အခန္း(၄၀)

12.6K 1.1K 55
                                    

Zawgyi

စိတ္ဟာ အပါးလႊာဆံုး အထိပ္တစ္ေနရာမွာ ရွိေနသည္။ ထိရံုနဲ႔ လြယ္ကူစြာ ေပါက္ကြဲႏိုင္ၿပီး ေလဟပ္ရံုနဲ႔ လြင့္ထြက္ဖို႔ဟာ လြယ္လင့္တကူ။ ဘာေတြဆက္ျဖစ္လာမလဲ။ ဘယ္လိုေျဖရွင္းႏိုင္မည္လဲ။မည္သို႔မၽွ မေတြးႏိုင္ေအာင္ အက်ဥ္းက်ေန သလိုပင္။

Autismေက်ာင္းကို လစဥ္အလွဴေငြေပးဖို႔ေတာ့ ညီ ေမ့၍မျဖစ္။ မေမ့ေအာင္လည္း အသင္းက လွမ္းသတိေပးသည္ေလ။ ေက်ာင္းမွာ က်န္းမာေရးစစ္ေပးေနေသာ ပါရဂူႀကီးႏွင့္ ေတြ႕၍

"ေဟာ..ေတြ႕ျပန္ၿပီ။ဦးညီေတဇတို႔ ဗန္ဒါေစ့ရၿပီလား။ အဆင္ေျပရဲ႕လား"

"ဗ်ာ...ဘာေစ့"

"ေအာ္ မသိေသးဘူးလား။ ဦးဘုန္းပိုင္ရွင္အတြက္ေလ"

"သူ ဘာျဖစ္ေနလို႔လဲ ဆရာ..."

ဆရာက သက္ျပင္းရွည္တစ္ဝက္ႏွင့္ ျပံဳးရင္း ေခါင္းတဆက္ဆက္ညိတ္သည္။ဒီအျပံဳးဟာ အရာရာကို ကၽြန္ေတာ္နားလည္ပါတယ္ဟု ေျပာေနျခင္းလားဟုေတာင္ ညီ့မွာ သံသယတစ္ဝက္ႏွင့္။

"သူရွာေနတယ္ေျပာလို႔ပါဗ်ာ။
အခုသူမပါဘူးလား။ "

"က်ဴတာျပန္ေလၽွာက္ဖို႔ စာေမးပြဲ ေျဖရမယ္ဆိုၿပီး သြားတယ္ ဆရာ"

"သူ႔ကို အာရံုစိုက္ရမယ့္ကိစၥ။ စိတ္ပင္ပန္းတဲ့ကိစၥေတြ မလုပ္ခိုင္းတာ ေကာင္းမယ္"

ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္ စိတ္ပင္ပန္းတဲ့ ကိစၥေတြ မလုပ္ေစခ်င္ဘူးဆိုေသာ သတိေပးခ်က္ေၾကာင့္ သာမာန္ရိုးက်အေနႏွင့္  ေတြးေန၍ မျဖစ္ေတာ့။ထပ္ေမးဖို႔ ျပင္လိုက္ေပမယ့္ ကေလးေတြ တန္းစီလာၿပီျဖစ္၍ ဆရာက ညီ့ဆီ အာရံုမေရာက္ေတာ့ေသာေၾကာင့္ ပိုင္ရွင့္ကို ေမးဖို႔သာ ေတးမွတ္လိုက္၏။

ပေဟဠိဟာ အေျဖညႇိစရာမပါဘဲ ညီ့ဘဝထဲ တိုးဝင္လာခဲ့တာ ေရတံခြန္မွေရစီးေတြလို၊ ေလစုန္မွပ်ားပိတုန္းေတြလို အလ်င္ႏႈန္း ျမန္လြန္းလွ၍ ညီဟာ တံုဏွိဘာေဝ ေတြေဝေနရစဲ။

_______________

တစ္ေယာက္ထဲရွိေနတဲ့ Edenကို "ခဏနားမယ္ေနာ္"ဟု ေျပာကာ ပိုင္ရွင့္အခန္းထဲ ဝင္လာခဲ့သည္။ ညီ့မွာ သည္မၽွအခြင့္အေရးေတြေရာ ရွိေသးရဲ႕လားေတာ့ မသိ။

ညီပိုင္ရွင္(complete)Dove le storie prendono vita. Scoprilo ora