အခန္း(၁၅)

16.8K 1.7K 140
                                    

Zawgyi

အိပ္ယာထ ေနာက္က်၍ ေက်ာင္းသြားဖို႔ ကတိုက္ကရိုက္ျပင္ဆင္ေနရသည္။ ညက ဆရာမ မစနၵာရဲ႕ ရြက္စိမ္းသစ္တေဝေဝ ကို ဖတ္ရင္း ပိုင္ရွင္ အိပ္ခ်ိန္ေနာက္က်ခဲ့သည္။ ဆရာမရဲ႕ အေရးအသားေၾကာင့္ ညီညီေထြးရဲ႕ မ်က္ရည္ဟာ ပိုင္ရွင့္မ်က္ရည္ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။အခ်စ္ဆိုတာ ဖန္တီးယူ မရသလို ခ်စ္တဲ့သူ ေပ်ာ္ရႊင္ဖို႔ အေရးႀကီးေၾကာင္း ပိုင္ရွင္ ကိုယ္တိုင္ လက္ခံသည္ပဲေလ။

ေမတၱာ၊သံေယာဇဥ္နဲ႔ အခ်စ္ကို ပူေလာင္ေအာင္ ခြဲျခားျခင္း မျပဳလိုက္ဘဲ နစ္ခနဲ တစ္ခ်က္ ရင္ထဲဝင္တိုး သြားေအာင္ ဆရာမက အေရးအသား သြက္သြက္ျဖင့္ ပံုေဖာ္ထားသည္။

"ပိုင္ရွင္..."

အိမ္ေရွ႕က ေခၚသံ ၾကား၍ ပြေနတဲ့ ဆံပင္ကို လက္ျဖင့္ သပ္တင္ရင္း ထြက္ၾကည့္ေတာ့ ညီ ျဖစ္ေနသည္။

"ပိုင္ရွင္"

"ညီ ေစာေစာစီးစီး ဘာကိစၥလဲ"

"ေက်ာင္းသြားမွာမလား လမ္းၾကံဳ လိုက္မလို႔"

"ခဏေစာင့္ ငါၿပီးေတာ့မယ္"

"ျပင္မေနနဲ႔ လွတာလည္း မဟုတ္ဘူး။
ဘယ္လိုျပင္ျပင္ ေနပံုက စာေျခာက္ရုပ္လို ေနေနမွေတာ့ စတိုင္ပဲ့တယ္"

"အက်ႌလဲမလို႔ ညီ အိပ္ခန္းထဲထိ ဘာလိုက္လုပ္တာလဲ"

အိပ္ခန္းထဲထိ လိုက္လာရံုမက ရႈပ္ပြေနတဲ့ စာအုပ္ေတြ ဖယ္ရင္း ဝင္ထိုင္ေနတဲ့ ညီ့ကို ပိုင္ရွင္ ရွဴတည္တည္ စိုက္ၾကည့္ ေမးလိုက္သည္။

"ေယာက်ာ္းေလးခ်င္းပဲ ဘာျဖစ္လဲ မင္းမွာ ထူးျခားၿပီး ဘာအပိုပါလာတာ က်ေနတာပဲ
ငါ့ေရွ႕မွာ လဲေပါ့"

"မင္း ဒီမွာ ထိုင္ေနမွာလား"

"အင္း..."

"အဲ့ဒါဆို..."

ပိုင္ရွင္ ဝတ္မည့္ အက်ႌအျဖဴနဲ႔ စတိုင္ေဘာင္းဘီကို ယူ၍ အခန္းအျပင္ထြက္ကာ အခန္းကို ေလာ့ခ်ခဲ့လိုက္သည္။ ညီ့ေရွ႕မွာ အက်ႌလဲ ရေလာက္ေအာင္ ပိုင္ရွင္ သတၱိမေကာင္းေသး။
အတူတူ ေနခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ကလည္း ပိုင္ရွင္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဝင္လဲခဲ့သည္။

ညီပိုင္ရွင္(complete)Nơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ