The Poems Of Thoughts

Magkasabwat

Ako ay ako.
Ikaw ay ikaw, mismo.
Gaano man kahaba ng daan,
Kung ang bawat pagyapak natin ay nakalaan.
Sa isa't-isa.
Sa akin at sa'yo.

Natatandaan mo pa ba noong una tayong nagkakakilala?
Panay ang tanong mo kung bakit ako kakaiba.
Kung bakit isa akong misteryosa.
Ngunit iba ang takbo ng tanong na iyon.
Napunta tayo sa palitan ng tula na naging tugon.
Bumilib ako sa'yo.
Halatang sanay sa English pakâng ensayong-ensayo.

Ang bawat salita mo doon ay talagang nakakahiba ng utak.
Na parang pinaghalong kinikis na asero at sand storm na umiindak.
Mayroon ding termino na para bang galing sa hukay na nakaR.I.P,
At ngayon ay nakatakas freely.

Minsan ay may Combination ng kalikasan at Tao.
Aahh! Tama! Inihahalintulad mo pala ang kalikasan sa Tao.
Bagaman magkaiba tayo ng version,
May Filipino at Ingles translation.
Ang mahalaga nagkakaintindihan,
Kahit minsan may kaunting alitan.
Digmaan ng prinsipyo at paniniwala,
Na Kung minsa'y nauuwi sa isang mahabang pagtatampo.

Kahit ganito,
Kahit malabo.
Sana mananatili kang tao.
Kahit sandamakmak na problem,
Kahit ang utang sa'yo nakatalaga.
Ang mahalaga'y matapang ka.
Kasi kapag malayo ka sa  mahal natin sa buhay,
Parang esing-esi lang tayong mamatay.
Nalalanta, dahan-dahan ginagawan ng hukay.
Dahil akala natin mag-isa lang tayo sa laot ng mga pating,
Kaya mag-ingat sa paghahunting.

Kahit minsan over kaOAhan,
Kasi nga Sabi mo "worry" ka kunuhay.
Bahala na.
Bahala ka na.
At dito magtatapos ang makata Kong dila.
Na kahit binabasa mo ito,
Ay maririnig mo ang boses ko.
Washiwep!
Washinene!