Ustrzelić Mate

3

- jesteś genialna- powiedział z dumą Eric.

- mieszkańcy już o wszystkim wiedzą.  Każdy wie co ma robić w razie konieczności.

Erica  rozpierała ogromna dumą. Mając taka córkę i następczynie, wspólnota będzie bezpieczna.  Nie wiedział tylko jaką niespodziankę, los zgotował im wszystkim.

Po południu rozniósł się po całym lesie skowyt, co oznaczało tylko jedno.
- słyszałeś? To oni.

- pora to przedstawienie zacząć. Zostań na razie w domu Maya. 

- ale tatko.... Taka impreza beze mnie?

- nie,  z tobą. Ty zrobisz wielkie wejście. - zaśmiał się Eric.

- czasem zachowujesz się jak nastolatek, staruszku.

Już nic nie dodając mężczyzna wyszedł z domu, by po chwili znaleźć się na placu głównym i przywitać  gości.

- Syriusz, witaj  na naszych ziemiach, gdzie twój syn?

- witaj Eric, rozpoczął poszukiwania, wybacz  mu spieszy się.

- ah, tak... Dobrze więc.

- muszę przyznać Ericu, że twoja córka nadaje się na twojego  następcę. Bardzo dobrze rozwiązała problem, jednocześnie robiąc wielki układ militarny. Z takiego dziecka można być dumnym.

- jestem dumny Syriuszu.

- a właśnie... gdzie jest twoja latorośl, chce osobiście poznać  legendę.

-  tu jestem- rozbrzmiał się delikatny głos blondynki, wychodzący z pośród wielkiego tłumu.  Każda para oczu skierowała się właśnie w jej kierunku.      Maya jak zwykle ubrana na ciemne barwy,  luźny brązowy top i szare   jeansy, oczywiście nie mogło brakować bransoletek z rzemyka , jej  szyję zdobi długi naszyjniki z piórem i grawerem łuku na medalionie, na stopach  miała czarne botki. A jej piękne i lśniące włosy upięte w niedbałego koka.  Kroczyła z gracją w kierunku ojca oraz gościa. Trzymając w prawej ręce swój łuk.

-inteligentna, wojownicza i piękna.  Miło w końcu cię poznać młoda domo. Wiele o tobie słyszałem..... - zabrał głos Syriusz.

- Maya, jestem Maya. I dziękuję za komplementy. Mi również miło Pana poznać. - wyciągnęła dłoń i uścisneła w geście przywitania, dłoń Alfy.

-  w dodatku taka miła, jakim cudem możesz być aż tak niebezpieczna jak wszyscy mówią. - pyta  Syriusz.

- to tylko pozory, ma nie wyparzony język i jest nie do okiełznania - zaśmiał się Eric.

- chciałbym to zobaczyć - odpowiedział z uśmiechem Alfa.

- długo  nie potrafi być miła, daje  jej jeszcze Góra minute, a sam zobaczysz o czym  mówiłem.

- halo ja tu jestem, a wy.. jakby nigdy nic... Dupe mi obrabiacie i to przy mnie.  Czy coś z wami nie tak? - zapytała pod irytowana dziewczyna.

- oho.... Zaczyna się, będzie ubaw mówię ci Syriusz. - zaśmiali się obaj mężczyźni.

- no to są już kuźwa jakieś jaja, mój własny ojciec  jest przeciwko mnie a....

Głośny ryk przerwał monolog dziewczyny, w ułamku sekundy odwróciła się w stronę wycia, wyjeła z sakwy trzy strzały i napreżyła je na cieciwie łuku.  Strzeliła.

Każda ze strzał poleciała w kierunku pewnego, w pół nagiego młodzieńca.
Chłopak nie widząc co się dzieje, stanął jak wryty przy drzewie.
Usłyszał tylko świsty lecących strzał a po chwilę  odgłosy wbijania się ich w drzewo.

- co do chole... - nie dokończył chłopak, kiedy odnalazł wzrokiem oczy  swojego napastnika, znieruchomiał. Jego tęczówki zabłyszczały na złoty kolor.

-MOJA!! -  głośny warkot wydobył się z jego gardła.

- ty sobie ze mnie chyba zapchlony kundlu jaja robisz. - odpowiedziała zła dziewczyna. - zapomnij o MNIE - dodała akcentując ostatnie słowo.

- jesteś moją mate, musisz być ze mną. - dodał chłopak.

- ja nic nie muszę kupo śmierdzącego  futra. - odpowiedziała z pogardą Maya.

- chłopak jak by nic się nie stało, podszedł do dziewczyny, złapał ja za dłoń i złożył  tam delikatny pocałunek w geście przywitania.

- witam piękna, jestem Mike, syn Alfy i przyszły Alfa.

- zabieraj tą obślinioną mordę z mojej dłoni psie.  Ty chyba nie wiesz za to kim ja jestem. - mówi z pogardą i wyższością w głosie dziewczyna.

Każdy obserwuje zawzięcie, całą tą sytuację. Nikt nie chce przegapić takiego widowiska. Rodzice  tej dwójki, stoją w miejscu i tylko się śmieją.

- Syriusz, mówiłem... że to były tylko.... pozory? Prawda?!! - wybełkotał przez śmiech Eric.

- współczuję mojemu synowi.... będzie miał.... bardzo ciężki  przypadek... do okiełznania. - odpowiedział mężczyzna.

- córko? - odezwał się Eric. - musimy porozmawiać w czwórkę, zapraszam do gabinetu.. teraz. - dodał, i gestem ręki pokazał Alfie  do kąd zmierzają.

- córko? - odezwał się zdziwiony Mike - o cholera.

Mężczyźni wybuchli jeszcze większym śmiechem usłyszawszy reakcje młodego wilka. Oni już wiedzą co muszą w tej chwili zrobić z przeznaczeniem młodych. Obaj są co do tego zgodni.

Jedno jest pewne, o tuż przeznaczenie zakpiło z pokolenia młodych, ale połączyło  starszych, zmuszając do przyjaznych relacji.
W tej chwili losy obu ras złączy się.
A silna więź mate nakazuje młodemu wilkowi  być blisko przeznaczonej, co oznacza, że albo dziewczyna pójdzie z nim dobrowolnie albo weźmie ją siłą.

Od tej pory rozdziały pojawiać się będą maksymalnie 2 razy w tygodniu.  O dłuższej nie obecności będę informować. Życzę miłego czytania.
Ps. Bądźcie wyrozumiali, pisarzem nie jestem, ale naszła mnie ochota  na to by dodać coś od siebie.