een vreemde meisje

(43)

Pov Ronald

Ik zie twee mensen aankomen rennen. Als ze dichter bij zijn spring een van die twee op de andere zijn rug. Lindsey en Link zijn dat. Ze lachen alle twee. Als ze er zijn laat Link Lindsey van zijn rug vallen. "Bedankt." zegt Lindsey lacht. "Meisje ik wil u even vriendelijk vraag om even mee te gaan." zegt de agent. Ik zie Lindsey ogen groter worden. Pascal zit ook in die auto. "Hoe zo?" "We hebben u nodig." "Waar voor?" vraagt ze maar de politie agent pakt haar al en zet haar naast Pascal. "We brengen haar wel bij Ronald's huis." zegt de agent en stapt in. "serieus mee je dit. Ik heb het net goed gemaakt met me zusje en nu dit. Jezus." zegt Link. We lopen richting me huis en daar af wachten. "Hoe kwam Lindsey eigenlijk in dat huis?" "Dat was/is haar huis." zeg ik.

Pov Lindsey

Ik zit in de politie auto naast Pascal. Ik wil hem net gaan aanvallen maar de agent gaat zitten. Ik kijk de hele weg Pascal boos aan. Als we bij de bareau zijn wordt ik nog al hard de auto worden getrokken. "Je hoef me niet hard aan pakken hoor." zeg ik boos. Ik wordt een kamer in geduwd. "Goede dag. Gaat u maar zitten." zegt een meneer. Ik blijf staan en ik met een vuile blik hem aan. "Mevrouw wilt u vertellen wat je pleegmoeder deed?" "Nee! Jij heb me niet gevraagd of ik hier wou komen maar gewoon meer gesleurd. Jullie hebben gewoon niet gevraagd maar dwongen het gewoon." "Ja sorry voor dat maar u moet vertellen wat die vrouw allemaal deed." "Kan je beter aan de agent vragen die undercover was." zeg ik en loop weg. Ik gooi de deur hard dicht. Ik zie agenten op kijken. Als ik buiten ben, begin ik gewoon een kant op te rennen. Als ik bij een station kom ga ik op een bankje zitten. "Lindsey?" hoor ik iemand zeggen. Ik kijk even op. "Michelle wat doe jij hier?" "Kan ik beter aan jou vragen." "Ben weer weg gerend. En jij?" "Aan het hardlopen. Je ziet er uit gepunt uit. Heb je de hele dag lopen rennen hoezo?" "Ja. Ik haat mensen die iets willen en dan gewoon dwingen." "Heeft Link er mee te maken?" "Deels. Kan het beter bij je thuis?" "Ja hoor maar we lopen dan wel." zegt ze. Ik loop achter haar aan. Als we bij haar huis zijn begin een hond te blaffen. "guus!" zegt Michelle boos. We lopen naar de eettafel. "Wat is er allemaal gebeurt vandaag?" vraagt ze. Ik begin uit te leggen wat er allemaal gebeurt is. Ze kijkt normaal. "Wil je eten?" vraagt ze. Ik schud nee. "Je moet wel wat eten Lindsey. Je hebt vanaf 12 uur niks geeten en dat is ruim 5 uur." "I know. Ik hoef echt niet." zeg ik half slaperig. Michelle lacht. "Je bent echt moe." zegt ze. 10 minuten daarna ben ik op de bank in slaap gevallen.

Pov Link

Ik loop als een zenuwbeest rond door Ronald's. "Link doe is rustig man." zegt Jeremy. Ik kijk hem een duidelijke blik naar Jeremy. "Okay zeg al niks." zegt Jeremy. Ik loop weer heen en weer. "Link ga alsjeblieft zitten. Met Lindsey komt het wel goed." zegt Ronald. Ik ga zitten. "Fuck." zegt Joost uit het niks. We kijken Joost aan. "Ik moet naar huis." zegt hij. Ik zucht en pak me sleutels. We zeggen Ronald gedag en rijden naar huis. Na anderhalf in de auto zitten gaat me telefoon af. "Joost kan je even opnemen voor me?" vraag ik. Joost pak me telefoon en neemt op. Ik kan het gesprek wel een beetje horen maar niet al te veel. Als Joost op heb gehangen begin hij te vertellen dat Lindsey bij Michelle is en niks wil eten. Ook dat Lindsey weg gelopen is bij de politie omdat je niet zomaar mensen mee kan nemen. Ik zucht even. "Net toen ze wakker was wou ze ook niks eten." zeg ik. Joost kijk me raar aan. "Ze at wel Pizza maar volgens mij met tegen zin." zegt Jeremy. We zijn bij Joost. Ik zet Joost af en rij richting Jeremy. "Ga je mee naar het bos?" "Ja hoor." zeg ik. Ik zet me auto bij Jeremy en ga met hem naar het bos.

Pov Jeremy

We lopen richting de hut van Lindsey en haar pleegvader. Ik weet dat ik die tekeningen met rust moet laten van Lindsey maar er is iets dat weet ik zeker. "Jer waarom zijn we hier? We hebben deze plek al ze vaak gezien." zegt Link. "Omdat ik gewoon even naar toe wou." zeg ik. We kijken even rond. Ik struikel over iets. Ik hoor Link lachen. "heanalach!" "En jij kan niet lopen." zegt Link. Ik kijk waarom ik struikel. Een doos. "Lag die er al?" vraag ik als ik de doos omhoog haalt. "Weet ik veel. Maakt het op anders open." zegt Link. Ik knik en maak het open. Er zit een briefje in en wat foto's. Ik lees het briefje.

Hoi lieve schat van me

Het is misschien raar maar dit klopt wel. Je ben geadopteerd door ons. Ik zei dat je dit op je 18e moesten open want ik weet dat je dan goed ga op reageren. Je ouders die waren er bijna nooit voor je en je broer was altijd voor je. Hij kon je niet in de steek laten. Als hij ging afspreken met vrienden moest en zal je er bij moest zijn. Het klinkt vreemd maar we hebben met de familie afgesproken dat jullie moesten scheiden en gebeurde wel een beetje goed alleen je pleegmoeder deed al na een half jaar vreemd en sloot de familie buiten. Ik was goede vrienden met je vader. En de gene die je broer heb geadopteerd is een goede vriendin van je moeder. Je mocht dit niet van haar weten maar van mij wel. Ik doe het hier mee want anders zou je weglopen. Ik weet dat je fan van je broer ben daarom mocht je naar die meeting van mij met die jongens maar je pleegmoeder wou het niet. Ze wou zelf je verbieden om naar YouTube te gaan kijken en geen sociale media hebben maar ik vond dat niet okay. Je heb recht om naar je helden te kunnen kijken dus. Je broer is Michael ook wel Link hij is jou held en dat zou hij blijven. Hij macht deze keuze niet maken. Hij was toen jong

Liefs Jan Peter

"Link je was ontscheidelijk van Lindsey. Je moest en zou bij Lindsey zijn. Je pleegouders kennen je moeder en je vader dat zei Lindsey's pleegvader." zeg ik. Ik zie dat Link raar kijk. Ik geef hem de brief. Ik pak de foto's er uit. Ik zie dat er een jongen en een meisje zijn. Link en Lindsey. Ze zijn er blij uit. Ik krijg spottaan een lag op me gezicht. Link zei altijd dat hij zijn ouders geen foto's maakte toen hij 7 tot 9 jaar was. Ik vond het altijd raar maar ja. "Moeten we die doos laten liggen met de spullen er in?" vraag ik als Link de foto's ook heeft gezien. Hij knikt ja. We leggen de doos weer neer en ga naar huis.