Zes

4K 83 7
                                    

Pov Roos

'Ik breng even de vuilniszak naar de container.' Schreeuw ik naar Cameron aangezien hij nog steeds ligt te slapen.

Ik zucht terwijl ik de vuilnis zak voorzichtig over mijn schouder gooi en de deur uit strompel.

Ik wandel naar de lift, ik druk op het knopje en sta geduldig te wachten met een volle vuilniszak die tegen mijn benen aanleunt.

Als ik eindelijk het geluidje van de lift hoor gaan de deuren open en trek ik de zak mee naar binnen.

Ik sta op het punt om op het knopje met -1 te drukken als iemand nog snel de lift binnen komt.

Ik kijk met grote ogen naar Blake die nu naast me staat.

"Hey Roos, wat een toeval ik wist niet dat je hier woonde." Zegt hij enthousiast als hij op het knopje met de grote ronde 0 drukt.

'Ja ik woon hier samen met mijn beste vriend, de jongen die bij me was toen we je op straat zagen.' Zeg ik terwijl ik eindelijk zelf op het knopje van -1 druk.

"Oh ja die herinner ik me nog." Zegt Blake met een grijns rond zijn lippen.

Ik kijk zoekend om me heen alsof ik ergens een onderwerp zou vinden om deze awkward stilte te vullen.

"Op welke verdieping woon je?" Vraagt Blake nieuwsgierig.

'Op de derde verdieping, jij?'

"Nice, ik woon met een vriend op het vijfde als je zin hebt mag je altijd eens langskomen." Zegt hij met een knipoog , net op dat moment gaan de liftdeuren open en wandelt hij nonchalant naar buiten.

Ik sluit meteen mijn mond die eventjes open stond, wat een playboy.

De deuren sluiten zich terug en ik wacht geduldig tot de lift nog een verdieping zakt.

Ik rol met mijn ogen en neem de zware vuilnis zak zo stevig mogelijk vast.

Ik maak nu alvast een nota in mijn gedachten dat ik Cameron dit de volgende keer moet laten doen.

Hij zal niet altijd met zijn luie kont op de bank blijven zitten.

Als ik eindelijk terug op onze eigenverdieping ben klop ik ongeduldig op onze deur omdat ik natuurlijk mijn sleutels ben vergeten.

Niet veel later doet een glimlachende Cameron de deur open meteen gaat mijn wenkbrauw omhoog en knijpen mijn ogen zich fijn.

Wat is er aan de hand?

Mijn vraag wordt al snel beantwoord als ik een prachtig blondharig meisje op onze bank zie zitten.

Mijn humeur slaat zich al meteen om, we zijn hier nog maar net en Cameron geeft al weer een meisje om zijn vinger kunnen winden.

Wacht hier ben ik toch niet jaloers om?

•••••
Hey allemaal, ik hoop dat jullie dit verhaal nog steeds leuk vinden en dat jullie een fijn weekend hebben! Xx

Roommates with my bestfriendWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu