In my dreams

Hoofdstuk 19

Rutger

Een nieuw jaar, nieuwe kansen en een nieuwe belofte. Het is nieuw jaar. Ook al is het een nieuw jaar ik blijf maar dromen over het ongeluk. Ik snap het niet dat ik nog steeds er over droom. Elke keer weer dezelfde beelden. Thomas weet niet dat ik nog steeds erover droom. Ik moet er binnenkort maar over gaan praten. Maar goed. Gister hebben we een feest gehad met al onze vrienden. Ik draai me om en zie dat Thomas nog slaapt. Ik ga een ontbijt op bed maken. Als ik de huiskamer inloop liggen er nog allemaal vrienden van ons te slapen. Ooh ja vergeten. Nou ja ontbijt op bed sla ik over vandaag anders moet ik het voor iedereen doen. Ik kruip terug bij Thomas in bed. Zacht streel ik over zijn rug. Ik hoor hem zuchten. Hij draait zich om en kijkt me slaperig aan. "Gelukkig nieuw jaar lief." zeg ik zacht. Thomas trekt me naar zich toe en voor ik maar een zucht kan geven drukt hij zijn lippen tegen de mijne. Ik trek me even terug "Iedereen ligt nog te slapen....."Ik kan me zin niet eens afmaken of Thomas trekt me weer naar hem toe. Ja gelukkig nieuw jaar iedereen. Een uur later hoor ik gerommel in de kamer. We kleden ons aan en lopen naar de kamer toe. Iedereen is wakker en is zijn spullen aan het opruimen. Voor we het weten is iedereen weg en is het huis stil en een mega bende van gister avond. "Laten we maar gaan opruimen." zeg ik terwijl ik een vuilniszak pak. Thomas knikt en zet muziek aan. Het is 4 uur als we klaar zijn met opruimen en schoon maken. We ploffen allebei op de bank neer en Thomas zet de tv aan. Hij zet netflix aan en we gaan een serie kijken. Halverwege de aflevering vallen we allebei in slaap. Ik sluit me ogen en ja hoor het ongeluk. Ik zie weer de zelfde beelden. Alleen er is iets anders ik hoor een stem. Hij komt me niet bekent voor. Ik hoor Thomas zijn naam maar ik herken de stem niet. Ik zie geen gezicht alleen de stem. Opeens schrik ik wakker als Thomas zijn hand op me legt. Ik kijk hoe laat het is. Ik raak Thomas aan "Lief het is 10 uur we zijn in slaap gevallen laten we maar naar bed gaan." zeg ik zacht. Ik hoor Thomas kreunen en we sluiten alles af en kruipen ons bed in.