THE LOVE CONTRACT

(32) FAREWELL MAMITA

ARIN'S POV
Nagising na lang ako kinaumagahan na nasa tabi ko si Luxurios na mahimbing na natutulog.

Naramdaman ko ang mumunting patak ng luha na siyang lumalabas sa aking mga mata.

Khezille, kakayanin mo 'yan! Matatag at matapat ka! Tiwala lang dahil kakayanin mong tanggapin ang lahat! Baka maging malungkot din si Mamita kapag nakikita ka niyang nagkakaganyan dahil sa pagpanaw niya. Okay? Fight lang!

Nagulat naman ako ng mahigpit akong niyakap ni Luxurios at ibinaon ang mukha sa aking leeg.

"Kakayanin mo 'yan, Khezille." mahinang bulong niya.

Napatango lang ako sa kanya.

"But first, can we stay like this for a while? Hmm?" bulong niyang tanong.

"Do I have a choice to say no?" masungit kong tugon.

He chuckled.

I sighed and pouted.

"Don't worry, my Queen. You can make it. I believe in you." marahang sambit niya.

"Do I really can do it, Luxurios?" mahinang tanong ko habang nakatingin sa nakapikit niyang mata at hinahaplos ang kanyang ulo.

"Yeah. We believe in you. Trust yourself and you gonna make it."

"Masakit at masaya para sa akin ang pagpanaw ni Mamita."

"Huh?"

"Masakit kasi pumanaw na siya at masaya dahil hinintay niya akong dumating bago siya tuluyang pumanaw. She is my strength and weakness. She's my grandma, a best friend, a teacher and my everything. I grow up with her by my side. She trained me to be who am I now. Mamita is a very special and important person for me, Luxurios."

Napatingin ako sa kanyang mga mata na nakatitig sa akin. Napaiwas siya ng tingin, biglang bumangon sa pagkakahiga at tumingin sa akin. Napabangon din ako at naupo sa kanyang tabi.

"I gotta go now." paalam niya at umalis sa aking tabi.

"Where are you going?" pigil kong tanong sa kanya habang nakahawak sa doorknob.

"Downstair. Magready ka na at kukuha lang ako ng breakfast, ihahatiran kita dito." masungit niyang sagot at tuluyang lumabas ng aking kwarto.

"Weird." bulong ko sa aking sarili.

At tulad ng sinabi niya ay nagready na ako.

A f t e r  a n  h o u r . . .
Pinili kong isinuot ang isang simpleng puting off-shoulder dress, puting stilettos, light make-up at messy bond hairdo.

"You can do it, Khezille!" nakangiting sambit ko habang nakatingin sa repleksyon ko sa salamin.

Narinig ko naman ang katok at pagtawag ng isang tao mula sa pinto ng aking kwarto. Lumabas ako mula sa Closet upang tignan kung sinong pumasok sa aking kwarto, nakita ko roon si Luxurios na may dala dalang makakain na agahan.

"Kain na tayo." anyaya niya sa akin habang inihahanda ang lamesa.

Lumapit lang ako sa kanya at naupo sa katapat niyang kabisera.

"How's your sleep?" simpleng tanong niya habang kami'y nag umpisang kumain.

"It's perfectly fine." kaswal kong sagot sa kanya.

"Good. How is your breakfast?"

"Good."

"And how about that?" He asked while pointing out my chest.

I sighed. "I don't know if it is fine, Luxurios. I really don't know."

"Don't force yourself to be fine again, Khezille. Just try to smile for a while and then, slowly accepts everything that happened to your life." malumanay niyang sambit habang tipid na ngumiti.

Tumango lang ako at nagpatuloy sa pagkain pero parang hindi ko yata mapigilan ang mga salitang nasa isip ko at bigla ko itong nasambit sa harapan ni Luxurios na litong litong nakatitig sa akin.

"I wish I could DELETE all of my problems, UNINSTALL my sad self,  and make a NEW life."

I pouted and he just smiled at me.

K I N A G A B I H A N . . .
Matapos maibigay nilang lahat ang kani kanilang mga eulogy para kay Mamita ay ako na ang pinakahuli sa lahat.

"Hello, good evening," at tipid akong ngumiti sa kanilang lahat.

"I don't know how will I start my eulogy for Mamita. But I think I will starts it when the first time I met her on our family gathering way back when I was 5 years old."

I took a deep breath and continue my speech.

"I don't know that she's my grandma, the mother of my Daddy Jun. My first impression to her is a highly sophisticated and perfectionist person. But if there is a things that you didn't know about her that she kind of a person you wanted to keep forever. Mamita is a very special and important person to me. (sob) As I grow up, she have been there by my side. She trained me for who am I now. (sob)"

Naalarma sila sa biglang hikbi ko pero sinenyasan ko silang okay lang ako.

"(fake laugh) ..I realized when I was in Grade 8, that my first impression to Mamita wasn't wrong because I learned to be like that from her. (sob) Mamita, thanks a lot. (sigh) But if there's a thing that I would regret that I didn't tell to her and to say sorry, (sigh) when I lied to her once. I was 10 years old back then and I almost killed myself by accidentally playing a real gun. Because I thought it was just a toy gun."

Kaya mo 'yan, Khezille!

"Hm mabuti na lang ay nakita ako ni Kuya Khent (napatingin kay Kuya) at nakuha niya ito sa akin bago ko pa man kalabitin ang gatilyo."

Napatingin ako sa aking Mamita na mahimbing na natutulog sa kanyang golden coffin.

"Mamita, I know it was too late to say sorry to you now but I'm really sorry for not telling you about it. I'm just afraid to you that you will get mad at me and I cannot resists it because I was too young. I know you've been treasured me so much as I treasure you too, that is why I don't want you to be mad at me back then."

Napapunas ako ng sariling luha.

"I have a lot of memories with you, Mamita. Sa sobrang dami noon ay makakagawa na ako ng ating kwento o isang aklat. Maybe, I could shared to them, my one last memory with you."

I took deep breath again.

"I am glad that you waited us, especially me, to come here until your last minutes with us. Noong nasa mansion palang kami ay kinakabahan na ako sa possibleng mangyari kaya kami pupunta dito. When I saw you lying in your bedroom with our family members, I ran our distance from the doorway to your bed. (sob) I cried when I saw you so weak and tired. (sob) Alam ko na kung anong susunod na mangyayari sa iyo sa mga oras na iyon. Na hinintay mo lang ako para makapagpaalam ka na dahil kailangan mo na pong mamahinga. (sob sob sob) Mamita, hanggang ngayon ay hindi ko pa din po matanggap na pumanaw ka na at imposible ka nang bumalik sa amin, lalo na sa akin. (sob) Mamita, kahit mahirap ay kakayanin kong tanggapin ang nangyari kasi malakas ako at alam ko sa sarili ko na magiging malungkot ka kung nasaan ka man ngayon. (sob) Mamita, miss na miss kita. (sob) Mamita, mahal na mahal po kita at habangbuhay kang nandito sa puso ko. (sob) Siguro nga Mamita, biglaan ang lahat ng nangyari sa atin pero alam ko kinalaunan ay magiging okay ang lahat sa akin. Ngunit sa ngayon ay hahayaan ko munang magdalamhati ang sarili ko sa pagpanaw mo upang sa susunod na araw ay uuntiin kong tanggapin ang nangyari.  (genuine smile kahit humihikbi) Farewell for now, Mamita. And I will see you so soon." At doon na ako tuluyang umiiyak sa harapan ng coffin ni Mamita.

Naramdaman naman ko ang pag alalay nila sa akin habang nakatayo ako doon.

Kakayanin mo 'yan, Khezille Arin!

TO BE CONTINUE . . .