အခန္း(၁၀)

17K 1.9K 77
                                    

Zawgyi

"ညီရာ မင္းကေတာ့ "

မႏိုင္သလို ပိုင္ရွင္က ေျပာသည္။

"ႏြားျပာႀကီး ေအာက္သြားလာၿဖဲ ျပမေနနဲ႔ ေမးတာေျဖကြာ"

အေျဖ မပါတဲ့ ေမးခြန္းဟာ ေအးစက္စက္ အၾကည့္နဲ႔ အေရာင္ခ်ယ္တဲ့အခါ လူလာကူးခက္ေနတဲ့ ပန္းပြင့္မွလိပ္ျပာေလးမ်ား ထပ်ံသြားသည္။ ေလတစ္ခ်က္ ေဝွ႕ခနဲ ကလူ သြားသည္။ ေအးစက္တဲ့ အၾကည့္ေအာက္မွာ ညီက ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ေငးခဲ့ရသည္။

"ရတယ္ေလ မေျဖခ်င္လည္းေန တိတ္ဆိတ္ျခင္းသည္ ဝန္ခံျခင္းတဲ့
ငါကူညီ ေပးမယ္ သိလား ပိုင္ရွင္
ငါ့မမ ငါပိုင္ၿပီးသား"

"စာရၿပီလား အလြတ္ေရးရမယ္ လာသြားမယ္
ငါမင္းနားမွာ မရွိရင္ မင္းက စာကို မလုပ္ေတာ့ပါ ညီရာ သံပတ္ရုပ္ က်ေနတာပဲ"

ခပ္တင္းတင္း စကားဆို၍ ေကာ္ဖီခြက္ကိုင္ ထသြားတဲ့ လူက ဝန္ခံသြားတာလား။ စာမလုပ္လို႔ စိတ္ပ်က္ သြားတာလား ။ ညီ မေတြးတတ္။ ေတြးမိသည္ကက်ဴးပစ္ဆိုတဲ့ ေဘာ္ဒါႀကီးဟာ ေလးကို အသင့္ ဆြဲထားဖို႔ ေကာင္းေနၿပီ။ ညီက သားေကာင္ဆီ ေရာက္ေအာင္ က်ဴးပစ္လမ္းညႊန္ လုပ္ေပးဖို႔ စိတ္အား ထက္သန္ေနခဲ့ၿပီေလ။

"ပိုင္ရွင္ မနက္ျဖန္ မင္းလိုက္မလား"

အခန္းထဲ စာအလြတ္ေရးခိုင္းၿပီး တိတ္ဆိတ္ေနေတာ့လည္း မေနတတ္၍ ညီကပဲ စကားစလိုက္ရသည္။

"ဘာအခြင့္အေရးေတြ ေတာင္းဆိုခ်င္ျပန္ၿပီလဲ
ညီ "

"ျဖစ္ရတယ္ ငါက သမင္ေပါက္စားဖို႔ ေစာင့္ေခ်ာင္းေနတဲ့ က်ားႀကီး က်ေနတာပဲ အခြင့္အေရးလိုခ်င္မွ ေမးရမွာလား"

"အင္းေလ မင္းက အက်ိဳးလိုမွ ေညာင္ေရေလာင္းေနက်ပဲ မဟုတ္ဘူးလား"

"လဲေသ ေဆာင္းေလးနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္တည္းမို႔လို႔ ေခၚတာ မလိုက္လည္းေန"

"မလိုက္ဘူး ဦးေႏြဆီ သြားမလို႔"

"အိုေက အိုေက ေဘးေဘသေဘာ"

ညီ အေျပာင္အပ်က္ေျပာေတာ့ ပိုင္႐ွင္ မ်က္ႏွာ႐ႈတည္ႏွင့္ စိုက္ၾကည့္သည္။ၿပီးမွ

ညီပိုင္ရွင္(complete)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon