Kapak: @MasalByk
Çukura düştüm ben..
Dört yanım zifiri karanlık..
Gökyüzü küsmüş, yıldızlar saklanmış...
Bağırmaya yardım dilenmeye hakkım yok.
Yanımda birisi var ama hali benden beter.
Ona baktığımda yüzünü göremiyorum.
Ellerinde kurumuş kan iz...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Cennet kuşu dedi.... Her hareketiyle beni şaşırtan adamın badem gözlerinde kaldım. Kendinden emin hali ve ani duygu değişimleri yaşatıyor olmasından neye nasıl tepki vermem gerektiğini bilemiyordum. Ayağa kalkıp dolabıma yöneldi.
"Üzerine alabileceğin bir şeyler var mı? Aşağı inelim diyorum" dedi.
"Imm... şey... Evet var, sağ tarafta siyah ceket ve altta ki çekmecede şalım var " dedim. İki parçayı da alıp omzuna attıktan sonra yanıma geldi. Dolabın yanında duran terliklerimi getirdi. Kolumdan destekleyerek ayağa kalkmama yardımcı oldu. Ceketi kibarca giydirip alçıda olan kolum tarafını omzumda bıraktı. Şalımı kapattıktan sonra geri adım atıp
"Tamamdır, yine başardım bu işi" dedi. Elimi tutup kolundan geçirdi. Merdivenleri yavaş yavaş indik. Bahçeye çıkarken Şahika'dan kahve istedi. Ben oturduktan sonra karşıma geçti.
"Ailen, tabi ki geldiğimizi öğrenecektir. Onlardan önce harekete geçip biz arayalım. Bu akşama yemekten sonra misafirimiz olmalarını isteyelim. Havuz kenarında kayıp düştüğünü söyleriz, gerçekleri anlatmamız şimdi uygun olmaz" dedi.
Bu adamı anlamak, çözmek bence imkansızdı. Her anı, her dakikayı, her olayı planlayarak yaşamak zorunda mıydı?
"Hep böylemisin?" dediğime anlam veremedi.
"Nasılmışım?"
"Planlı, sonra ki adımın için hep hazırsın"
"Alışkanlık!"
Hayatı boyunca yaşadıkları onu bu halde olmaya zorlamıştı belki de....
"Tamam, aileme istediğin açıklamayı yaparız" derken Yusuf elinde paketle gelip
"Abi, medikalden istediğin askı geldi" deyip paketi verdi ve gitti.
Paketten çıkardığı askıya bakıp kontrol ettikten sonra yanıma oturdu. Kolumu dirseğimden tutarak içine yerleştirdi. Boyun kısmını geçirmek için şalımın ucunu kaldırdı. Enseme değen parmakları buz gibiydi. Değen teni değildi de sanki buz parçalarıydı.
"Rahat mısın?" diye sordu. Boğazıma doğru gelen kısım sertti. Gevşetmeye çalışarak
"Burası olmadı sanki, sıktı" dedim. Tekrar parmaklarını geçirip
"Haklısın, sertmiş. Canın acır böyle" dedi ve kalkıp eve girdi. Aklına bir çözüm yolu gelmiştir. Bir kaç dakika içinde elinde onun boynuna bağladığım siyah şalımla geri döndü.
Yaşattığımı yaşıyordum.... İyilik edenin iyilik gördüğüne pek rastlamamıştım. Katlayıp boynumla kemer arasına geçirdi. Benimle özenle ilgilenmesi hoşuma gitmişti. İstediği zaman karşısındakini özel hissettirmekte ustaydı.
