Γυάλινη ζωή

Θλίψη

      Δεν πιστεύω στα αυτιά μου . Κοιτάζω τον Ανδρέα σαν χάνος , ανίκανη να αντιδράσω .  Όχι , δεν γίνονται αυτά τα πράγματα . Μου κάνει πλάκα σωστά ; Με κοιτάζει σοβαρά περιμένοντας να αντιδράσω . Θα τον διώξω , τι κάθεται και με κοιτάει ; Θέλει να με δει να κλαίω ;

       - Ανδρέα , φύγε τώρα σε παρακαλώ . Αρκετά .

      Δεν είμαι σε θέση να πω κάτι περισσότερο . Πρέπει να βάλω το μυαλό μου σε μια τάξη . Ευτυχώς φεύγει αμέσως . Αισθάνομαι πως έχω χάσει την γη κάτω από τα πόδια μου . Κάθομαι κάτω στα στενάκια όπου βρίσκω και ακουμπάω το κεφάλι μου στον τοίχο ενός σπιτού . Αν ήμουν ορθια , θα λιποθυμούσα .

      Χώρισα το αγόρι μου που γνωρίζα από μικρή , την πρώτη μου σχέση.  Πως μπόρεσα και το έκανα αυτό τόσο εύκολα ; Επίσης ο Νίκος θα γίνει πατέρας . Είναι δυνατόν ; Μου έρχονται στο μυαλό σκηνές μαζί του . Από την γνωριμία μας , τα φιλιά μας , το χαμόγελο του .. Νιώθω μια ατονία σε σημείο να μην έχω την δύναμη να σηκωθώ , να κλάψω , να φωνάξω .. Πρέπει να κάνω ένα delete στην μνήμη μου . Να ξεχάσω τα ΠΑΝΤΑ . Να γίνω "γυάλινη" ώστε να μην έχω το παραμικρό συναίσθημα . Προτιμώ το κενό αίσθημα παρά τον πόνο .

       Την ώρα που σκέφτομαι όλα αυτά , εμφανίζεται ο Νίκος . Πρώτη φορά καταλαβαίνω λίγο την συμπεριφορά του . Ίσως είναι ο μόνος τρόπος να αντέξει την δημοσιότητα και τον χώρο .Βέβαια με τον Νίκο δεν μπορώ να είμαι ποτέ σίγουρη .

        Με βλέπει κάτω στα πλακάκια και μου δίνει το χέρι του να σηκωθώ .

       - Δεν θα έπρεπε να κάθεσαι για κανέναν έτσι .

      Χωρίς να το σκεφτώ μου βγαίνει αυθόρμητα η ερώτηση .

      - Ούτε καν για σένα ; Θέλω να πω πιστεύεις πως είσαι τόσο τέλειος , άρα για σένα θα άξιζε τον κόπο ; Ή το λες για όλους τους άλλους όπως τον Ανδρέα ;

       - Αν με θεωρείς ο κανένας τότε και για μένα . Πάντως ο Οδυσσέας κέρδισε την διαμάχη με  τον Κύκλωπα ως κανένας .

       Χαμογελάει και προσπαθεί μάλλον να με κάνει να νιώσω καλύτερα . Χωρίς να το περιμένω , μου δίνει μια αγκαλιά . Γιατί το κάνει τώρα αυτό , πάνω που αποφάσισα μην αισθάνομαι τίποτα για κανέναν ; Είναι σαν να διάβασε τις σκέψεις μου .

       Φεύγουμε για να πάμε στο γύρισμα . Όλη την ώρα κινούμαι πιο πολύ μηχανικά , προσπαθώντας μην σκέφτομαι  Γυρίζονται οι σκηνές χωρίς να το καταλάβω.  Όταν έρχεται η ώρα του διαλείμματος , συμβαίνει το εξής απρόοπτο .Λαμβάνω μήνυμα στο messenger από τον Νίκο που είναι δίπλα μου .