Γυάλινη ζωή

Οι αναμνήσεις

    Ο Νίκος παρατηρεί καλά καλά στην αρχή . Προσπαθεί μάλλον να καταλάβει τι συνέβη . Όσο όμως συνειδητοποιεί τι έγινε τα μάτια του παίρνουν μια πιο άγρια όψη . Μιλάει εκείνη πρώτη .

      - Παιδί μου , τι έγινε ; Δεν περίμενες πως θα ερχόμουν πρώτη από όλους για να δω πως είσαι ;

    Κρατιέμαι με τον ζόρι μην ανοίξω το στόμα μου . Δεν πιστεύω το θράσος της . Τόση ώρα στην αναμονή περίμενε τους δημοσιογράφους ! Ο Νίκος απαντάει ... Δεν θέλω να σκεφτώ καν πως θα νιώθει .

        - Λυπάμαι , δεν δέχομαι κόσμο έτσι . Αν θέλετε να με δείτε  και να μιλήσετε μαζί μου , πάρετε τηλέφωνο τη γραμματέα μου . Εκείνη θα σας κλείσει ραντεβού όποτε έχω χρόνο . Ίσως σας βολέψει σε πέντε μήνες από τώρα . Πιθανόν να  έχω τότε μια ώρα στην διάθεση μου  . Γεια σας τώρα .

     Μου αρέσει που φαίνεται πλέον άνετος και της τα λέει πολύ φυσικά . Αυτό θα ισοπέδωνε μια γυναίκα με ενσυναίσθηση . Δεν θα ήθελα καθόλου να είμαι στην θέση της , ούτε και στη δική του βέβαια .

     - Δέχεσαι μια ξένη να μείνει δίπλα σου και όχι το αίμα σου ;

       Παρακαλώ ; Θέλει να διώξει εμένα από πάνω ; Γιατί ; Για να μην του πω τίποτα για την συμπεριφορά της ;

     - Η μόνη ξένη εδώ μέσα , είστε εσείς . Μπορείτε να φύγετε .

     Η αλήθεια είναι πως έχει μείνει άναυδη . Περίμενε πως θα την έβαζε έτσι εύκολα στην ζωή του και με τέτοια συμπεριφορά . Ήλπιζε στον τίτλο μάνα καθώς γνωρίζει πως είναι ευαίσθητο κομμάτι για όλους . Θεώρησε πως μόνο αυτός ήταν λόγος για συγχωροχάρτι . Φεύγει χωρίς να πει καν περαστικά ή να ρωτήσει για την υγεία του . Κουνάει το κεφάλι του με ένα ύφος που τα λέει όλα .

       - Νίκο μου , μην δίνεις σημασία . Είσαι καλά ;

       - Ναι , είμαι καλά .

      Φαίνεται σκεφτικός λίγο . Θέλω να του κάνω μια ερώτηση μετά από όλα αυτά . Ξέρω πως θα είναι δύσκολη για αυτόν αλλά θέλω να μάθω .

       - Να σε ρωτήσω κάτι ; Πως ήταν στο ορφανοτροφείο στην αρχή ;

      Γελάει .

       - Έκλαψα λίγο όμως έκατσα . Καλά πλάκα κάνω . Τι ερώτηση είναι αυτή; Εντάξει . Η μητέρα μου με παράτησε στα τρια και μετά από ένα χρόνο με πήγε ο μπαμπάς μου εκεί . Τις πρώτες ώρες νόμιζα πως με άφησε εκεί για λίγο , να παίξω με τα υπόλοιπα παιδάκια . Ήμουν χαρούμενος εκείνες τις στιγμές , μετά όμως περιμένα πότε θα έρθει να με πάει σπίτι μας .