KARMAŞA

1 - Sence Senden Hoşlanıyor Muyum ?

   Merhaba☺ İlk birkaç bölümü "The Heirs" adlı bir Kore dizisinden esinlenerek yazdım. Diziye bayılmıştım fakat Kim Woo Bin fanı olduğum için sonunda çok üzülmüştüm. Ve ben de şöyle düşündüm: Neden asıl istediğimi bir kurguyla Wattpad'e yazmayayım?

  Umarım beğenirsiniz ve okumaya devam edersiniz 😃

  Samantha Boscarino Wattpad'de ilk kez bu kurguda kullanılmıştır. Malesef kurgu bazı hikayelerde çalınarak yazılmıştır. Bunun için ne kadar üzülsem de elimden bir şey gelmiyor :((

   Birkaç bölüm okuduktan sonra devam edip etmeyeceğinize karar verin lütfen:)

   İyi okumalar♥♡

   -Arzu-

   Dolaptan mavi elbisemi üzerime geçirdiğimde çok tatlı durduğunu görmüştüm. Hafif sırt dekolteli, kare yaka, belden bollaşan eteği dizlerimin biraz üzerine gelen askılı bir elbiseydi. Annem almış olmalıydı. Üvey annem. Gözlerim anında dolmuştu. Aradan üç yıl geçmişti ve ben onları çok özlemiştim. Aynı evin içinde olmamıza rağmen onlarla günde on cümleden fazla kurmuyordum. Onları seviyor muydum? Çok fazla. Ablamı seviyor muydum? Bu dünyada kimseyi sevmediğim kadar çok.

   -3 yıl önce-

   Gözlerimi açtığımda hastanede olduğumu farkettim. Canım çok fazla açıyordu ve her yerimde vücuduma bantlanmış borular vardı. Lacivert bir spor arabanın bana çarptığını hatırlıyorum.

   Basımda iki tane hemşire sırtları bana dönük şekilde konuşuyorlardı. Esmer olan hararetli bir şekilde bir şeyler anlatıyordu."Enes Soydan'ın küçük kızı evlatlıkmış. Kız çok kan kaybetmişti ve annesiyle babasının kanı uymadı. Ama adam başhekimle konuşmuş bu bilgi hastaneden dışarı çıkmayacakmış. Kesin emir. Yani anlayacağın kızım her şeyde oduğu gibi burada da paranın sözü geçiyor. Sen de ağzını sıkı tut da başımıza bela almayalım. Zaten Soydan ailesinin tümü sarışın oradan da anlaşılıyor. Ah şu kız yerinde olmak için nelerimi vermezdim. Bok gibi zengin bir aileye evlatlık gitmiş." Kadın bana döndüğünde ağladığımı farkettim. İki hemşire de dışarı çıkıp doktoru çağırdılar. Esmer kadın korkudan titriyordu. Söylediklerini duymamam gerekiyordu ama duymuştum işte. Hep kızıyordum kendime Açelya gibi sapsarı saçlarım olips rengi gözlerim yok diye. Herkes renkli gözlüydü ama ben esmer siyah gözlü bir kızdım. Oysa Açelya'nın gözleri buz mavisiydi ama ben ona olipsim diyordum. Çünkü o naneli olips gibiydi. Nane acıydı ama yediğinde sana ferahlık verirdi. Bağımlılık yapardı ve sürekli yemek isterdi. Ayrıca tadına rağmen bir şekerdi.