In my dreams

Hoofdstuk 3

Rutger

We zijn alweer ander half uur onderweg. Thomas ligt naast me te slapen hij heeft een deken over zijn hoofd getrokken maar toch hoor ik hem zacht snurken. we rijden bijna België in.  Ik ben het nu al zat om te rijden. We nemen een toeristische route door Limburg omdat ik daar zin in had. Thomas heeft de hele route gepland. We rijden door Limburg naar België waar we een nacht overnachten. Vanuit België rijden we door naar Frankrijk naar Parijs waar we 2 dagen blijven want ja stad van de liefde. Dan rijden we verder n.aar het zuiden van Frankrijk waar we nog een nacht gaan overnachten en dan gelijk door naar Spanje.  De eerste stop voor een week is Barcelona. We hebben een heel leuk huisje gehuurd met een zwembad en uitzicht over de zee. Nou na die week rijden we door naar Madrid daar blijven we ook een week. Alleen zitten we daar wel in een hotel niet dat ik dat erg vind want we kunnen genoeg doen in Barcelona neem ik aan. Een week later rijden we naar Valencia. Daar blijven we 3 dagen. Verder gaan we langs de kust naar Sevilla waar we de rest van onze vakantie blijven. Heel erg veel rijden dus. Ik kijk even naar Thomas die nog ligt te slapen. Ik begin wel trek te krijgen. Ik maak hem wakker. "Wat is er?"zegt hij slaperig. "Ik heb trek." zeg ik dan. Thomas begint te lachen en dan rekt hij zicht uit. "Ik ook wel kunnen we zo even stoppen ik moet eigenlijk ook wel naar de wc." We rijden nog even door. Ik zie al een tank station aankomen. Ik parkeer en Thomas sprint de auto uit. Ik stap uit en pak broodjes uit de achterbak en ga voor de auto zitten. Ik zie dat er 2 meiden naar me toe lopen. "Mogen we op de foto?" vragen ze. "Ja tuurlijk mag dat." Ik leg het brood in de auto neer en ga met de meiden op de foto. "Is Thomas ook mee?" vraagt 1 van de meisjes. Ik lach even "Ja die is naar de wc toe hij komt zo wel terug." Ik zie ze lachen "Mogen we met je op hem wachten?"  vraagt het andere meisje.  "Ja tuurlijk mag dat vinden jullie het erg als ik even wat ga eten?" Voor de meiden kunnen antwoorden komt Thomas aanlopen. We maken nog een foto en rijden dan weer verder. Thomas heeft koffie voor ons meegenomen daar was ik echt aan toe. "Ik dacht dat je niet meer op de foto ging met kijkers Rut." zegt Thomas terwijl hij een slokje van zijn koffie neem. "Klopt maar ik kan moeilijk nee zeggen dat vind ik ook zielig." "Ja daar heb je gelijk in maar jij wilt 5 weken offline dat weet je toch?" Ik lach eventjes hij heeft wel gelijk ik wil 5 weken offline. Het word opeens erg druk op de weg. Gezellig file daar zitten we echt op te wachten. Ik rem netjes af. Achter me staat nog niemand. Opeens voel ik een harde knal en alles word zwart gevolgd door pijn. Ik hoor Thomas nog schreeuwen en een sirene.