THE NERD REVENGE

CHAPTER 36

Melissa POV

"Ano ba yan! Di tuloy ang fieldtrip!!" Naiinis na sabi ni fe.

"Oo nga kainis" si elaiza

"Excited na pamo ako tsk" si cla.

"Super shopping panaman tayo ng mga dadalhin tapos hay!!!" Reklamo
Pa nila

Ako? Tahimik lang dito sa tabi dahil wala naman akong sasabihin nun. Dalawang araw ko nadin di nakikita si adrian. Dahil si cliff palagi siyang nakadikit kila kuya ngayon. Hindi ko alam kung nasaan siya. Si karl alam ko nasa ibang bansa nanaman. Si angelo may sakit daw . Pero si adrian? Hays diko din alam bat ko siya iniisip. Namimiss ko ba siya? Gusto ko parin ba siya? Kaya konaba siyang patawarin? Gusto ko ba siyang makita ngayon? Diko alam. Kahit ako gulong-gulo din.

Bumuntong hininga nalang ako.

"Ayos kalang melissa?" Tanong ni fe.

"Yep" sabi ko nalang

"Mukha matamlay ka kasi eh."

"Bakit kaba kasi sinugod ni hazel? May ginawa kaba?" Tanong ni cla. Alam ko namang alam niya na may ginawa ako eh.

"Oo." Maikli kong tugon.

"Sabi ko sayo itig-----" hindi na natuloy ni cla yung sasabihin niya dahil biglang nagsalita si elaiza.

"Si adrian ba yon?"

Biglang bumilis ang tibok ng puso ko ng mabanggit ang pangalan na kanina ko pa iniisip at gustong-gusto kong makita.  Tumingin naman ako kung saan siya nakatingin pero sana pala di nalang ako tumingin. Sana pala nanatili nalang akong nakalikod. Sana pala diko na tinignan pabalik. Bakit nasasaktan nanaman ako? Akala koba ok na...

"Sino yung kasama nya??" Tanong ni cla.

Kaya ba siya nawala ng dalawang araw? Kasi busy siya sa babaeng yan? Ganun ba yon?

Oo may kasama lang naman siyang babae papasok ng canteen. At parang nananadya pa dahil gustong makishare saamin ng table.

Pumayag nalang sila cla kahit pa halata sa mukha nilang ayaw nila. Sinulyapan nila akong tatlo at ngumiti lang ako ng pilit sakanila. Di ako makapag salita. Diko kaya tong ganitong sitwasyon. Ayoko ng ganito.

Tumayo ako at mabilis na lumabas sa canteen. Gusto kong lumayo. Ayoko nito. Ayoko ng pakiramdam na ganito. Parang bumabalik lahat ng sakit noon. Nung makita kong may ibang kahalikan yung mahal ko. Na laro lang pala lahat ng yon. Lahat ng naramdaman ko noon bumalik. Di ako alam bakit ako umiiyak ngayon. Hindi ko alam bakit ako nasasaktan. Hindi ko na alam!

Lakad lang ako ng lakad ng makarating ako sa garden. Iniiyak ko langlahat. Lahat ng sakit. Lahat ng lungkot na nararamdaman ko ngayon. Akala ko ok na. Akala ko lang lahat yon.

"Ate are you okay?" Sabi ng bata na sobrang familiar saken.

"Yes im okay" sagotko nalang.

"Binubully kananaman po ba ate?" Tanong nya na ikagulat ko.

"Nanaman? What do you mean?" Nagtataka kong tanong. "Nagkakilala naba tayo dati? Nagkausap?" Dagdag ko pang tanong

"Yes po ate. At sigurado po akong ikaw yung nakausap ko nun. Ako po yung kausap nyong bata noong umiiyak kayo sa playground. Naalala nyo po ba? Tinanong kopo kung ok lang kayo at bakit kayo umiiyak kaso tinawag napo ako agad ni kuya kaya di po kita nasamahan ng matagal" mahabang paliwanag neto.

"Ah! Angel right?" Tanong ko.

"Yay! Naalala nyo po ako" masaya nitong sabi.

"Ofcourse! Makakalimutan ko ba ang kacute-an mo" at kinurot ko ang pisngi nya. Bigla naman itong ngumuso at sinabing..