Bence Biz

26

Derin bir nefes alıp tekrardan gözlerimi kapattım. İşe yaramayacağını bile bile, zihnimi boşaltıp uykuya dalmaya çalıştım.

Ama olmadı.

Vazgeçip yatakta doğruldum, bu gece kolay kolay uyuyamayacağım belliydi.

Hepsi onun yüzündendi!

O adam yüzünden!

O yeşil gözleri, karşımdaki kaygılı ve bir o kadar da saygılı hali, tereddütü, gülüşü, yeşil gözleri...

Hey, o gözler iki kez söylenmeye değecek kadar güzel parlıyordu bu gece.

Ona dair olumlu düşüncelerimin en basiti bile göğsümün ortasında bir sancıya mal oluyordu.

İyide ne ara?

Ne ara yelkenlerimi indirmiştim?

Ne ara kapılmıştım ona?

3 saat önce..

'Ben sadece Hakan eğer sana bir saygısızlık yaptıysa, onun adına özür dilemek isterim.'

Emir, yarım saattir karşımda açıklama yapmak didinip dururken, ben sadece elindeki sıyrığa dikkatimi verebiliyordum.

Ne olmuştu acaba?

'Beren?'

Başımı kaldırıp beklentiyle bakan gözlerine çevirdim bakışlarımı.

'Eline ne oldu?'

Sorum karşısında afallamış gibi geriledi, beklediği cevap bu değildi herhalde.

'Efendim?'

'Boşver arkadaşını, bir şey yaptıysa bile sen neden özür diliyorsun ki? Eline ne oldu, acıyor mu?'

'Ne?'

Kaşlarımı çattım, bu kadar anlaşılması zor olan neydi ki?

Kendime düşünme izni vermeden, hırpalanmış elini avuçlarımın arasına alıp inceledim, tahmin ettiğim gibi kavga etmişti.

Hakan'la mı?

'Şey, önemli bir şey değil.' Diyerek nazikçe elini ellerimden kurtarmaya çalıştı.

Zaten fazla ileri gittiğimi düşündüğüm için elini çekmesine izin verdim.

'Hiç kavgalara karışan birine benzemiyordunuz oysa?'

Bakışlarını hırpalanmış elinden bana çevirip gülümsedi.

'Sende işle eğlenceyi aynı anda bu kadar iyi idare edebilen birine benzemiyordun hiç?'

Gözlerim hayretle irileşti, kendimi savunmak için atıldım hemen.

'Ben aslında...'

Bir adımda bana yaklaşıp sözümü yarıda kesti.

'Sen aslında çok dikkatli ve aklı başında bir kadınsın.'

Bu kadar yakından, parıldayan yeşil gözleri öyle güzel ve dikkat çekiciydi ki...Ağzından çıkan sözlerle birleşince ürperdiğimi hissettim.

Ne kadardır ondan bu kadar etkileniyordum?

Daha ona sen bile diyemiyordum ki!

'Hep aynı şeyi yapıyorsun, böyle sözlere ihtiyacım yok.'

Gözlerini kaçırıp ellerini dağınık saçlarına daldırdı.

'Biliyorum, ama benim var. Bunları dile getirmeye ihtiyacım var.'

Neden demek istemedim ilk defa. Ne bir şeyler dile gelsin istiyordum artık nede bu ana mani olsun...

Ne diyordum ben böyle!

Sessizliğimi yanlış yorumlayıp utangaçça gülümsedi. 'Yine yaptım değil mi?'

Bende gülümsedim.

'Yine yaptın.'

'Beren biz, birgün birlikte...'

'Beronimooo!'

Gözlerimiz birbirine kitlenmişken arkamdan gelen Melih'in sarhoş sesi, ikimizinde sinirlerini bozdu.

Yine de kankaydım, belirli vazifelerim vardı.

Emir'e mahcupça gülümsedim. 'Gitmem gerekiyor.'

'Biz...sonra görüşürüz müyüz?'

Ne diyebilirdim ki?

Görüşürüz mü? Çok hevesli görünürdüm. Hayır dersem de...tüm kapıları kapatmış olurdum.

Artık kapatmak istemiyordum.

'Taytın olayım Beroo!'

Melek hoplaya zıplaya boynuma atlayıp beni konuşma derdinden kurtardı.

Boğazımı sıkan kollarından kurtulurken, bir yandan da Melek'in bu haline güldüm, şu aralar fazla dağıtıyordu.

Bende öyle...

Gülümsememi yüzümden silmeden Emir'e döndüm, ilgiyle beni izliyordu.

Galiba biraz da taytımı.

'Yardımcı olmamı ister misin?'

Başımla arkamda bekleyen Cemre'yi işaret ettim.

'Halledebiliriz, teşekkürler.'

Ellerini yine tereddütle saçlarına daldırıp gülümsedi.

'O halde...iyi geceler Beren.'

'İyi geceler.'

Emir...

*

Sessizce tekrardan derin bir iç çektim.

Korkak birisi değildim, helede mesele özel hayatım olduğunda...

Ama o, o kadar bilinmezliklerle doluydu ki!

Korkuyordum; akıntıya kapılmaktan, kendimi kocaman bir okyanusun ortasında yapayalnız bulmaktan korkuyordum.

Ama yine de...

Sonunda üzüleceğimi, üzülüp paramparça olacak kadar onu önemseyeceğimi fark etmeme rağmen, istiyordum.

Onu tanımak istiyordum.

Sanırım.

*
*