"
"Fazla endişeli"
"Sen kolundan akan kanı görmediğin için, anlamıyorsun beni tabi" dedi Yağmur.

Buğra ona gülümsedi.
"Evet çok kan kaybettim, yürümek zor geliyor, yardım et hadi" diyip kızın koluna girdi sonra.

Yağmur şaşkınca ona bakarken Orkun gülümsedi. Yağmur'un Buğra'ya iyi geleceğini biliyordu. Daha şimdiden adamın bakışlarında ışıltılar belirmişti...

Eve geldiklerinde Buğra dikkatle etrafa bakındı. Dün merdivenden inerken her yere kan dökülmüştü, ama şimdi ev tertemizdi. Hatrına gelen şeylerle yüzü asıldı.
"İyi misin? Yukarı çıkamayacak haldeysen salonda uzan" diyen Yağmur'un sesiyle düşüncelerinden uzaklaştı.
"İyiyim Yağmur, odama çıksam daha iyi olur." dediğinde Orkun onun kolunu bırakıp
"Sana yiyecek bir şeyler hazırlayayım ben" diyerek mutfağa geçti.

Buğra'nın odasına girdiklerinde genç kız adamın yatağına uzanmasına yardım ederken
"Tekrar üzerini değişecek misin? Temiz bişeyler bulayım mı senin için?" dedi.

Buğra sanki yıllardır birliktelermiş gibi konuşan Yağmur'un sesindeki tınıdan hoşlanmıştı.
"Üzerimi değişmeme sen yardım edeceksen olabilir" diyerek takıldı genç kıza.
Yağmur'un anında kızaran yanakları ve büyüyen gözlerine baktı sonra, genç kız onun şaka yaptığını anlasada yine de utanmıştı.
"Şu pencereyi açayım biraz, oda havalansın" diyip perdeyi ve sonra pencereyi açtı.

Sonra düşünmeye başladı, Buğra 'nın başına ne geldiyse onu 360 derece değiştirmişti bu bir gerçekti. Çünkü aylardır tanıdığı Buğra'ya hiç benzemiyordu karşısındaki bu adam. Gülümsüyor ve hatta şaka yapıyordu.

Şimdiye kadar ne zaman normal davransa, ardından saçma sapan bir şekilde uzaklaşıyordu.

"Bu kadar ciddi düşündüğün şey ne?"

Buğra'nın ilgiyle kendine baktığını fark ettiğinde omuz silkti genç kız
"Önemli bişey değil. Buğra? Neler olduğunu sorsam anlatır mısın? Kolun nasıl bu kadar derin kesildi? Sormaya korkuyorum ama.... İntihar mı etmek istedin?"
Yağmur'un sesi sonlara doğru kısılmıştı. Üstelik intihar kelimesini duyduğu an Buğra'nın yüzünde acı dolu bir ifade belirmişti.