Roommates with my bestfriend

Epiloog

Pov Roos

Met een drankje in mijn hand schud ik met mijn heupen op de maat van de muziek.

Ik kijk naast mij en zie een glimlachende Cameron staan.

Ik ben nu inmiddels al een paar weken terug van bij mijn ouders.

Cameron en ik zijn beide geslaagd voor ons jaar en beginnen over een paar maanden opnieuw aan ons tweede jaar.

Ik kan me niet eens voorstellen dat dit allemaal ging gebeuren in 1 jaar.

Ik ben eindelijk samen met mijn beste vriend waar ik heel mijn leven al een crush op had.

Ik heb geweldige nieuwe vriendinnen ontmoet en nieuwe vrienden die ik bijna elke dag zie.

Ik heb nog nooit zoveel drama meegemaakt dit jaar maar dat was ook dankzij Romy.

Ik ben denk ik eindelijk klaar om aan het echte leven te beginnen en dat wil ik niets liever doen en zeker samen met Cameron.

Ik moet nog maar naar hem kijken of aan hem denken of mijn hart gaat al sneller kloppen.

Ik kan niet wachten wat we allemaal nog zullen meemaken.

Ik hou met heel mijn hart van hem.

"Aan wat denk je lieverd?" Vraagt Cameron die mij uit mijn gedachten haalt.

'Aan alles.' Zeg ik eerlijk terug.

"Ik ben blij dat dit gebeurt is Roos." Zegt hij met een glimlach.

'Ik ook Cam.' Zeg ik voordat ik een kus op zijn lippen druk.

"Moet dit nu weer?" Vraagt een lachend Hazel die op mijn schouder tikt.

Ik laat Cameron los en kijk haar blozend aan.

'Ik was even vergeten dat er hier veel mensen zijn.' Zeg ik lachend.

"Typisch Roos."

"Wat is typisch Roos?" Vraagt Owen die zich mengt in het gesprek.

"Wel ze dacht even om Cameron te kussen en dat het onopgemerkt ging voorbij gaan." Legt Hazel uit.

"Wat deed ze?" Vraagt Owen op een rare manier waardoor mijn wenkbrauw omhoog gaat.

"Ze kuste hem." Zegt Hazel.

"Zoals dit?" Zegt Owen voordat hij zijn lippen op die van Hazel drukt.

Mijn mond valt open en mijn ogen worden groter.

"Dat had ik niet zien aankomen." Zegt Cameron.

'Ik ook niet mompel ik.'

Wanneer Owen Hazel loslaat kijk ik haar met grote ogen aan.

"Oh my god." Fluistert ze.

"Op onze toekomst." Zegt Cameron die lachend met zijn beker tegen die van mij tikt.

'Cameron volgens mij ben jij iets te dronken.'

"Ik hou van je Roos." Zegt hij giechelend.

'Ik ook van jou Cam.'

Einde

Liefste allemaal, na ongeveer een maand heb ik toch besloten om dit boek te eindigen. Ik had echt niets meer van inspiratie voor dit boek zoals je wel kon merken want dit hoofdstuk is alles behalve mijn favoriet. Er zijn zoveel dingen gebeurt, ik ben een jaar ouder geworden, ik heb verschillende trailers gemaakt voor nieuwe boeken die er hopelijk snel zullen aankomen. Het spijt me dat dit zo'n raar einde is maar dit was het beste wat ik er van kon maken voor Roos en Cameron. Tot snel!! Xx