In my dreams

Hoofdstuk 8

Thomas

Ik heb vannacht niet kunnen slapen ik moest alleen maar aan Rutger denken dei alleen in het ziekenhuis ligt. Ik kijk op de klok het is 5 uur. Daan ligt nog te slapen op de bank als het goed is. Ik stap me bed uit en loop heel zachtjes naar de kamer toe. Ik zie Daan op de bank zitten met een deken over zich heen. "Goeiemorgen Thomas." hoor ik hem zeggen. Ik zeg niks en kom naast hem zitten.  "Ik heb niet kunnen slapen ik moest alleen maar aan Rutger denken." zeg ik zacht. "Zou je het fijn vinden als ik vandaag weer mee ga maar het ziekenhuis? Ik kan me afspraak wel verzetten." zegt Daan zacht. Ik knik. Ik kijk hem aan en ik voel een traan over me wang rollen. "Ik weet niet wat ik zondee hem moet hij is me leven." Daan trekt me naar hem toe en ik begin harder te huilen. Het voelt zo vertrouwt bij hem ik weet niet hoe dat komt. Zo zitten we een half uur. Ik in tranen en Daan die over me rug wrijft. Ik kan Rut dit niet aan doen stel dat hij wakker word en hij ziet me met Daan. Wat moet ik dan zeggen ja hij is een vriend ik heb hem leren kennen toen jij in coma lag. Ik ga recht zitten en veeg me tranen van me wang af. Ik zie dat Daan zijn hele shirt nat is van mijn tranen. "Wil je een shirt hebben?" vraag ik aan hem. "Ja zou fijn zijn." zegt hij dan. "Ik ga eventjes in bad ik leg een shirt op bed voor je." Dan sta ik op en loop naar de slaapkamer. Ik doe me kast open en vergeet even dat alles nog in de koffer ligt. Met een zucht zwaai ik de koffer op bed. Ik zie eem furbulous shirt liggen en pak hem eruit. Rutger is zo trots op zijn eigen merch. Ik pak hem stevig vast. Hij ruikt naar Rut zo vertrouwt en fijn. Ik zucht even en leg het shirt onder me kussen zo is hij toch een beetje bij me. Ik pak een shirt van mij uit de koffer en leg hem neer voor Daan. Dan pak ik mij eigdn spullen en loop naar de badkamer en zet de warme kraan aan. Langzaam loopt het bad vol. Ik kleed me uit en stap het bad in. Wat nou als Rutger nooit meer wakker zou worden en ik altijd naast zijn bed zou zitten voor een uurtje per dag dat kan ik niet aan. We zouden nu ergens in Frankrijk rijden. Ik hoor de deurbel gaan en stap uit bad. Met handdoek loop ik naar de deur toe. Het zijn de ouders van Rut. Ik moet even lachen als ik me besef dat ik met handdoek voor ze sta. "Ook hoi Thomas." zegt Gaby half lachend. Ik loop terug en ga me snel aankleden. Als ik terug komt heeft Daan al koffie gezet. "We zijn net bij Rutger geweest." zegt Gaby zacht. Ik kom op de bank zitten. "Hoe gaat hem met jou Thomas dit moet een flinke schok zijn geweest." Ik knik "Ja best wel ik raakte in paniek toen ze me op de snelweg lieten staan en alleen terug moest naar huis maar gelukkig heb ik in het ziekenhuis Daan ontmoet hij is er voor me geweest." Ik zie Daan glimlachen. "Ik wil heel graag naar Rut toe nu of kan dat alleen met bezoek uur?" Gaby pakt mijn hand. "Ik heb aan de dokters gevraagt en jij mag komen wanneer je wilt al blijf je de hele dag maakte het niks uit." Wat fijn ik kan altijd lang bij Rutger. We hebben nog even zitten praten en ik heb me hart kunnen luchten. Ik zit nu in de auto met Daan naar het ziekenhuis om naar Rut te gaan. Ik ben zenuwachtig ik weet niet waarom als we aankomen haast ik me zo snel mogelijk naar de kamer. Maar als ik bij de kamer aankom ligt Rutger er niet meer.