In my dreams

Hoofdstuk 23

Rutger
Een jaar geleden is het vandaag. Een jaar geleden dat het ongeluk gebeurt is. Het is me nog elke dag bij gebleven ook omdat ik nog elke keer als ik me ogen sluit erover droom. Ik heb Thomas er nogsteets niet over verteld. Ik weet eigenlijk niet waarom niet het is niet zo dat ik bang ben dat hij het raar gaat vinden maar ik weet niet ik heb niemand nog verteld over de droom. Ik begin gezichten te zien in de droom. Ze zijn wel heel vaag en ik hoor nogsteets de van Thomas die schreeuwt en de jongen die staat te huilen bij de auto. Thomas en ik zijn ons aan het klaar maken. We hebben vandaag een meeting met kijkers. Super veel zin in. Dit hebben we te lang niet gedaan omdat we te druk waren met ons huwelijk plannen en de huwelijks reis die trouwens echt geweldig was. We zijn 2 weken naar Egypte geweest. Alleen jammer dat we allebij ziek thuis kwamen. "Lief schiet je op?! We moeten zo weg!" Hoor ik Thomas roepen vanuit de kamer. "Ja ik ben klaar!" Roep ik terug. Snel pak ik me schoenen en doe ze aan. "Oke ik ben klaar gaan we?" Zeg ik. Thomas knikt en we pakken onze spullen en lopen naar de auto. We stappen in en al snel zijn we in Utrecht. Als we aankomen zie ik een hele rij met kijkers staan. Super leuk!! "Ik heb er zo zin in." Zeg ik enthousiast. "Ik ook." Zeg Thomas. Snel parkeren we de auto en lopen naar de plek van de meeting. Als we aankomen begint iedereen te schreeuwen. Snel gaan we naar binnenstem.

Na heel veel knuffels en gelicitaties en cadeautjes en fotos gaan Thomas en ik naar huis met een volle auto. Ik maak nog even snel een foto van iedereen. Zo leuk dit. Als we thuis zijn gaan we aan de tafek zitten alle brieven lezen en cadeautjes bekijken. Wat zijn we weer verwent. Thomas bestelt ondertussen pokebowls voor ons. Als snel zijn ze binnen. Als ze op zij gaan we op de bank zitten. Ik denk dat ik aan Thomas ga vertellen over de droom. Ik staar voor me uit terwijl er niks te zien is. Thomas merkt het. "Is er wat lief?" Zegt hij. Ik kijk hem aan. "Ja ik moet wat vertellen." Thomas staart me aan. "Vertel." Ik pak zijn hand vast. "Toen we vorig jaar op vakantie waren en toen was dat ongeluk gebeurt weet je wel?" Zeg ij zacht. Thomas knikt. "Elke keer als ik me ogen sluit zie het opnieuw gebeuren. Ik heb heel lang gehad dat ik geen gezichten zag en stemmen hoorden het was stil elke keer zie ik die jongen huilen. En sinds een paar maanden hoor ik jou stem terwijl me niks zeiden ik hoor je schreeuwen en huilen. En sinds vorige week zie ik vage gezichten. Ik ben bang om te slapen Thomas elke keer zie het het opnieuw gebeuren elke keer zie ik die jongen huilen en hoor ik jou stem die schreeuwt. Het breekt me...." ik kan me zin niet afmaken of Thomas trekt me naar zich toe om me een knuffel te geven. "Waarom heb je dit niet eerder verteld lief dan hadden we wat eraan kunnen doen." Zegt hij zacht. Ik schud me hoofd. "Ik weet niet." Het is even stil. "Laten we een afspraak maken met iemand die dromen kan uitleggen dat bestaat toch?" Ik kijk hem aan "ja ik denk het wel we kunnen kijken." Thomas pakt me hand vast. "We gaan kijken als jij zo zit met die droom moet er een uitleg voor zijn." Ik knik even. "Je hebt gelijk we gaan kijken."