Bence Biz

27

'Daha ne kadar beni izlemeye devam edeceksin?'

Bora hızlıca bakışlarını kaçırdı, iki gündür çaktırmadığını zannederek hayretle beni izliyordu.

'Abi ben, sen iyi misin?'

Bu soruyu şu sıralar çok duyuyordum.

İyi miydim?

Bende bilmiyordum ki.

'Neden soruyorsun?'

Bora yine tereddüt ederek yüzüme baktı, kızacağımdan endişeleniyordu belli ki. Teşvik etmek için başımı salladım. 'Kızmayacağım söyle.'

'Abi aylardır bir şeyi kovalar gibi bir halin vardı; ihaledir, Poyraz'lara kafanı takıyorsundur, onları araştırıyorsundur diyordum ama...'

Yine tereddüt etti.

'Ama?'

'Ama günlerdir telefonuna bakıp duruyorsun, gerginsin...'

Derin bir nefes aldım, bunlar güzel tespitlerdi.

Eğer dediği gibi ihale kovalıyor olsaydım, şimdiye servetimi ikiye katlamıştım herhalde...

Oysa elde var sıfır!

Artık gizemli davranmama gerek yoktu, hem Bora'nında birkaç yıldır düzenli bir ilişkisi olduğunu biliyordum.

Belki bana akıl verirdi?

Suratım asıldı, Bora'dan tavsiye isteyecek hale getirmişti bu kadın beni.

'İhale değil.'

Bora anlamazca baktı.

'Kovaladığım şey, ihale değil. Poyrazlar hiç değil.'

'Eh, onu anladık abi de...işler pek yolunda değil gibi?'

Anlamış mıydı?

'Nerden anladın?'

'Abi dört yıldır senin için çalışıyorum, kız meselesi olduğunu anlamak için yeterli bir süre. Sevgi ablada biraz çıtlattı tabi.'

Kız meselesi..

Bir mesele var mıydı sahiden, yoksa ben kendi kendime mi yaşıyordum artık emin değildim.

'Abi dur, asma suratını.'

Sinirlendim, Bora'ya değil Beren'e.

'Nasıl asmayayım Bora! Atmadığım takla, girmediğim ortam kalmadı onun için. O ise daha bana adımla bile seslenmiyor, Emir beyden öteye gitmeyeceğimi her seferinde yüzüme vuruyor.'

'Eh, yenge biraz çetin ceviz orası belli.' Diyerek pişkin pişkin güldü, bende güldüm.

Çetin cevizim benim.

'Geçen kaldırıma çöküp konuştunuz ya, arkasına bakmadan bırakıp git...'

Bakışlarımdan çekinip devam ettiremedi, evet arkasına bile bakmadan çekip gittiği çok oluyordu Beren'in.