In my dreams

Hoofdstuk 29

Thomas
We komen de kamer van Rutger binnen maar Rut ligt er niet meer. Er staat geen bed maar er staan wel bloemen en fanart voor Rutger. Waar is Rutger!! Ik schiet in paniek en trek Daan mee de gang op. Ik ren met Daan door de gang heen tot ik een zuster tegen kom. "Waar is meneer Vink?" Vraag ik bijna huilend. De zuster kijkt ons aan en begint even te lachen. "Rustig maar ze hebben hem even mee genomen voor een foto niks aan de hand hij komt zo weer terug." Opgelucht pak ik Daan stevig vast. "Sorry ik raakte even in paniek." Daan trekt me naar zich toe. "Maakt niet uit liefie. Kom we wachten in zijn kamer." Ik knik. We lopen naar zijn kamer. We hoeven niet lang te wachten en er komt ene dokter met Rutger in bed aan lopen. "Zijn jullie familie?" Vraagt hij. Ik kijk Daan even aan. "We zijn vrienden." Zeg ik dan. "Oke, hij is stabiel hij is nog niet wakker geworden maar ik denk dat het niet lang meer gaat duren er is veel hersen activiteiten volgens mij is hij aan het dromen." Zegt hij met een glimlach. Ik geef hem een hand en bedank hem. "Wat als hij ineens wakker word Daan stel wij zijn getrouwt en hij word wakker?" Hij pakt me hand. "Dan heb jij de keuze mij of Rutger." Ik kijk naar me ring. Ik was zo gelukkig van morgen toen ik wakker werd. Daan maakt me zo gelukkig maar ik mis Rutger. Daan laat me los "Ik ga even naar de toilet toe ik ben zo terug." Zegt hij en geeft me een kus. Ik ga bij Rutger zitten. Ik pak zijn hand. "Hey lief lang niet gezien. Sorry ik was druk. Daan heeft me ten huwelijk gevraagt gister. Hij maakt me zo gelukkig Rut. Maar ik mis je. Word maar snel wakker." Zeg ik zacht. Ik kijk in de kamer. Allemaal kaarten van fans. Zouden ze weten dat ik bijna nooit meer kom. En zouden ze weten van Daan? Ik pak een kaart waar een foto met een fan en ons op staat. Wat zien we er gelukkig uit. Ik ben gelukkig maar met Daan. Dan komt Daan weer binnen. "Wat heb je?" Zegt hij. Ik laat de kaart zien. "Je mist dit of niet?" Vraagt hij. Ik knik. Ik hoor voetstappen bij de deur. Het is Jess. Ze heeft tranen in haar ogen.

Daan
Snel sla ik me armen om haar heen. "Wat is er Jess?" Zeg ik zacht. "Ze weten het. Ze weten wat ik heb." Zegt ze zacht. Dan pakt ze ma steviger vast. "Ik heb een zeldzaam immunziekte in me darmen. Het is lastig te vinden." De tranen schieten in me ogen. "En het is niet te genezen." Zegt ze dan. Geschrokken laat ik haar los. "Hoezo niet te genezen?" Vraag ik. "Omdat het heel zeldzaam is en er heel weinig mensen zijn die dit hebben." Zegt ze dan. Ik kijk even naar Thomas. De tranen vliegen over me wangen. Hij komt naar me toe en slaat zijn arm om me heen en zijn andere arm om Jess. "Het komt goed Jess. We zijn er voor je wat er ook gebeurt." Zegt Thomas. "Ik hou van je Jessie niet vergeten." Zeg ik snikkend. "Ik ook van jou Daan. Snel nemen we afscheid van Rut en lopen naar de auto. Ik ben zo blij dat ze eindelijk weten wat er met Jess is maar dat ze er niks aan kunnen doen dat doet me zo veel pijn. Voor ik het weet zetten we Jess af. Ik geef haar een dikke knuffel. "Als er wat is bel me Jessie maakt niet uit hoelaat het is." Jess knikt. Dan rijden Thomas en ik naar huis toe. Als we thuis zijn zit Kiki op ons te wachten. Ze kijkt ons aan met haar puppy ogen en kwispelt met haar staart. Ik pak haar op me geef haar een knuffel. We lopen naar de kamer toe en gaan op de bank zitten. Thomas slaat zijn arm om me heen en trekt me naar zich toe. "Ben je opgelucht?" Vraagt hij. Ik kijk hem aan. "Ja heel erg maar ik vind het zo erg dat ze er niks aan kunnen doen. Ik ben zo bang om haar te verliezen." Zegt ik zacht. Thomas geeft me een kus. "Je gaat haar niet verliezen." Zegt hij dan. Ik knik en sta op. "Wat ga je doen?" Vraagt Thomas. "Ik ga even proberen te schrijven even me gedachten ergens anders." Zeg ik terwijl ik me piano aan het stemmen ben. Thomas komt naar me toe. "Ik ga naar bed toe maak het niet te laat want ik wil nog even knuffelen." Zegt hij. Thomas geeft me een kus en loopt naar boven toe. Ik begin wat te spelen. Met muziek kan ik mijn gevoelens uiten. Het is mijn uitlaatplek. En daarbij vinden mensen me muziek nog leuk ook. Binnen een uur heb ik een compleet lied geschreven. Ik zucht en begin 'nieuwe tijd' te spelen. Ik denk aan gister hoe ik Thomas te huwelijk heb gevraagt. Ik word al wat blijer. Niet te veel denken aan Jess het komt goed. Jess word beter. Spookt er door me hoofd. Nadat ik al me liedjes heb gespeelt kijk ik op de klok. Chips het is al 3 uur. Snel geef ik Kiki een kusje en ren naar boven. Zachtjes kruip ik in bed wasr Thomas zacht ligt te snurken. Voorzichtig geef ik hem een kusje op zijn voorhoofd. "Ik hou van je Thomas." Fluister ik zacht. Ik ga liggen en val dan in slaap