ŞEYTANIN PENÇESİNDE (İTALYAN SERİSİ#3)

alıntı**

Genç adam, gecenin bir köründe vücudundaki ürpermeyle uyandı. Gözlerini eskiden kalma bir alışkanlıkla anında açtı ve yattığı yerden doğruldu, keskin bakışları sanki yeni uykusundan uyanan o değilmiş gibi etrafı gözledi, ama içerisinin sessiz olduğunu fark ettiğinde bedeni rahatladı. Kendisini yatağa geri bırakacakken vazgeçti, zaten hafif olan uykusu çoktan kaçmıştı. Kafasını yanında uyuyan bedene çevirdi ve kızın ince kolunu sessizce üzerinden alıp, yatağa bıraktı ve onu rahatsız etmek istemeyerek yataktan sessizce kalktı.

İlk durağı odanın kenarındaki bar olmuştu, kendine buzlu bir viski doldurduktan sonra komidinden duran paketten bir dal sigara çıkardı ve çakmakla sigarasını yaktı. Bunu yapmadan önce odaya duman kokusu dolmasın diye balkonun kapısını araladı, bahar ayının hafif esintisi tenleri okşayarak içeriye girdi. İçerisinin sigara kokmasını istemedi. Onun için problem yoktu ama Flora bundan nefret ederdi.

Yatağın kenarına, kızın suratının dönük olduğu sağ tarafa sandalyeyi çekiştirdi ve sigarasından bir nefes çekerken dalgın dalgın uyuyan genç kızı seyretti. Uzun, kumral saçları beyaz çarşafın üstüne dağılmıştı, önüne düşen bir tutam saç suratını gizliyordu. Fabio o güzeller güzeli suratın gizlenmesinden hoşlanmayarak, elini uzattı ve hafifçe saçı kenara itti. Avucunun içi yanağına değdi, Flora bu hafif dokunuşu hissetmiş gibi bir an kıpırdandı, yanağını adamın elinde dolaştırdı sonra tekrar hareketsizce uykusuna devam etti.

Çok güzeldi. Hafif kumral teni, minicik burnu, çıkık elmacık kemikleri, gözleri kapalıyken daha da belirgin uzun kirpikleri, o masmavi gözleri...

Derin bir iç çekti, hayatında ilk defa bir kadına, ki melekler gibi uyuyan bu varlık için bir kadın bile diyemezdi, genç, toy bir kızdı, yalnızca bakarken bile sertleştiğini hissediyordu.

Onu mahvedecek olması ne yazıktı...

Önceleri sadece fotoğraflardan gördüğü ve peşine taktığı adamların ilettiği dosyalardan tanıdığı kızın bu kadar masum olabileceğini hiç düşünmemişti. Evet, diğer yaşıtları gibi gece hayatı olmadığını ve ailesinin sahip olduğu dudak uçuklatacak servete rağmen gayet mütevazi yaşadığını fark etmişti. Ama sonuçta o bir Del Piero idi. Fabio, onu tanıdıkça adamı iğreti edecek bir huyunun olduğunu fark edeceğini ummuştu. Yoktu. Bir tane bile. Flora Del Piero bir melekti. Fabio ise onu baştan çıkaran adi bir şeytan.

Adamın pençelerinde o kadar savunmasızdı ki.. Fabio şu anda tek hamlede onun o ince, mis kokulu boynunu kırabilirdi. Direnemezdi. Darbenin nereden geldiğini anlamazdı bile. Ve sonunda Fabio'nun istediği gibi, Del Piero ailesi sonsuz bir kedere sürüklenirdi. Her şeyden sağ çıkmasıyla tanınan yürekli Antonio Del Piero bile bundan sağ çıkamazdı. Mahvolurdu. Fabio'da arkasına yaslanıp, nefret ettiği insanlar onun kaderinin aynısını yaşarken zevkle izlerdi.

Ama yapamazdı. Kızın güzel, toy, masum ama baştan çıkarıcı ve yalnızca Fabio'ya ait vücudunun soğuk bir ceset olacağını düşünmek bile adamın içini ürpertti, elinde tuttuğu bardak hafifçe titredi.

Yine de bu onu kırmayacağı anlamına gelmiyordu.

Elini kaldırıp kızın yumuşacık saçlarını elinin tersiyle okşadı ve kıza yaklaşıp, kulağına fısıldadı, "Mi dispiace, angelo mio.*" Şakağına tüy gibi bir öpücük bıraktı. "Seni paramparça edeceğim."

* : üzgünüm meleğim

eee flora'cımm tatlı kelebeğim böyle bakarsan adam kıyamaz tabii... kıyar mı yoksa??

hain planlarını düşünürken fabio.. bu kadar tatlı olmaaa zaliminnn oğlu

djdkkdkdsk ders çalışmam lazım beni bağımlı ettiniz buraya aaa olacak iş mi?? toplumsal bozukluklara not çıkarırken aklıma gelip duruyorlar, kafayı yiyeceğimmm

evvettt istediğiniz gibi bir alıntı bebişlerim. üstelik bu defa kötü kalpli prensimiz fabio'dan. bakalım bakalım neler varmış kafasında. flora'ya kıyamıyor ama diğer taraftan canını acıtmaktan da geri kalmayacak gibi. siz ne düşünüyorsunuz?

yorumlarınızı bekliyorum şekerparelerim. alıntıyla heyecan arttı mı? valla ben de yükseldi bile. bu hikayede de çok eğleneceğiz gibi. sizi seviyorummm, yorum ve oyları unutmayalımm