In my dreams

Hoofdstuk 14

Thomas (2 maanden later)

Vanavond ga ik met Daan mee naar zijn optreden. Ik heb er best veel zin in. Rutger is nog steeds niet wakker. Ik blijf maar denken aan de ruzie met Denise en mij. We hebben sinds dien niet meer gesproken. Wat ze zei, ze had eigenlijk wel gelijk. Maar ik kan mijn gevoelens voor Daan niet verbergen. Ik hou nog steeds van Rutger dat zal ik altijd blijven doen maar ik heb liefde nodig in mijn leven. Het klinkt misschien egoïstisch om te zeggen maar ik ben echt gelukkig met Daan. Ik ga niet meer zo vaak langs bij Rutger. Ook omdat ik veel bij Daan ben. Daan is zo lief tegen zijn fans. Hij heeft er niet super veel maar degene die hij heeft zijn erg trouw. Daan houd er van om met zijn fans te zijn en gaat vaak live op instagram en gaat dan gewoon voor de piano liedjes zingen. Ik zit dan vaak bij hem op de bank naar hem te luisteren. Hij heeft zo rustgevende stem en erg fijn om naar te luisteren. Voor het optreden vanavond ga ik nog even langs Rutger en dan hopen dat Denise er niet is want ik heb geen zin in een discussie over dat ik meer bij Rutger moet komen. Ik zucht even en stap de auto uit. Ik ben al bij het ziekenhuis de enige stap is nog om naar binnen te gaan. Ik ben alleen en ik ben nog niet alleen bij Rutger geweest in die 3 maanden dat hij hier ligt. Dit gaat even wat anders worden. Als ik bij zijn kamer kom ben ik opeens enorm zenuwachtig. Ik doe de deur open en stap naar binnen. Daar ligt Rutger dan aan de draden en apperaten. Hij is nogsteets stabiel zeggen ze maar ja wat is stabiel. Ik ga op een kruk zitten en kijk hem aan. "Hey Rut ik ben alleen vandaag." Ik zucht even en pak zijn hand vast. "Ik weet niet wat ik moet doen Rut. Moet ik wachten tot je wakker word of moet ik door gaan met me leven. Eerlijk gezegt ben ik gelukkig met Daan. Je zal hem leuk vinden dat weet ik zeker. Wat er ook zal gebeuren Rut ik zal altijd op je blijven wachten. Maar ik moet door met me leven. Ze zeggen dat je stabiel ben maar ja wanneer word je wakker........" Precies als ik dat zeg gaat de deur open. Ik zie Denise staan in de deuropening ze heeft een broodje in haar handen rode ogen. "Hey Denise." Zeg ik zacht. Denise kijkt me aan "Wat doe je hier ik dacht dat je had opgegeven." zegt ze kill. Ik voel tranen opkomen ik probeer ze tegen te houden het lukt nog maar net. "Ik ga vanavond naar een optreden van Daan ik dacht ik kom even langs. Denise ik weet niet wat ik moet doen. Moe......." ik word omderbroken door Denise. "Dus je bemt nogsteets met die Daan waarom verbaast me dat niet." Ik onderbreek haar even. "Denise wil je alsjeblieft even luisteren ik heb geen zin in ruzie. Ik weet echt niet wat ik moet doen." Denise knikt. "Moet ik blijven wachten tot Rutger wakker word of moet ik door gaan en gelukkig zijn met Daan want Denise ik weet dat je dit niet wil horen maar ik ben echt gelukkig met Daan. En ik zal altijd van Rutger blijven houden en ik zal altijd op hem blijven wachten maar het doet zo pijn om hem zo te zien aan de apperaten en beademing. Ik kan hem niet eens normaal vast houden en Daan wel." Ondertussen lopen de tranen over me wangen. Denise komt naast me zitten en pakt me vast. "Doe wat jij vind dat goed voelt Thomas. Ik weet dat je altijd van Rut zal blijven houden maar jij verdient ook geluk. Ik blijf elke dag op bezoek komen. Rutger zal niet alleen zijn ik wil dat jij gelukkig bent ookal is het niet met Rutger. Maar ik verwacht je wel minimaal 2 keer per maand hier te zien." De tranen rollen nog harder over me wangen. Dit betekent zo veel voor me. Het heeft me echt dwars gezeten om ruzie met Denise te hebben. Ik pak haar stevig vast. "Dank je Denise het spijt me van de laatste keer." "Weet ik." Fluistert Denise in me oor. "Zijn we weer vrienden?" Vraag ik dan. Denis knikt.