Roommates with my bestfriend

Drieëndertig

Pov Roos

Wanneer ik de telefoon opneem hoor ik een onbekende jongensstem aan de andere kant van de lijn.

"Roos je moet nu komen Cameron is helemaal gek geworden."

'Wat?' Vraag ik verward.

"Cameron is alles kapot aan het slaan en het enige wat hij zegt is jou naam Roos!"

'Ik snap het niet.'

"We zijn op een feestje en hij heeft wat gedronken in stuur je het adres door kom onmiddellijk alsjeblieft."

'Maar-'

Het gesprek word onderbroken en niet veel later krijg ik een berichtje met daarin een adres.

"Wie was het?" Vraagt Hazel.

'Ik weet het niet, het was een jongen die bleef zeggen dat Cameron helemaal gek is geworden.'

"Wat bedoel je met gek?" Vraagt Owen nu.

'Blijkbaar zou hij alles kapot aan het slaan zijn.' Zeg ik zacht terwijl ik zenuwachtig met mijn vingers pruts aan de onderkant van mijn shirt.

"Wat ga je doen?" Vraagt Owen.

'Ik weet het niet, de jongen die me belde heeft net het adres gestuurd van waar ze zijn.'

"Komaan dan gaan we toch kijken." Zegt Hazel.

'Willen jullie meekomen ik durf niet echt alleen nu.' Zeg ik zacht.

"Tuurlijk gaan we mee!" Zegt Hazel.

Het duurt niet lang voordat we in Owen's auto zitten.

"Zeg het adres nog eens Roos." Zegt Owen die achter het stuur zit.

Nadat ik het adres zeg rijden we naar Cameron's locatie.

En ik kan niet omschrijven hoe zenuwachtig ik hiervoor ben.

•

"Volgens mij zijn we er." Zegt Hazel wanneer ze uit het autoraampje kijkt.

Ik volg haar blik en die valt op veel dronken mensen in de voortuin, en verschillende kleuren licht die uit het huis komen.

Ik open voorzichtig de deur en niet veel later sta ik op mijn trillende benen.

"We zullen bij je blijven totdat we hem vinden Roos." Zegt Hazel die geruststellend haar hand op mijn schouder legt.

Ik neem Hazel haar hand vast terwijl ik Owen volg voor de massa van mensen.

Een luid geschreeuw vult mijn oren samen met het geluid van vallende voorwerpen.

"Wanneer komt ze nu?" Hoor ik een jongensstem van boven schreeuwen.

"Ik denk dat we daar moeten zijn."

Ik wandel zo snel mogelijk de trap op en ik kijk oog in oog met een jongen.

"Jij bent Roos toch?" Vraagt de jongen.

'Uhm...ja.'

"Los dit alsjeblieft op." Zegt de jongen.

Voordat ik kan antwoorden word ik een kamer in geduwd en val ik op de grond.

Het geluid van het slot van de deur laat me weten dat deze al op slot is.

"Je kan er pas uit als hij gekalmeerd is, anders slaat hij heel mijn huis kort en klein!"

Wanneer ik opsta van de grond kijk ik recht in de ogen.

De ogen die mijn favoriete kleur zijn.

De ogen waarin ik kan verdrinken.

"Roos."

•••••

Lieve allemaal, sorry dat het zo lang duurde maar ik had het nogal druk met werken. Maandag begint school voor mij terug, voor iedereen die ook school heeft alvast heel veel succes! Tot volgende week! Xx