Chapter 43
I know that Peachy is drunk and she is more talkative when drunk. But I never really imagined that she would say that in front of Elmo. This isn't the right time and the right place for that.
"Ano?" tanong ni Elmo at agad siyang napatingin sa akin. "What is she talking about?" tanong niya pa.
"Peachy let's go." anyaya nina Maqui at Cielo.
"No. I wanna know if Julie shaid it alreadyyyyy."
"Fuck it. Let's go!" sabi ni Maqui at hinatak na nila ni Cielo si Peachy.
Umalis na silang tatlo sa may pwesto namin at heto naman ako. Gusto nang magpalamon sa lupa. I hate getting drunk. People tend to be so honest and talkative when they're drunk. Peachy is a perfect example.
"Julie, ano yung sinasabi ni Peachy?"
"H-ha? A-ano..." I stuttered. Goddamnit! Ang hirap naman nito eh!
"Let's talk somewhere." sabi ni Elmo saka na niya ako binuhat papunta sa may front gate ng bahay nila. "Explain."
Matagal lang akong nakatitig sa sahig na para bang inuutusan ko yun na magsalita para sa akin. This is so not the right time for this kind of news.
"Shit Julie! Magsalita ka naman!" sigaw ni Elmo.
Automatic na tumulo na ang mga luha ko at pinunasan ko iyon pero ayaw pa rin nila tumigil umagos.
"You won't understand." sabi ko.
"How will I understand if you won't make me understand it. Ano ba kasi yun Julie?" tanong niya.
Umiling ako at marahas lang na pinunasan ang luha ko. He knelt down para magkapantay kami at pinilit niyang hulihin ang mga titig ko.
"Julie Anne please naman..." pakiusap niya.
"Moe..." umpisa ko. "S-sina mama at papa. T-they asked me if I want to take the licensure exam in London. I-it was actually a long time ago. And I said yes. And... And I-I'm gonna live with them..."
Matagal bago siya nagsalita. Nakita ko sa mata niya ang lungkot at sobrang nagguilty ako.
"When did you decide on this?" tanong niya.
Hindi ako sumagot at nagpunas na lang ng luha.
"Julie, when did you decide on this? Kailan pa?!" aniya.
"A year ago..."
"Bullshit." sabi niya at saka tumayo. He started pacing back and forth and I just sat on the stairs. "This was made a year ago. And you're only telling me now? Oh wait. Hindi mo pa sasabihin sa akin kung hindi pa madudulas yung kaibigan mo?!"
"I-I tried Elmo. I tried. Believe me." sabi ko.
"You tried." sabi niya. His eyes are filled with sadness and anger and pain. "When? Kanina? Kahapon? Nung isang araw?!"
"Nung umalis sila mama!" sigaw ko. "I tried telling you pero natatakot ako! Ito ang kinatatakutan ko! Na hindi mo ko maiintindihan, hindi mo ko susuportahan at iiwan mo na ko! Ito yung kinatatakutan kong mangyari kaya hindi ko masabi agad sayo!" iyak ko.
"Bullshit naman Julie! Maiintindihan naman kita eh! Akala ko ba walang sikreto sa ating dalawa?! Ang daya mo naman eh! I told you everything pero ikaw, may tinatago ka sa akin. Susuportahan naman kita dyan Julie eh. Kasi alam kong pangarap mo yan and I don't want to be a hindrance to your dreams! Pero putangina naman Julie. Tinago mo sa akin eh. Tinago mo. Pinagmukha mo kong tanga dito eh. You lied to me!" sigaw niya.
"I never wanted to lie to you. Pero hindi mo naman kasi alam yung pakiramdam eh. Hindi mo alam yung feeling na gusto mong makasama ang magulang mo pero may isang tao kang maiiwan dito." sabi ko.
