İMGE - I

Bölüm 1: Rüya

İthaf: Sudenur_ak

Öncelikle hikayeme hoş geldin. Seni yanımda görmek harika. Hikayeye geçmeden önce senden rica ettiğim bir şey var. Burası fantastik bir dünya ve burada her şeyin olabileceğini unutma. Kitap sana değil, sen kitaba ayak uydur ve eğlenebildiğince eğlen.

Burası amatör bir dünya ve mantık hataları olduğunun farkındayım ancak kitap en son düzenlemeye girecek. Şimdi arkana yaslan ve keyfini çıkar. Tam tempo okumalar...🧚‍♀️🧚‍♀️

*

Jackson Stefan.

"Bunun işe yarayacağından emin misin?" diye sordum parmağımla önümde duran küçük cihazı Dexter'a iterek.

Kararla başını salladı. "Yarayacak."

Omzum silkip kendimi oturduğum sandalyede geriye attım ve Dexter son ufak tefek işleri halledene kadar sessizce bekledim.

Bugün Dexter yeni bir şey denemişti ve ilk kurban olarak da tabii ki beni seçmişti.

İnsanların rüyalarına girdiğimde belime koyduğu küçük cihaz sayesinde kalp ritmimi ve bir rüyanın içinde ne kadar kalabildiğimi test edecekti.

Dexter on iki yaşımda rüyalara girebilme yeteneğimi fark eden ilk arkadaşımdı. Evet, insanların rüyalarına girip orada rüyanın kaderiyle oynama yeteneğine sahiptim. Hepimiz bir yeteneğe sahiptik. Aslında insanların söylediği dilde, biz birer sihirbazdık.

Gerçek sihirler ve büyüler. Gerçekten güçlü ve öldürücü güçler.

Dexter yerinden kalkarak, "Ayağa kalk," dedi. Elindeki cihaza sarılı kabloları belime dolarken bu işten pek umudum olmadığını söylemek istiyordum.

"Dexter," dedim belime sardığı cihazı tutarak. "Bu beni elektrik çarpmaz değil mi?"

Dexter söylediğimi duymamış gibi kabloları üstüme dolamaya devam ederken suratında yarım bir gülümseme oluştu.

İşini bitirip geri çekilirken, "Fena mı?" diye sordu. "Elektrik çarpmasıyla matematik dehası olan insanlar var. Bir işe yararsın."

Kafamı yana eğerek, "Ha, ha, ha," diye yapmacık bir kahkaha attım. "Seni şakacı şey, seni."

Belli ki matematik dersinde benden aldığı kopya darbesini hala unutamamıştı. Dexter çok çalışkan ve akıllı bir öğrenciydi ve bu hayatta yaptığı en büyük hata benim arkadaşım olmaktı. Matematik dersinde ondan kopya çekmeme rağmen daha yüksek almamı bir türlü geçemiyordu.

"Tamam," dedi ellerini birbirine çırparak. "Sanırım ilk olarak geçen sefer gittiğin adamın rüyasına gireceksin. Oradan da Mary adında on iki yaşında bir kız."

Geçen sefer hiç istemediğim halde rüyasında bulunduğum admın adını duyduğumda suratımı buruşturdum.

"Iyy," dedim geriye giderek. "Dexter lütfen o adamın rüyasına girmeyeyim. O kıllı bıyıklı şey ruh hastası diyorum size!"

Dexter gözlerini devirerek beni duymazdan geldi.

"Tabii," dedim sinirle. "Benim gördüklerimi siz görmüyorsunuz."

O adamın akıl almaz bir fantezi dünyası vardı ve benim onun o rüyalarını görmeyi hiç canım istemiyordu.

Derin bir nefes aldım.