In my dreams

Hoofdstuk 20

Daan

De 2e kerst dag met Thomas en me familie was zo enorm fijn. Ik ben blij dat ik Thomas heb mee kunnen krijgen. Alleen zit hij ergens mee ik zie het aan hem. "Thomas laten we even praten je zit ergens mee vertel het me. Ik wil graag weten wat er in je hoofd speelt. Ik weet dat ik geen Rutger ben en dat alles nieuw is voor ons en vooral voor mij omdat ik nog nooit een vriend heb gehad maar vertel het me." zeg ik tegen hem. Hij kijkt me aan "Oke" zegt hij zacht. Ik trek hem tegen me aan. "Je kan alles aan me vertellen dat weet je toch?" Thomas knikt afwezig. "Ik ben gewoon bang om Rutger teleur te stellen omdat ik zo gelukkig met jou ben. Ja alles is nieuw en ik mis Rutger enorm. Ik weet niet eens meer wat ik voor het laatst tegen hem heb gezegt omdat we heel stil in de auto zaten. Wat als Rutger wakker word en hij erachter komt dat ik een andere vriend heb. Ik wil niet dat hij denkt dat ik hem heb achter gelaten. En wat als hij nooit meer wakker word dan zal ik altijd het gevoel hebben dat ik hem in de steek heb gelaten Daan. Ik hou van Rutger maar ook van jou." zegt hij zacht. Ik druk een kus op zijn voorhoofd. "Je moet niet zo denken Thomas. Ik weet dat je altijd van Rutger zal houden jullie zijn niet voor niks 3 jaar samen geweest. En ja wat je doet als hij wakker word is jou keuze en ik snap dat dat moeilijk zal zijn. Je bent me eerste vriend Thomas laten we genieten van deze tijd die we nog samen hebben. Ik hou van jou en je bent een geweldige vriend en je moet weten dat ik er altijd voor je ben." Thomas kijkt me aan. "Ik hou ook van jou." zegt hij zacht. Even later gaan we naar bed toe.

Jeetje vrezelijk die wekker. Ik schrik op en zie dat Thomas nog slaapt. Ik heb een afspraak met me band en later deze dag ga ik met Jess naar het ziekenhuis. Ze heeft weer onderzoeken hopelijk komen ze er eindelijk uit wat ze heeft. Jess is al vanaf haar 15e chronisch ziek en de doktoren kunnen maar niet vinden wat ze heeft. Jess is alles voor me ze is het liefste zusje dat iemand zich maar kan wensen. Jess en ik zijn onafscheidelijk al vanaf ze werd geboren. Jess is 2 jaar jonger dan mij. Maar dat maakt niet uit. Ik stap uit bed en maak me klaar. Binnen een half uur zit in de auto. Als ik aan kom zit iedereen al te wachten. "He he daar hebben we onze Daan." zegt Kees snel. Ik lach even naar hem en ga achter me piano zitten. Na wat nieuwe liedjes gespeeld te hebben vind ik heb genoeg ik wil naar Jess toe. Kees komt naar me toe "Hoe gaat het met Jess?" zegt hij. Ik kijk hem aan "Ik ga met haar naar het ziekenhuis vandaag." Kees Knikt en ik neem afscheid van iedereen. Jess staat al te wachten als ik aankom in het ziekenhuis. Ze ziet er goed uit. Ik geef haar een knuffel en pak haar hand en lopen naar binnen. "Ben je zenuwachtig Jessie?" Vraag ik aan haar. Jess knikt. In de wacht kamer zijn we zo aan de beurt ik moet wachten en dat duurt wel een uur. "Jess ik loop even naar Rutger toe kom je naar me toe als je klaar bent?" zeg ik tegen haar. Jess knikt. Ik kom aan bij Rutger en ik zie Denise zitten. Ik klopt aan de deur en loop naar binnen. "Hey Denise vind je het erg als ik hier op me zusje wacht?" vraag ik aan haar. "Ja natuurlijk dan zit ik niet zo alleen. Wat is er met je zusje?" Ik kijk haar aan. "Het is onduidelijk wat ze heeft ze is al vanaf haar 15e chronisch ziek niemand weet wat ze heeft." zeg ik zacht. Ik vind het lastig om te praten over Jess. "Jeetje Daan wat erg je moet het ziekenhuis heel erg haten." Ik knik "Ja heel erg maar ik ga mee voor me zusje en voor Thomas." Ik kijk naar Rutger die nog steeds hetzelfde ligt als gister. Ik pak zijn hand. "Rutger ookal ken ik je niet en ik weet heel erg zeker dat wij goede vrienden zouden kunnen worden. Ik zorg goed voor Thomas. Hij houd van je en hij wacht op je." zeg ik tegen Rutger. Ik voel een traan over me wang glijden. "Ik weet hoe het is om uren te wachten niet wetend wat er gaat gebeuren. Elke keer als me zusje uit die kamer komt en ze komt naar me toe en vertelt dat ze niet weten wat ze heeft stoort me wereld in. Me zusje is de belangrijkste persoon in me leven. En ja ik praat nooit over haar omdat het me pijn doet. Ik heb Thomas ook niet verteld wat er is. Maar weet je Rutger iedereen is wel eens ergens bang voor. Ik ben zo bang om me zusje te verliezen aan deze onbekende ziekte. Ik kan niet zonder haar. Thomas kan niet zonder jou hij houd nog steeds van je. Ik weet zeker dat hij voor jou kiest als je wakker word." De tranen lopen over me wang. Denise kijkt me met grote ogen aan. Ze staat op en loopt naar me toe en geeft me een knuffel. "Jeetje Daan. Ik snap dat het moeilijk is om erover te praten maar je houd van je zusje praat over haar met Thomas maar doe het. Thomas gaat je echt niet raar aankijken ik ken hem langer dan vandaag." Ik laat Denise los en ga weer zitten. Dan raken we verder aan de praat. Ik vertel over me muziek en me bandje en me geweldige fans. Ik vertel ook over Jess hoe het was voor ze ziek was. Dan hoor ik geklop ik zie Jess met rode ogen voor de deur staan ze heeft zitten huilen. Ik spring op en ren naar haar toe. Ik pak haar vast. "En?" vraag ik. "Ze weten het nog steeds niet Daan. Ik wil dit niet meer. Ik wil niet meer ziek zijn." zegt ze snikkend. "Ik weet het Jessie maar je moet sterk zijn voor jezelf en voor mij en mama en Mick en papa." Jess laat zich los en loopt naar Denise toe en stelt zicht voor. Dan kijkt me aan "Is dit Rutger?" Ik knik en loop naar haar toe. "Jess ga je mee dan gaan we naar Thomas toe."Jess knikt. Ik geef Denise een knuffel. "Het komt goed met Jess Daan ik weet het zeker. Ik ben blij dat ik even met je heb gepraat." Zegt Denise tegen me. "Dank je voor het luisteren Denise." Dan lopen we weg en stappen we de auto in. Ik breng Jess naar huis en dan rij ik ook naar huis. Als ik thuis kom zit Thomas al op me te wachten. Ik ga bij hem zitten en begin spontaan te huilen denkend aan Jess en vanmiddag.