– Przepraszam, skarbie – powiedziała jego matka, trzymając go za rękę – Przepraszam, że nie potrafiłam dostrzec tego wszystkiego, co się działo z tobą i w twojej szkole.
Był zmuszony do wyznania całej prawdy. O Taehyungu, o głodówce z jego powodu, o wyzwiskach przez rówieśników, o bracie, który go bił, o naznaczaniu swojego ciała nowymi ranami.
Nawet nie spodziewał się tego, że zachoruje na anoreksję. Chciał tylko schudnąć tyle, aby podobać się ludziom i samemu sobie. Później by wrócił do normalności i z powrotem zaczął jeść. Tak myślał. Tym czasem pomylił się.
Anoreksja. Słowo przez, które chciało mu się wymiotować. Jak mógł doprowadzić się do takiego stanu? Do stanu leżenia w szpitalu, podpięcia do kroplówek odżywczych i poczucia winy względem rodziny oraz Jungkooka?
To była największa głupota, którą popełnił w swoim życiu. Drugą z nich było zauroczenie się w Taehyungu, a kolejną doprowadzenie rodzicielki do łez.
Był potworem. Niszczył samego siebie oraz ludzi, na których mu zależało.
CZYTASZ
I'm fat |yoonkook| ✔
أدب الهواةod małego wyzywali go od grubasów i świń. minęło kilka lat i poszedł do liceum. pierwszy raz się zakochał i chciał zacząć coś z sobą robić. chciał schudnąć. dla miłości. fałszywej miłości. to poszło za daleko.
