Bence Biz

2

'Pekala, bu akşam için bir planınız yoksa mekanı göstermek için size eşlik etmekten mutluluk duyarım.'

'Birkaç saat içerisinde kulübe geçmiş olurum. Sizinle orada tekrar görüşürüz.'

'İyi günler Emir bey.'

Telefonu kapatıp derin bir nefes aldım. O ince ses tonu katılanılır gibi değilken, birde anlamsız detaylarla susmak bilmemişti kadın.
Alt tarafı basit bir gece kulübü için satış elemanıydı, bu kadar şova ne gerek vardı anlamamıştım.

Deniz kenarında lüks bir binayı harcamanın en iyi yolu, orayı gece kulübü yapmak olurdu.
Mekanı birkaç hafta önce, şans eseri keşfederek hayata geçememiş restoran zincirim için biçilmiş kaftan olduğuna kanaat getirmiştim.
Akşam mekanın içini de inceleyip dekorasyonu hakkında birkaç fikir edinmek için gidecektim. Eğer memnun kalırsam yarından itibaren çalışmaları başlatacaktım.

'Bora, eve gidiyoruz.'

Şöförüm Bora bugün şirkete hiç uğramama şaşırsada belli etmeden dediğimi yaptı. İşkolik tanımı benim için uygundu, elimden gelenin en iyisini yapmak beni pek çok şeyden daha fazla mutlu ediyordu. Fakat bugün, önceden iyi reklam olur diye söz verdiğim sponsorluk işi için, tüm gündüzümü feda etmiştim. 
Pekala, program topu topu iki saat sürmüştü. Geri kalanındaysa...son derece keyfi bir tercih yapıp işimin başına dönmemiştim.
İlk defa.
Gözlerim istemsizce kısılırken zihnimdeki alfabede harfler tekbir isme çağırıyordu beni.

Beren.

Çapkın bir adam değildim, işim her şeyden önce gelirdi benim için. Lazım olduğunda da tercihim, güzel kadınlardan ziyade yolda izde karşılaşıp zor duruma düşmeyeceğim yada düşürmeyeceğim kadınlardan yana olurdu.
Mutlu bir evliliğin meyvesi değildim, bu yüzden de evlilik, aşk yada bir kadın asla önceliğim olmamıştı.
İplerini elimde tuttuğum hayatımdan gayet memnundum zaten.

Fakat onu ilk gördüğüm andan itibaren, gülümsemesiyle aydınlanan yüzünde asılı kalmıştı bakışlarım.
O hiç fark etmemişti bile.
Sevgilisi vardı çünkü, hemde uğrunda rezil olmayı göze aldığı sevgilisi.
Ben müdahale etmesem de bir yolunu bulup o defteri yerine ulaştıracağını biliyordum, gözlerinde görmüştüm bunu.

Bu yüzden boyun eğmemişti bana, bir teşekkürle hoş sohbeti çalamamıştım güzel ağzından. Oysa neler döndüğünü bizzat bana anlatmalı, kibar jestim için defalarca kez teşekkür etmeliydi.
Böylece akşam onu yemeğe çıkarabilir, geceyi birlikte noktalayabilirdik.

Fakat o, kendisine muhtaç ve tek vasfı tipi olan bir adama aitti. Güç yada başarı kriterleri arasında değildi demek ki.

Çok yazık, birlikte uzun güzel bir gece geçirebilirdik.

Okula birkaç kez daha uğramam gerekeceği içi bu durumun iyi olduğunu kendime hatırlattım, her karşılaşmamızda arkdamdan ağlayacak küçük bir kıza ihtiyacım yoktu nede olsa.

Hayatımda ilk defa kendimi kandırmayı denediğim için bir hayli şaşkın olsam da, bu gecenin benim için bir fırsat olduğunu biliyordum.

Eve vardığımda üzerimdeki gömleği değiştirip rahat bir pantolon giyindikten sonra, kendimle baş başa kalmaya tahammül edemeyip evden ayrıldım.

*
*

'Merhabalar Emir bey, telefonda görüşmüştük. Ben Gökçe, bugün size ben eşlik edeceğim.'